Wie appelen vaart... 2

Bron: Flickr, foto: Ferdi's World.

Ik had beloofd nog even terug te komen op de vraag 'moet een bibliothecaris romans lezen?' Een vraag die ik zelf met een 'ik vind van wel' beantwoordde in mijn stukje van een paar dagen geleden. Ik kreeg daar interessante reacties op (hartelijk dank, dames uit het oosten!) en die hebben mijn mening genuanceerd. (Wat ik o.a. zo leuk aan bloggen vind, is dat je er nog eens door op andere gedachten wordt gebracht.)

De regel waar ik mij het meest in herkende kwam van Steenwijk23: 'Als je niet van lezen houdt begrijp je toch helemaal niet wat die mensen in vredesnaam te zoeken hebben in een bibliotheek.' Maar ik heb inmiddels mijn mening bijgesteld en hem ingekrompen tot: een bibliothecaris die op de romanafdeling werkt hoort zelf regelmatig romans te lezen. Van dit standpunt ben ik waarschijnlijk écht niet af te brengen, maar probeer het gerust als je zin hebt.

(Wat ik me, tussen haakjes dus, wel afvraag is: werken er op de romanafdeling van bibliotheken nog wel bibliothecarissen? Ik bedoel het zo: als ik in een bibliotheek op de romanafdeling rondloop en ik zou advies willen vragen over een te lezen boek, is er dan een bibliothecaris aan wie ik dat kan vragen? En als die er inderdaad is, is hij/zij dan een beetje in de buurt en hoef ik niet in de rij te staan om hem/haar te spreken? Want als er nog iemand achter je staat ga je natuurlijk niet zo snel een gezellig praatje staan maken over boeken. Ik kom eerlijk gezegd te weinig in een bibliotheek om dit te weten. In de Centrale van Bibliotheek R'dam, waar ik af en toe kom, is wel altijd iemand achter een balie te vinden en dat lijken me meestal ook wel echte 'bibliotheekmensen', maar ik vraag hun zelden of nooit wat. Daar is op de een of andere manier blijkbaar de sfeer niet naar, want in de boekhandel doe ik het wel; het ligt dus niet aan mij, wil ik maar zeggen. Ik zou het zelf een groot pluspunt vinden als ik in de bibliotheek over boeken kon praten, liefst met iemand die er meer vanaf weet dan ikzelf.)

En dan de rest van de bibliothecarissen, nl. de mensen die je als lener nooit tegenkomt, de mensen van de 'back-office'. Die ontsla ik hierbij van hun verplichting tot het lezen van romans. Ga gerust lekker schaatsen, rapporten lezen, met de hond wandelen, naar een museum, twitteren of wat je verder leuk vindt en laat die romans maar zitten. Als je er voor openstaat kun je ook op het ijs of in rapporten het nodige over de maatschappij en over wat de mensen willen (lees Tenaanval) te weten komen. Ik twijfel er niet aan: je kunt ook heel goed plannen maken, adviezen geven, budgetten bewaken en al die andere dingen die 'achter de schermen' gebeuren, zonder ooit een roman te lezen. Dit klinkt misschien ironisch of zelfs cynisch, maar ik meen het serieus: ik realiseer me inmiddels dat de wens (om over de eis maar te zwijgen) dat iedere bibliothecaris van romans houdt op zijn minst achterhaald is en slechts een uiting van mijn strikt persoonlijke romantische verlangen naar een bibliotheek waar alleen maar enthousiaste romanlezers zouden werken. Zoiets als dat boeren altijd klompen zouden moeten dragen en de hele week aardappels eten.

Dat je door romans te lezen een samenleving zou kunnen leren kennen vind ik nog steeds een mooi idee van mijn leraar sociologie maar het is natuurlijk wel een idee van 40 jaar geleden en misschien toch een beetje achterhaald, en wie weet is het zelfs nooit echt waar geweest, al heb ik het altijd wel overtuigend gevonden. Ik schreef het ook alleen maar op omdat ik hoopte dat het heel misschien één enkele bibliothecaris die wél dit blog leest maar nooit romans, ertoe zou brengen toch weer eens een roman te pakken. En zelf blijf ik graag geloven in de uitspraak van mijn leraar, maar dat is natuurlijk omdat ik het een aardige leraar vond en omdat ik graag romans lees...

Als dit geen voortschrijdend inzicht was!

O ja, en dan de bakker nog. Dat vind ik een lastige. Moet een bakker zelf al zijn broden eten? Ik vind eigenlijk van wel, d.w.z. ik vind dat hij ze in elk geval een keer gegeten moet hebben. Een bakker die zelf bakt zal dat ongetwijfeld ook doen, want die wil weten wat hij gemaakt heeft. Een 'broodverkoper' zou het vind ik ook moeten doen, maar dat kun je misschien niet van hem/haar verwachten. Een bibliothecaris (op een uitzondering als Agnes Klitsie na) schrijft wat hij/zij uitleent natuurlijk niet zelf en lijkt dus in zijn relatie tot boeken op een broodverkoper. Toch is het ook wel weer een beetje anders, maar daar kom ik niet goed uit.