Tussen droom en daad*

Plaatje gevonden via Google-afbeeldingen

Nieuwsgierig geworden door de berichten op verschillende blogs overPicnic zocht ik woensdag de Picnic-site op en zag toen dat je sommige lezingen live kon volgen. Ik kwam terecht in het verhaal van Charles Leadbeater en omdat ik zijn naam op het blog van Jan al verschillende keren was tegengekomen, was ik benieuwd wat hij te vertellen had en bleef een tijdje luisteren. Leadbeater zei (als ik hem goed begrepen heb) o.a. dat de manier van wetenschap bedrijven door de nieuwe communicatiemogelijkheden erg verandert en dat we door te kijken naar jonge wetenschappers nu al kunnen zien hoe de toekomst (waarmee hij geloof ik niet alleen de toekomst van de wetenschap bedoelde) er uit zal zien. Wetenschappelijk onderzoek gaat, aldus Leadbeater, tegenwoordig vaak niet meer uit van een probleemstelling, maar van een hoeveelheid data. Op grond van die data wordt dan een theorie ontwikkeld en die kan dan weer wereldwijd getest worden omdat de mensen die zich er mee bezig houden met elkaar in contact staan via blogs en wiki's. Zoiets in elk geval. Dit zou vooral al te zien zijn bij de bio-informatica.

Ik vond het wel een mooi verhaal en probeerde het na te vertellen in de huiselijke kring. Daar kreeg ik onmiddellijk enkele tegenargumenten te horen, zoals: 'In de wetenschap draait het allemaal om subsidie. Als je die wilt krijgen moet je de eerste en de beste zijn en dan is het niet in je belang om je gegevens aan anderen door te spelen.' En: 'Pas stond in de NRC nog een stuk van iemand van wie al een paar keer onderzoeksresultaten gepikt waren omdat zij ze op internet had gezet.' Zelf dacht ik nog: een probleemstelling kwam volgens mij vroeger ook niet uit de lucht vallen, maar werd geformuleerd op grond van literatuurstudie. En bio-informatica is ook wel precies hét voorbeeld van een vak waarin data-onderzoek heel belangrijk is en dat juist door de mogelijkheden van de computer kan worden uitgeoefend. Dat geldt toch niet voor alle vakken.

Ik weet niet wat ik er van denken moet. Gelukkig hoef ik dat ook niet te weten... Naast samenwerking heb je altijd jatwerk gehad, alleen kun je nu samenwerken met een Japanner en jatten van een Australiër, ik noem maar wat. Betere mensen zul je vrees ik door internet niet krijgen. Maar dat kan natuurlijk meevallen.

Ik moest ook nog hier aan denken: Bij DOK-Delft heeft men het voor elkaar gekregen om de NRC-boekensite aan de eigen catalogus te mogen koppelen. Ik vroeg me al eerder af waarom zoiets niet meteen voor alle bibliotheken geregeld kan worden. Is dit ook niet zo'n voorbeeld van de eerste en de beste willen zijn? Niks mis mee natuurlijk, maar toch ook wel weer een beetje jammer en in elk geval voor mij een bewijs dat het nog niet zo opschiet met dat wereldwijde kennisdelen.

Een beetje een vaag blogpostje, ik realiseer het me. Maar omdat ik verder geen inspiratie heb plaats ik het toch maar.

Meer informatie over Leadbeater is o.a. te vinden op zijn website.

* De meest geciteerde regel uit de Nederlandse letterkunde ('want tussen droom en daad...') komt uit dit gedicht.