Weer naar GDMW 3

Op GDMW was ook cabaret te zien. De vrijdagavond begon met Campert, Mulder & Chabot, drie heren die mij individueel nooit erg hebben weten te boeien, maar als groepje kon ik ze wel waarderen. Ze brachten wat onderdelen van hun theaterprogramma Tot zoens. Mulder liet muziek uit zijn jeugd horen waaruit moest blijken wat voor vreselijke invloed die jeugd op hem had gehad, o.a. 'Waarom zijn de mensen zo moe' van Jules de Corte. Eveneens uit míjn jeugd, jaren niet meer gehoord en inderdaad nogal vreselijk als je het terughoort. (Vroeger vond ik het leuk moet ik bekennen.) Chabot voerde een act op over het maken van een chocolade-afgietsel van zijn penis. Even googelen leerde mij dat het een verhaal is uit zijn bundel Schiphol blues, zie b.v. hier. Maar met voorlezen had het weinig te maken, dit was optreden en er viel erg om te lachen.

Daarna kwam Campert, die een aantal verhalen voorlas. Ik heb nooit zo van zijn verhalen gehouden en ook nu boeiden ze me niet bijzonder, maar het was een genoegen iemand van zijn leeftijd (80) en breekbaar ogend, zo levendig te horen voorlezen. De zaal, waarin vrijwel iedereen veel tot zeer veel jonger was, reageerde enthousiast. Dat was leuk om mee te maken. Al hield ik dan zelf nooit zo van Campert, het is toch een van de literaire helden van 'onze' jeugd, de man van Tjeempie! of Liesje in Luiletterland en Het leven is vurrukkulluk (die ik overigens geen van beide gelezen heb...).

Foto: Anton Corbijn
Optredens hier te vinden.