Moralistisch open deur-praatje

The Open Door, foto uit 1844, hier gevonden

Al jaren las ik elke ochtend als ik naar mijn werk ging in de trein ongeveer een kwartier (tot aan Den Haag) in de Metro. In die krant staan elke week wel een paar moorden, althans zo herinner ik het me. Je kunt die moorden natuurlijk overslaan, maar dat lukte me nooit, ik las altijd het hele verhaal en dacht dan: wat zijn de mensen en de wereld toch slecht/gek/tragisch enz. En dan bleef ik nog wel eens een tijdje aan zo'n verhaal denken en stelde mijn huisgenoten er 's avonds soms ook van op de hoogte.

Om redenen die ik me niet meer herinner (als er al van een echte reden gesproken kan worden) ben ik een paar maanden geleden overgestapt op De Pers. In die krant staan bijna nooit moorden, althans niet het soort moorden waar de Metro zo graag verslag van doet (drama's in de relationele sfeer, roofovervallen e.d.). Ik word op dat gebied dus meer niet meer geïnformeerd. Voor het aantal moorden in Nederland maakt het niks uit en mijn geestelijk welbevinden is er misschien een pieklein beetje op vooruitgegaan. Mijn huisgenoten lijken er ook niks aan te missen, ze vragen in elk geval nergens naar.

Ik dacht hier aan omdat ik de laatste tijd wel eens mensen hoor klagen over een 'information overload'. Vooral bibliotheekmensen schijnen daar last van te hebben omdat 'informatie' hun specialisme is, heet te zijn of zou moeten zijn, afhankelijk van hoe je het wilt zien.

Zelf heb ik van een 'information overload' m.b.t. mijn werk eerlijk gezegd geen last. Mijn werk is in elk geval níet dat van informatiespecialist, maar dat van collectiemaker en dat dan nog alleen voor zorginstellingen. Om bij te houden wat zich op dat gebied afspeelt kun je het nog heel goed zonder feedreader stellen.

Ik heb dus makkelijk praten en ik begrijp heus wel dat het elders anders is. Maar ik denk ook dat het van allerlei dingen op de hoogte willen zijn soms iets verslavends heeft zonder dat het iets verandert of toevoegt aan je dagelijkse werkzaamheden. Bovendien gaat het zoveel mogelijk willen verzamelen van informatie altijd ten koste van de diepgang omdat een dag nu eenmaal maar 24 uur heeft en je ook nog moet slapen en eten en je kinderen naar zwemles brengen.

Misschien valt het eens te proberen om bepaalde dingen waarvan je je toch al half-en-half afvraagt waarom je ze eigenlijk wilt weten (zoals ik dat had met de moorden) gewoon eens een tijdje niet meer te lezen en even af te wachten hoe dat uitpakt. En als je achteraf toch denkt dat je wat gemist hebt kun je het altijd nog googelen of aan een collega vragen.

Beetje een moraliserend praatje vandaag, dat geef ik toe. Beetje een open deur ook, inderdaad. Maar ja, het stónd er boven en je bent het toch gaan lezen...