Meer klein leed: Ding #11 en #12

Foto: www.hetgeheugenvanwest.nl

Vandaag was het wiki-dag. Eindelijk iets waar ik eerder van gehoord had, door wikipedia. De filmpjes & voorbeelden stemden me niet vrolijk, want ik begreep er weinig van, maar het is me toch wel duidelijk geworden wat een wiki is: een soort website waar je met z'n allen aan kunt werken en die eenvoudig (?) te starten is. Het voorbeeld van de kampeervakantie sprak me het meest aan. Níet omdat ik ooit op kampeervakantie ben geweest of denk te gaan, maar omdat het simpel was. Ik kan me voorstellen dat wiki's door een bibliotheek te gebruiken zijn, b.v. voor een leeskring. Voor mijn eigen werk (het maken van collecties voor zorginstellingen) zie ik nog geen toepassing. Voor privé-gebruik zou het misschien ooit wel wat kunnen zijn. (Docenten: ik ga vooruit, zoals u ziet.)

Toen de zandbak in. Was dat niet zo'n plaats waar het naar kattenpis rook en waar pesterige meisjes met zand gooiden en klierige jochies je taartjes kapot trapten? Dít was natuurlijk een heel sociale zandbak waar iedereen braaf liet staan wat de ander gemaakt had. Hoe gaat dat in de echte wereld? Hoe bescherm je je wiki tegen vandalen of al te bemoeizuchtige types? Ik ken iemand die aanvankelijk met enthousiasme vanalles op wikipedia zette, maar daarmee is gestopt vanwege de eindeloze veranderingen en discussies. Zelf kon ik het niet laten een typefout bij een ander te verbeteren, maar dat zal wel niemand erg vinden. Ik bakte mijn taartje en ging weer. Had ik hier nou zo tegenop gezien? Ja. En nog terecht ook, want het was voor mij tot nu toe het dieptepunt van de '23 dingen'. Reden: het leek makkelijk, maar ik vond het moeilijk en het kostte me weer eens een halve zaterdag waarop ik wel wat leukers of in elk geval nuttigers had kunnen doen.

Volgende Ding beter hoop ik.

p.s. Ik las bij Lakeitje de vraag wat er gebeurt als twee mensen tegelijk een wiki aan het redigeren zijn. Ik heb gemerkt (jawel) dat je dan soms een waarschuwing krijgt: die-en-die is bezig deze wiki te bewerken; wacht tot hij/zij klaar is (vrij vertaald), en dat je dan zelf niks kunt veranderen. Ik weet natuurlijk niet of dit standaard is.


En bovendien ben ik van mening dat de bibliobus behouden moet blijven.