Foto van Wikipedia
HOOGEVEENS VERBETERD LEESPLANKJE
Op hoge poten stond het voor de klas
met platen door de juffrouw aangewezen
en letters om de namen mee te lezen
alsof je niet vanzelf zag wat het was.
Het lam had van het vuur niet veel te vrezen,
de schapen stonden grazend in het gras.
Als letterkundige begreep je pas
dat mies geen jet en jet geen mies kon wezen.
En 's avonds met het maanlicht door de ramen,
te wakker om te slapen en te moe
om te begrijpen waarvandaan en hoe,
lag je te wachten tot de letters kwamen
en dansten in je kleine paradijs
als aap noot mies wim zus jet teun vuur gijs.
Kees Stip
Dag Schrijverdezes!
BeantwoordenVerwijderenDe afbeelding van Hoogeveens leesplank zoals die op een soort ezel voor de klas stond, bracht me weer een bijna traumatische ervaring voor de geest. Ik was zes jaar. Ik zat bij juffrouw T. in de klas. Ik zat in het achterste bankje naast Tomas. Tomas was een dondersteentje. Daarom zat hij denk ik ook op het achterste bankje, samen met mij, een bedeesd jongetje. Zoals vrijwel mijn hele generatie leerde ik lezen met het bekende leesplankje. De lettertjes die op de woordjes gelegd moesten worden zaten in een rood metalen doosje. Op een keer toen de juffrouw even niet oplette, legde Tomas mijn doosje op het omgekeerde dekseltje en fluisterde mij toe: 'Jij durft haast niks. Jij durft niet eens een klap op dit doosje te geven.' Nou, dat liet ik me toch niet zeggen en ik gaf die klap op het doosje.
Paniek! Het doosje zat zo vast in het deksel dat het met geen mogelijkheid meer los kon komen. De juffrouw erbij! 'Wat is hier aan de hand?' Nou dat kon Tomas haar wel vertellen! Hij wees naar mij en zei:'Hij legde dat doosje op het deksel en gaf er toen een harde klap op. En nou kan her er niet meer uit'. Dat was een drama! Overal werd al 'oh' geroepen, De juffrouw haalde er zelfs de bovenmeester bij, voor mij een autoriteit als OLH himself.Ik sidderde letterlijk Hij velde vonnis.'Voortaan moet dat doosje maar op de bovenste tree van het trapje voor de grote leesplank staan en moet hij iedere keer als er leesles is zijn vinger opsteken en beleefd vragen of hij het doosje mag halen. En aan het eind van de les moet hij dan weer vragen of hij het wegbrengen mag'.
En zo maakte ik gedurende een half jaar vrijwel dagelijks de tocht naar en van de leesplank die voor mij een schandpaal ging worden. Ik was dan ook heel gelukkig dat ik na dat half jaar overging naar de tweede klas!
Ha Tachtigplusser,
BeantwoordenVerwijderenWat een prachtig, hoewel ook treurig, verhaal! Een klein wonder dat je toch van lezen bent gaan houden...
Ik vind het verhaal zo mooi dat ik het graag eerdaags als 'gastcolumn' op mijn blog wil zetten, want ik denk dat niet iedereen altijd alle reacties leest, wat in dit geval zonde & jammer is. Ik zal proberen er een passend plaatje bij te zoeken. Als je het niet goed vindt hoor ik het wel. Passende beloning n.o.t.k.
Wat is er eigenlijk van die Tomas geworden? Iets hoogs in het bankwezen ofzo?
Groet van schrvrdzs