Toen ik een stukje schreef over mijn idee dat het saaier wordt in de 'blogwereld' kreeg ik daar een onverwacht groot aantal reacties op, waardoor ik in elk geval zelf weer wat werd aangemoedigd. Door een van deze reacties besefte ik ineens ook beter wat het achterliggende 'probleem' is. Die reactie kwam van Edwin en dit is het gedeelte eruit dat me de ogen opende:
Dat heeft vooral te maken met het feit dat het soms voelt of niet alleen de blogosfeer krimpt maar ook het gevoel van het 'samen streven naar iets moois'. Dat was natuurlijk altijd vrij abstract (ook weer door die vrijblijvendheid) maar toch; nu roepen de ontwikkelingen de vragen op 'wat het dan allemaal eigenlijk voorstelt of voorstelde','hoe dodelijk herhaling is' en 'of het een reden is om de bakens te verzetten'.
Ik ben in ieder geval blij met alle mensen die er energie in blijven steken en denk tegelijkertijd dat de ontwikkelingen ook een kans zijn om door te pakken.
Dat was het: samen streven naar iets moois. Dat was wat ik altijd vaag in m'n achterhoofd had: dat er misschien iets zou kunnen ontstaan uit al dat geblog van al die bibliotheekmensen, iets nieuws, iets beters, iets vrolijkers, iets waar de bibliotheek een beetje mooier en levendiger en geliefder van zou worden, wat literairder ook graag wat mij betreft.
Niet dat ik het daarom deed, ik blogde eerst omdat het moest vanwege de 23dingen en daarna omdat ik het niet goed meer kon laten. Maar dat gevoel van 'samen streven naar iets moois', dat was er toch al die tijd wel een beetje (al kreeg het pas onlangs zijn naam). Ik hoopte door zelf te bloggen en blogs van anderen te lezen meer te leren over de bibliotheek en wat daar gaande is en over de meningen die andere bibliotheekmensen hebben en over wat ik er zelf nou eigenlijk van vond. Dat is ook inderdaad wel een beetje gebeurd en het bloggen heeft beslist mijn blik verruimd.
Maar vervolgens. Toen keek ik met die verruimde blik eens om mij heen en zag nog steeds de hele dag kasten vol boeken waar ik collecties uit moest maken. Begrijp me goed, ik heb dat altijd plezierig en nuttig werk gevonden en dat vind ik het nog steeds, maar met 'samen streven naar iets moois' heeft het weinig te maken. D.w.z.: mijn collega en ik streven er samen naar van elke collectie iets moois te maken, voor zover de ons daartoe beschikbaar gestelde middelen ons daartoe in staat stellen. Dat lukt, vinden wij zelf, heel aardig. En dat geeft voldoening. (Niet altijd, maar vaak genoeg toch wel.)
Ik ben nog geen enkele andere blogger tegengekomen die zich met hetzelfde bezighoudt. Er zijn waarschijnlijk maar weinig mensen die dit werk doen, dus de kans erop is ook niet groot. Maar ook andere 'gewone' bibliotheekmensen, mensen 'van de werkvloer' zogezegd, bloggen zelden, of alleen maar zolang ze met de 23dingen bezig zijn. De blogschrijvers die ik wél ken zijn vrnl. mensen die plannen maken, mensen van het beleid, van de overleggen, van de congressen en conferenties en studiedagen, van de overkoepeling, van de 'back-office', mensen met een 'netwerk'. Leuk en interessant om te lezen waar zij zich mee bezighouden, maar voor mij toch vooral een andere wereld.
Dit klinkt misschien een beetje alsof ik bij die wereld van de plannen en het beleid en de netwerken zou willen horen. Maar zo is het niet. Zo is het zelfs helemaal niet. Niet dat ik niet 's wat invloed ergens op zou willen uitoefenen, maar dat alleen voor zover het m'n eigen werk betreft. Via de blogwereld 'samen streven naar iets moois' zit er, door dit verschil in dagelijkse bezigheden en verantwoordelijkheden, voor mij niet in, zoveel is me nu wel duidelijk. En die duidelijkheid is goed.
Vreemd genoeg blijkt Edwin dat 'samen streven' de laatste tijd ook minder te ervaren. En dat kan in zijn geval toch niet komen doordat er te weinig bloggers zijn die in hun werk met min of meer hetzelfde bezig zijn als hij. Ik vraag me daarom af of bloggen, ook voor bloggers in vergelijkbare posities, eigenlijk wel zo'n goed middel is om samen naar iets te streven. Antwoord op die vraag kan ik niet geven omdat ik er geen ervaring mee heb. Voor míj is het in elk geval zo'n middel niet.
Dit stukje gaat te veel kanten op merk ik. Ik dacht aanvankelijk: ik begin maar te schrijven en dan merk ik wel of ik er uitkom. Ik kom er dus nog níet uit, maar ik 'post' het zo toch maar alvast. (Je weet maar nooit of iemand anders misschien ineens met iets verhelderends komt...)
Wordt (vermoedelijk) vervolgd.
Foto: Flickr, gemaakt door: dougwoods.
Dag schrijver,
BeantwoordenVerwijderenBenieuwd naar het vervolg van je gedachtenkronkels. Ik maak wel geen deel uit van de groep die jij graag samen naar iets moois zou zien streven, maar ik ben ervan overtuigd dat je niemand uitsluit.
Ik hoop dat je veel reacties krijgt waar je wat aan hebt. Ik zit alleen aan de ontvangende kant en heb je niks te bieden. Nou ja, interesse. En adoratie voor dat schattige poesje!
'Samen streven naar iets moois', ja, dat is mooi gezegd. Of bloggen dat kan bereiken? Ik heb er nooit zo over nagedacht of er met dat streven in m'n achterhoofd mee bezig geweest. Voor mij is het een manier van 'iets' delen met een bekende en onbekende groep mensen. Een nieuwe manier van muziek maken, zoals ik al eens eerder beschreef.
BeantwoordenVerwijderenDat het een groep mensen op één of andere manier verbindt, lijkt me wel duidelijk. Elke blogger heeft z'n eigen groep lezers en altijd zit er wel ergens overlap. Dat verbindt vele groepen met elkaar.
Dan begin je over het verschil in functies. Dat zou iets van jouw 'gemis'(?) verklaren. Voor mij speelt dat helemaal geen rol. Ik volg iemand omdat de inhoud me aanspreekt. Dat is niet vanzelfsprekend verbonden met een functie. Iedereen heeft tenslotte z'n eigen toon. Voor jou horen Edwin en ik misschien tot diezelfde groep 'beleidsmakers ed.', maar onze blogs zijn toch wezenlijk anders, volgens mij.
Ik denk dat we samen streven naar het delen van gedachten, het uitwisselen van ervaringen, het prikkelen van nieuwe invalshoeken, het overwegen van ... nou ja, bijzondere dingen. Ongeacht functie. Het zijn daarin juist de verschillen die de kleur aan alle blogs geven. Of dwaal ik nu helemaal af van de gedachte die je in gang hebt gezet?
Dag AvA,
BeantwoordenVerwijderenDat poesje vond ik ook schattig. Ik heb nogal lang naar een toepasselijk plaatje gezocht, maar hier geldt 'het duurt even maar dan heb je ook wat'.
Ik heb, zoals ik al in mijn stukje schreef, niet het gevoel dat ik deel uitmaak van de groep die iets moois van de bibliotheek zou kunnen maken. Ik voel me meestal meer lezer dan bibliothecaris.
Groet, schrvrdzs
p.s. Ik ben eerlijk gezegd zelf ook wel een beetje benieuwd of, en zo ja hoe, mijn gedachten verder zullen kronkelen.
Dag Astrid,
BeantwoordenVerwijderenTja, het is voor jou natuurlijk zoals het voor jou is, en voor mij is het weer anders. Ik merk niet zo dat bloggen een groep mensen verbindt. Of nee, dat zeg ik verkeerd: het verbindt misschien wel degelijk een groep mensen, maar dat is een groep waar ik niet bijhoor, nl. een groep van 'beleidsmakers'. Ik hoor er alleen bij voor zover we allemaal bloggen.
'Ongeacht functie' klinkt mooi, maar in de praktijk doet functie wel degelijk ter zake. Jij en ik zullen elkaar nooit ontmoeten op een overleg o.i.d., dus blijft alles wat we blogsgewijs 'delen' vrijblijvend.
Maar mijn mening is voorlopig nog even in ontwikkeling...
Groet, schrvrdzs
Met bloggen verander je misschien niets in directe zin maar soms heb je wel het geluk dat je een enkeling (of meer mensen) op het spoor van iets zet dat besef aanwakkert...en in een later stadium misschien ook wel actie.
BeantwoordenVerwijderenIn die zin maakt je positie inderdaad niet veel uit. Het maakt het misschien lastiger om gedachten te delen maar er zijn zat revolutionaire leiders die rechtstreeks afkomstig waren van de werkvloer :-)
Dipjes zijn trouwens erg goed voor boeiende posts. Heerlijk toch eigenlijk?
@Edwin,
BeantwoordenVerwijderenIs dat echt zo, van die revolutionaire leiders die rechtstreeks van de werkvloer afkomstig waren? Mijn kennis van de geschiedenis schiet op dit punt (en vele andere) tekort.
Denkend aan ome Karl zie ik toch niet direct een werkvloer voor me...
Maar het is in elk geval een bemoedigend woord, waarvoor dank.
Groet, schrvrdzs
p.s. Ik hoop trouwens dat je nog eens wilt vertellen waar jíj bij 'samen streven naar iets moois' aan dacht.
Oké, wij zullen elkaar waarschijnlijk niet 'in functie' ontmoeten. Wie weet ooit wel als 'bloggers'. Waarom dat wat we delen voor jou 'vrijblijvend' is, snap ik niet goed. Net zo min als ik snap wat daar 'mis' mee is.
BeantwoordenVerwijderenHeel wat aanhalingstekens dus. Dit zijn namelijk woorden (en ook wel deze hele gedachte van je in het algemeen) die vaker in je blog terugkomen en telkens reageer ik vanuit het gevoel 'wat is nu eigenlijk je probleem'. Kennelijk kijk ik zo anders tegen het bloggen en het bibliotheekwerk aan, dat ik dat niet uit je posts over dit onderwerp kan filteren. Kwestie van een andere taal spreken misschien?
Wat mij betreft is er geen probleem en bloggen we allemaal op onze eigen manier, vanuit onze eigen functie en beleefwereld over verschillende en soms dezelfde dingen. Voor mij is dat voldoende.
Succes met je meningsontwikkeling nog.
Dag schrijver,
BeantwoordenVerwijderenVolgens mij maakt het niet uit welke functie je bekleedt in de bibliotheekwereld, zelfs niet of je er überhaupt werkzaam bent (je kunt ook 'gewoon' liefde voor boeken en bibliotheken hebben). UB's zijn bijvoorbeeld weer anders dan OB's en die weer anders dan bedrijfsbibliotheken. Maar toch is er veel overlap, ook met andere branches uit de erfgoedsector.
Ik heb erg veel geleerd van het bloggen, volgens mij scheelt het me uiteindelijk een opleiding doordat ik alle ontwikkelingen meteen kan oppikken op deze manier. En dat voor een funblogger, die ik eigenlijk ben. Dat vind ik al heel mooi.
Functies interesseren me eigenlijk heel weinig. Je hebt mensen met heel hoge functies die niet kunnen schrijven (bloggen) en andersom.
Het delen van literatuurervaringen vind ik ook een heel leuk aspect van het bloggen. En onverwachte ontmoetingen op het web. Ik zie dat als avonturen, maar wel leuke en zinnige avonturen.
Een revolutionaire leider van de werkvloer is bijvoorbeeld Jan Marijnissen. Toch? Ook bij de SP wordt heel wat afgeblogd!
PS de foto van het poesje op het toetsenbord zag mijn dochter toevallig; ze vindt 'm uitermate schattig.
@Astrid,
BeantwoordenVerwijderenO o, wat heb ik me nu weer op de hals gehaald? Valt het nog uit te leggen? Ik hoop het maar... Ik zal het (vandaag? morgen?) proberen in een blogpost, want een reactieveld is me soms te benauwd.
Groet, schrvrdzs
p.s. Doordat je het had over 'een andere taal spreken' moest ik denken aan wat ik 's in de krant las: als iemand in Suriname tegen je zegt 'dat zal ik doen', dan bedoelt hij 'dat zou ik misschien wel willen, maar er komt niks van'. Surinamers weten dat, maar Nederlanders begrijpen het anders. Het gaat pas écht gebeuren als iemand 'dat doe ik' zegt. Ik vond dat heel leuk en interessant om te lezen, maar het is natuurlijk ook wel een beetje griezelig, dat gewone woorden helemaal zo gewoon niet zijn.
@Festina,
BeantwoordenVerwijderenJa, dat poesje is superschattig. Het haalt gelukkig de scherpe kantjes een beetje van mijn blogpost af... Ik wist het eigenlijk wel: je moet geen halve meningen opschrijven maar geduld hebben tot je de zaak helemaal overdacht hebt. En als dat je niet lukt: niet schrijven! Maar ja, te laat...
Marijnissen is wel een mooi voorbeeld, al twijfel ik een beetje aan zijn revolutionair gehalte. Maar van de werkvloer komt hij!
Dat het voor jou niet uitmaakt welke functie iemand bekleedt geloof ik meteen. Voor mij maakt het ook niet uit, d.w.z. 'in principe'. Maar mijn ervaring is wél dat er maar weinig mensen 'van de werkvloer' zijn die langdurig bloggen. Dat voelt soms een beetje eenzaam. Niet dat dat erg is, maar je kunt het volgens mij niet wegredeneren. Het is slechts een kant van de zaak en het was niet slim van me om het op te schrijven zonder meteen de andere kant(en) te noemen. Maar ja, als ik slimmer was zou ik niet meer op de werkvloer staan ;-)
Groet, schrvrdzs
Weet je, thuiszitten is ook maar zo saai. Schoonmaken, strijken...
BeantwoordenVerwijderen@schrijver: Ik denk bijvoorbeeld aan Lech Walesa of Mao maar inderdaad veel van die gasten waren van redelijk goede komaf.
BeantwoordenVerwijderenEven beschrijven wat ik zoal voor ogen heb is hier inderdaad niet de goede plek. De helft staat in oude posts, de andere helft volgt nog. Gisteren inspirerend gesprek gehad, op dat gebied.
@Festina,
BeantwoordenVerwijderenIk dacht ook niet meteen aan thuiszitten...
Groet, schrvrdzs
@Edwin,
BeantwoordenVerwijderenMao? Ik mag hopen dat je die niet als inspirerend voorbeeld beschouwt?
Naar die nog komende helft ben ik zeer benieuwd! Zo mogelijk graag met een korte samenvatting van de reeds gepubliceerde ;-)
Groet, schrvrdzs
Inmiddels gepost maar die samenvatting laat ik even voor wat het is hoor. Ik verwijs al heel vaak terug, dat moet je ook weer niet overdrijven vind ik.
BeantwoordenVerwijderenEn Mao is geen inspirator nee, maar wel een voorbeeld van een revolutionair afkomstig van het platteland.
@Edwin,
BeantwoordenVerwijderenIk heb je stuk gelezen en afgezien van het eten van biefstuk en het denken in leeftijdscategorieën kan ik mij er wel in vinden.
Dat van die samenvatting meende ik ook niet zo serieus hoor ;-)
Groet, schrvrdzs
p.s. Wat betreft Mao: jammer dat die niet gewoon boer is gebleven (al weet je natuurlijk nooit wie er dán aan de macht was gekomen en wat díe weer had aangericht).