WELKOM OP MIJN WEBLOG

Dit blog is in de loop der jaren veranderd. Ooit ging het vooral over de bibliotheek, nu gaat het meer over lezen en taal. (Wie denkt: de bibliotheek gaat toch óók over lezen en taal, ziet dat anders dan ik.) Ooit werd het elke dag bijgehouden, nu minder regelmatig. Wat hetzelfde gebleven is: opmerkingen zijn van harte welkom.

zondag 27 november 2011

Rotterdam 2011-2
















Ik koop vrijwel elke week kaas (oude boeren of overjarige boeren) op de markt. Het is een gezellige kraam en de kaas is erg lekker. Een van de meisjes die in de kraam helpen heet L. Ik was getuige van het volgende gesprek.

Klant: Jij woont toch in Kinderdijk hè.
L: Ja.
Klant: Ken je dan Corry? (Preciese naam verstond ik niet, maar doet er niet toe.)
L: Achternaam?
Klant: Weet ik niet. Maar ik dacht: in Kinderdijk kent iedereen elkaar.
L: (noemt een achternaam)?
Klant: Weet ik niet.
L: Woont ze in de ...straat?
Klant: Weet ik niet.
L: Heeft ze een winkeltje?
Klant: Nee. Maar ze heeft een Suzuki Swift.
L: O! Heeft ze kort blond haar?
Klant: Ja.
L: En een hond?
Klant: Ja.
L: Ja, die ken ik wel. Eerst dacht ik, geen achternaam, dan weet ik het niet, maar toen je zei een Suziki Swift...
Klant: Zie je wel, in Kinderdijk kent iedereen elkaar.

Andere klant (ik) moest lachen, maar dacht: blij dat ik niet in Kinderdijk woon.

(Op de foto is de kraam te zien.)

Foto: Flickr, gemaakt door Deadly Tedly.

vrijdag 18 november 2011

Actie en reactie













Een mail aan de heer G. Schunselaar van de CPNB:


Geachte heer Schunselaar,

In 2009 vroeg ik u of er een groteletterversie van het Nederland Leest-boek (toen Oeroeg) zou kunnen komen. Bijna 200 mensen die in bibliotheek of zorginstelling te maken hadden met lezers van groteletterboeken ondersteunden dit verzoek met hun handtekening en motivatie. Helaas kon of wilde de cpnb er toen niet aan voldoen.

In 2010 was er wél een groteletterversie van het Nederland Leest-boek (De grote zaal), maar die was bedoeld om in de collectie van bibliotheken opgenomen te worden.

Dit jaar kwam er weer een groteletteruitgave (van Het leven is vurrukkulluk) en in verschillende bibliotheken is die nu gratis uitgedeeld aan de lezers. Dit was precies wat in de handtekeningenactie van 2009 bedoeld werd: het Nederland Leest-boek voor álle bibliotheekleden, óók voor diegenen onder hen die op grote letters zijn aangewezen.

Op deze laatste dag van Nederland Leest 2011 wil ik u hier dan ook heel hartelijk voor bedanken!

En ik hoop natuurlijk dat er ook in de komende jaren een groteletterversie om uit te delen zal komen.

Met hoogachting en vriendelijke groet,


Foto hier gevonden.

zaterdag 12 november 2011

Lezen in het rood

















 

















Van boven naar onder: Vasili Zaitchenko / David Griffiths / Jean Baptiste Camille Corot

maandag 7 november 2011

Rotterdam 2011
















Ik stond op de bus te wachten en op de bank in het bushuisje zat een oudere allochtoon (Marokkaan neem ik aan). Aan de overkant liep een andere oudere allochtoon voorbij, vermoedelijk op weg naar de moskee op de hoek. De heren raakten in (een voor mij onverstaanbaar) gesprek over de straat heen. Toen stak de tweede man de straat over om de andere een hand te komen geven, zoals allochtone mannen dat veelvuldig doen. (De allochtone meisjes zoenen elkaar 4x en zeggen er 'ha schatje' bij, da's weer heel anders.) Maar voor hij zijn kennis begroette, zei hij eerst mij gedag, omdat ik daar toevallig stond. Een hand kreeg ik niet, maar zo was het ook leuk.

(De bushalte is op de foto te zien, achter de boom.)

Foto hier gevonden.

zondag 6 november 2011

maan roos bieb



















In de afgelopen week was ik getuige van iets waarvan ik later dacht dat het eigenlijk een historische gebeurtenis was. Ik was toevallig aanwezig in een klein wijkbibliotheekje in de buurt van R'dam, toen daar een klas op bezoek kwam: groep 3. De mevrouw van de bieb heette de kinderen welkom, vertelde ze wat over de bibliotheek en liet zien waar de boeken stonden die ze al konden lezen. Daarna mochten ze een boek uitzoeken om mee naar school te nemen: een leesboek of een informatief (plaatjes)boek. Na een kwartier ofzo moesten ze van hun onderwijzer in de rij gaan staan en mochten ze helpen hun boeken te scannen. De meester zei dat hij van plan was vaker te komen.

Gisteren las ik op Bibliotheek 2.0 de bijdragen over de Digitale Bibliotheek. En dacht: van de digitale bibliotheek weet ik weinig of eigenlijk niks, maar wat ik in dat wijkbiebje zag, dat was dan wel niet de hele bibliotheek van de toekomst, maar toch zeker een onderdeel ervan: 25 kinderen die net kunnen lezen maken kennis met de bieb. Een historische gebeurtenis in hun leven zou dat kunnen zijn. Aan de bibliothecaresse lag het niet, die was aardig en ontving de kinderen leuk. Toen ik later tegen haar zei 'wat deed u dat leuk', vertelde ze dat ze het had moeten improviseren omdat de collega die het zou doen ziek was. En nu denk ik: knap van die mevrouw, maar waarom laat de bibliotheek dit soort dingen aan improvisatie over? Waarom is er geen 'spannend' draaiboek, waarom krijgen de kinderen geen boekje Groep 3 in de bieb ofzoiets kado, waarom krijgt de school geen voorleesboek mee, ik noem maar wat? Het gaat in onderzoeken over de bibliotheek zo vaak over de belevenisbibliotheek, waarom wordt van zo'n 1e bezoek van een klas beginnende lezertjes dan niet meteen een onvervalste en liefst onvergetelijke belevenis gemaakt?

Het zal vast ook wel eens anders gaan. De ene bibliotheek doet het zus, de andere zo. De ene heeft meer geld, of er meer geld voor over. Er werkt misschien iemand die beginnende lezertjes heel belangrijk vindt. Of zo iemand werkt er juist niet. Maar het zou stándaard anders moeten gaan, vind ik. Duur? Weet iemand hoeveel de Digitale Bibliotheek kost? Ja, de toekomst van de bibliotheek heeft alles te maken met inspelen op digitale ontwikkelingen. Natúúrlijk is dat zo. En gauw een beetje, dat inspelen had al jaren eerder moeten gebeuren. Maar de toekomst van de bibliotheek is óók die groep 3, die 25 kinderen die sinds een paar maanden kunnen lezen en die precies op de leeftijd zijn dat ze de bibliotheek nog heel spannend kunnen vinden.

En nu moet ik ineens denken aan een blogstukje van Ton de Kruyff en aan woorden koken. Kijk vooral naar het filmpje. Waarom gebeurt dit niet overal?

Foto: Flickr/Christchurch City Libraries