Als de lengte van mijn 'pauze' aan de hoeveelheid flickr-foto's van op, over of langs een van de onderdelen van een computer gedrapeerde slapende poezen zou liggen, kon ik nog jaren vooruit. Maar de Dingen dringen: 13 & 14 moeten deze week af; dus daar gaan we weer.Ding 13, de 'online kantoortoepassingen', heb ik achterstevoren gedaan en dat beviel niet slecht. Afgelopen woensdag beklaagde een van mijn kinderen zich erover dat een stuk, dat zij had ingestuurd voor een krantje, door de hoofdredacteur zonder overleg was gewijzigd, waardoor de betekenis veranderd was, en inmiddels was gepubliceerd. Zonder nog echt iets te weten over het delen van documenten, zei ik meteen: dat moeten jullie voortaan met Google-documents doen!
Ook bereikten mij een paar uitnodigingen om iets toe te voegen aan het document van een collega. Dit deed mij sterk denken aan vroeger: wil je in mijn poezie-album (ook wel geschreven als poesie-album, maar spreek het vooral níet uit als 'poëzie-album') schrijven? Ik schreef een paar stukjes en plakte er, zoals dat in een poezie-album hoort, een plaatje bij. Zo kreeg ik wat handigheid in het gebruik van Google-docs en bleken de instructies die ik vandaag pas bekeek aardig te volgen. Het zelf maken van een nieuw documentje lukte ook. Iets op het web publiceren laat ik maar even zitten, want iets zinvols weet ik niet te bedenken.
Nu nog één bijdrage maken voor het document van een collega en dan is ding 13 klaar. Toen ik 'kantoortoepassingen' las, kreeg ik al een beetje het gevoel dat het deze keer misschien mee zou vallen (ik heb tenslotte voor ik tussen de boeken verzeild raakte ruim 20 jaar 'op kantoor gezeten'). En warempel.
Wat ik me afvraag is hoe veilig het is om informatie op Google-docs te zetten. Kun je het nooit kwijtraken en wie kunnen er in kijken? Je stuk ook elders oplaan lijkt me heel verstandig en voor enigszins gevoelige of vertrouwelijke informatie lijkt het me beter het niet te gebruiken. Kun je alles er altijd weer afhalen, of blijven er dan toch nog versies (onzichtbaar) over? Bovendien: alles online heeft als nadeel dat je er niet meer bij kunt als je provider het laat afweten, iets waar ik de laatste tijd nogal last van heb.
Dit plaatje had ik zelf vroeger in mijn poeziealbum.
En bovendien ben ik van mening dat de bibliobus behouden moet blijven.
Hoi Schrijver,
BeantwoordenVerwijderenZo te zien heb je je pennetje weer
terug en ook meteen klaar! Ga je ding#14 nog doen?
Groet, Anna
Ha Anna,
BeantwoordenVerwijderenIk ga morgen wel naar Ding 14 kijken, maar ik weet niet of ik er echt iets mee ga doen.
Groet, schrvrdzs
Ha Schrijver,
BeantwoordenVerwijderenHet document staat al bij TT op het blog, misschien doe ik het ook, al is het maar tijdelijk.
Groet,Anna
Ha schrijver dezes. Je bent vast van mijn generatie. Hoe poesieplaatje werd door mij herkend! Een lieffie!
BeantwoordenVerwijderenHa Pientje,
BeantwoordenVerwijderenJa leuk he, ik dacht ook meteen: hé die had ik in m'n album! Die 23dingen-curus heeft op mij een nogal nostalgisch effect: breien, poezieplaatjes & ontzag voor het koningshuis; waar moet dit heen? Zit Balkenende hierachter? Die komt toch ook uit Zeeland?
Groet van schrvrdzs
Dag schrijver
BeantwoordenVerwijderenMisschien hoeft dit wel nergens heen. Ik heb zojuist ex-collega Lien je eigengebreide trui laten zien. Ze was diep onder de indruk. Weet je dat zij ook erg goed kan breien? Als je nog meer nostalgie-aanvallen krijgt kunnen jullie wel een clubje breien 2.0 oprichten. Eigenlijk, realiseer ik me nu, is breien altijd 2.0 geweest. Mijn moeder breide vroeger altijd stiekem stukjes aan mijn breisels. Dan schoot het lekker op. Of ze corrigeerde mijn fouten.
Hartelijke groet
Pientje
Hoi Schrijver,
BeantwoordenVerwijderenJe bepaalt zelf wie wel of niet mogen kijken in je google documenten.
Of het er altijd blijft staan is een tweede. Mensen bewaren inmiddels zoveel informatie bij Google dat ze het niet kunnen maken dat zomaar ongedaan te maken maar bij mijn weten hebben ze geen verplichtigen. Als een bedrijf failliet gaat kan het zomaar misgaan.
Het is niet aannemelijk dat het gebeurt maar het blijft wel een punt van aandacht. De boeken die google scant, de sites die ze indexeren. Van wie is informatie en wat kan er mee gedaan worden?
Erg interessant maar het voert te ver om er hier uitgebreid op in te gaan denk ik.