WELKOM OP MIJN WEBLOG

Dit blog is in de loop der jaren veranderd. Ooit ging het vooral over de bibliotheek, nu gaat het meer over lezen en taal. (Wie denkt: de bibliotheek gaat toch óók over lezen en taal, ziet dat anders dan ik.) Ooit werd het elke dag bijgehouden, nu minder regelmatig. Wat hetzelfde gebleven is: opmerkingen zijn van harte welkom.

vrijdag 19 september 2008

Vondsten


Bron: Flickr, foto: Eva the Weaver


Het zal neem ik aan elke bibliothecaris bekend voorkomen: in ingeleverde boeken kun je vanalles aantreffen. Maar omdat mijn collega en ik de boeken ook zelf weer uit de kast halen om ze in een wisselcollectie voor een zorginstelling te doen, vinden wij waarschijnlijk meer dan anderen (want meestal zien we dan pas dat er wat in zit). En dat de boeken ook uit zo'n wisselcollectie kómen zal het aantal te vinden voorwerpen vermoedelijk (maar zeker weet ik dat niet, omdat ik geen vergelijkingsmateriaal heb) ook vergroten. Feit is dat vondsten bij ons vooral in grote-letter-boeken gedaan worden. Dat kan zijn omdat mensen die GLB lezen vergeetachtiger zijn dan mensen die nog 'gewone druk' kunnen lezen; het kan ook komen doordat een grote-letter-boek door het formaat meer kan verbergen. Misschien is het een combinatie van beide factoren. Diepgaand onderzoek hiernaar zal wel nooit gedaan worden.

Wat we in GLB vaak aantreffen zijn 'echte' boekenleggers van allerlei aard: geknutseld, door kinderen getekend, geborduurd, afkomstig van bibliotheken of boekhandels en vaak van christelijke organisties met bijbelteksten erop, souvenirs, enz. Daarnaast veel als bladwijzer gebruikte andere dingen: formulieren om wensen voor de maaltijd op aan te kruisen, liturgieën, afspraakkaarten voor b.v. de fysiotherapeut, uitnodigingen voor modeshows, programma's van de activiteitenbegeleiding, kaarten van mensen die met vakantie zijn, verjaardagskaarten, beterschapkaarten, rouwkaarten, geboortekaartjes, brieven, foto's, papieren zakdoekjes, stoffen zakdoekjes, haarspelden, scorebriefjes van Rummikub, lijstjes met telefoonnummers, briefjes met uitleg van hoe b.v. de telefoon werkt, enz. Soms sturen we wel eens wat terug (daar heb je dus een adres voor nodig), soms bewaren we het om er nog eens naar te kunnen kijken, de echte boekenleggers gaan naar een collega die ze spaart, de kaarten uit het buitenland naar een collega die postzegels spaart, de rest gooien we weg.

Pas werd ik gebeld door een activiteitenbegeleidster: een mevrouw had een boekenlegger waar een viool op stond in een boek laten zitten en was daar erg verdrietig over omdat het een herinnering was aan haar overleden man die violist was. Ze wist de titel van het boek en ik heb hem gevonden.

Er is ook een gedicht over. Alles wat daarin genoemd wordt hebben we wel eens gevonden, behalve het plakje ham. En het theelepeltje was niet van zilver en de veer niet van een gans.


SIGNETS SAUVAGES

Onvermoede boekenleggers:
kassabonnen, kledingmerkjes,
blaadjes uit vergeten herfsten,
pleisters (niet zo'n goed idee),
ganzenveren, bankbiljetten,
nieuwe veters, enveloppen,
vloeitjes, foto's, tafelzilver,
uitgedroogde plakjes ham,
dubbelzacht toiletpapier,
wikkels van de chocola,
elastiekjes, ezelsoren,
paperclips et cetera.

Ingmar Heytze

12 opmerkingen:

  1. Dag schrijver,
    Het zal voyeurisme zijn, maar ik ben gek op gevonden briefjes,liefst handgeschreven natuurlijk.
    Plakboeken vol (verscheurde) brieven, opstellen, notities in alle mogelijke talen, rijmsels enz. heb ik intussen verzameld. Op rommelmarkten speur ik niet alleen naar bepaalde titels, maar ook en vooral naar boeken die "inhoud" lijken te hebben. Opmerkelijk vaak zit het kassabonnetje nog in het betreffende boek, soms 40 jaar na aanschaf (hfl 1.75)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ha AvA,
    Dat is een interessante hobby. Ik vind het altijd een beetje onfatsoenlijk om zo'n gevonden brief te lezen, maar ik doe het vaak wel. Verzamel je ook boodschappenbriefjes? Ik heb wel eens iets gelezen over een boek dat daaruit is samengesteld.
    Misschien zijn die kassabonnetjes als bladwijzer gebruikt. Dat doe ik zelf ook wel eens.
    Groet van schrvrdzs

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ha Schrijver,
    Wij gebruiken de wikkels van theezakjes als boekenlegger, dan gaan de boeken lekker naar munt ruiken wat weer goed is tegen bladluizen.
    Als je weer een verse 'posting' maakt, mogen de j.m. dan de bladeren voor Egel?
    Groet, Anna
    'toiznem'

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ha Anna,
    Uiteraard mogen jullie de bladeren; snip ze maar zoveel je wilt. Goed idee van die theezakjes. Treinkaartjes zijn ook fijn, maar die zullen jullie wel niet zo makkelijk kunnen krijgen. Maar misschien van de commune op Rotterdam CS.
    Dat van die bladluizen is een woordspeling neem ik aan?
    Groet van schrvrdzs

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Dag Schrijver,

    Lijkt me een spannend beroep; boekenleggerzoeker!

    Ik was zelf eens (nog in mijn conservatoriumtijd) in de bibliotheek op zoek naar een muziekstuk om te studeren. Trek iets uit de kast en vind voorin een paar A4-tjes vol met titels en aantekeningen. Ik bleef ernaar staren, want er was iets wat me intrigeerde. Was het het handschrift? De inhoud?

    En toen zag ik het. Het waren m'n eigen aantekeningen, van lang geleden. Ik was ze niet kwijt, want ik wist niet meer dat ik ze had gemaakt. Zo belangrijk dus. Het muziekstuk heb ik (zonder de A4-tjes) weer in de kast gezet. Kennelijk had ik het al eens gespeeld!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Dag Astrid,
    Ik weet niet goed hoe ik de zin 'Lijkt me een spannend beroep; boekenleggerzoeker!' moet opvatten. Als hij ironisch bedoeld is, zou ik willen antwoorden: Ja, en ik word er nog voor betaald ook!
    Als hij iets inhoudt als 'Collecties maken voor zorginstellingen klinkt niet erg enerverend' zou ik willen zeggen: Inderdaad, erg opwindend & vernieuwend is het misschien niet, maar ik hoop wél dat er, als ik zelf ooit in zo'n instelling terecht kom, nog steeds mensen zijn die het beroep van boekenleggerzoeker willen uitoefenen.
    Ik ga vooralsnog uiteraard uit van de eerste interpretatie! Dank voor je reactie & je bezoek aan mijn blog.
    Groet van schrvrdzs

    BeantwoordenVerwijderen
  7. @schrijver: Wat is eigenlijk alleen maar wilde zeggen was dat het leuk moet zijn, om tijdens je zinvolle en dankbare werk er een grappig en spannend kadootje gratis bij te krijgen!

    Soms mis ik die emoticons in blogger wel een beetje.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Ha Astrid,
    Ja, dat dacht ik ook wel hoor! Maar toch mijn dank voor de uitleg én excuus voor het geuite wantrouwen. Het ligt vooral aan mijn argwanende aard dat ik een beetje twijfelde en daarnaast aan het feit dat mijn werk weliswaar in mijn eigen ogen zinvol is, maar voor anderen soms slechts een gedoogstatus lijkt te genieten. (Het is niet hip of vernieuwend en ook helemaal niet 2.0, en 90-jarigen doen het niet erg goed op posters, dus wat wil je.) Dankbaar is het overigens níet, althans mij bereikt nooit enige dank van enige lezer. Wat ook niet hoeft.
    Wat betreft die emoticons, die vind ik i.h.a. vreselijk, maar soms zijn ze handig, dat is waar. Maar je kunt toch als je wilt zo'n eigenstgemaakt geval gebruiken? Ik bedoel zoiets als ;-).
    Hoe dan ook, bloggen is, vind ik, af en toe een bron van misverstanden, wat zijn voor- en nadelen heeft.
    Ik lees nog steeds in De tolbrug. Mooi boek.
    Groet van schrvrdzs

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Ik kende deze emoticon niet, maar wikipedia bracht uitkomst: glimlach. Da's mooi!
    Groet, schrvrdzs

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Ik vind het vooral een mooi verhaal waarbij boekenleggers een emotionele waarde hebben. Dit soort verhalen geven goed weer hoe het er in de bibliotheek aan toe gaat.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Ha Liek,
    Dank voor deze reactie! Het doet me plezier om te lezen dat je het een bibliotheekverhaal vindt. Ik werk erg achter de schermen en dan ook nog 's vooral voor hoogbejaarde mensen die de bibliotheek niet eens meer kunnen bezoeken, dus ik denk wel eens dat wat wij 'meemaken' (ik geef toe dat een verloren boekenlegger terugvinden niet echt een avontuur is...) nogal uitzonderlijk is.
    Misschien is het zo dat de bibliotheek ook iets kan betekenen in kleine menselijke dingen. Misschien zelfs wel juíst in die dingen. Dat is iets wat ik me de laatste tijd vaker afvraag.
    Groet van schrvrdzs

    BeantwoordenVerwijderen