Vergelijking

Foto: ANP

Een collega van me heeft vorige week een kleindochter gekregen en gisteren vroeg ik hoe het met het kleine meisje ging. Het ging goed, zei mijn collega, maar de ouders waren wel blij dat de kraamverzorgster vertrokken was. Hoezo, was het geen leuke zuster? Nee, ze hield helemaal niet van kinderen, dat had ze zelf verteld. Verontwaardiging bij de toehoorders: waarom kies je dan zo'n beroep?? Tja, ze zat eerst in de bloemen maar daar was geen werk meer.

Hier later nog wat over nadenkend wist ik ineens waar het me aan deed denken: aan de bibliothecaris die geen romans leest. Ik was van plan het daar niet meer over te hebben, maar ik doe het toch nog eventjes. Toen ik schreef dat ik vond dat bibliothecarissen romans horen te lezen, kreeg ik o.a. als reactie dat het belangrijk is dat je je klanten goed over boeken kunt adviseren, maar dat je daarvoor die boeken niet zelf hoeft te lezen. Ik vond dat eigenlijk wel redelijk en ik had me er al min of meer bij neergelegd. Maar dankzij de kraamverzorgster die niet van kinderen houdt zie ik het nu toch weer een beetje anders.

Als je net een kind hebt gekregen vind je dat het mooiste en liefste wezentje van de wereld. (Dat kan later veranderen, maar daar gaat het nu niet om.) Je kunt je dan nog wel voorstellen dat de kraamverzorgster er iets genuanceerder over denkt, want zij ziet natuurlijk elke week een nieuw pasgeboren wereldwonder. Maar je verwacht toch op zijn minst dat ze het bijzondere van jouw baby inziet en ook dat ze dol is op baby's in het algemeen. En als dat niet zo is ben je blij als ze weer vertrekt.

En als je naar de bibliotheek gaat omdat je van lezen houdt, verwacht je toch op zijn minst dat de mensen die daar werken óók van lezen houden. Nee, wie van baby's houdt hoeft ze niet zelf te krijgen, maar zal ze wel knuffelen en de hemel inprijzen. En wie van boeken houdt hoeft ze niet zelf te schrijven, maar zal ze in elk geval lezen en er waarschijnlijk ook graag over praten.