Vondsten

Bron: Flickr, foto: Eva the Weaver

Het zal neem ik aan elke bibliothecaris bekend voorkomen: in ingeleverde boeken kun je vanalles aantreffen. Maar omdat mijn collega en ik de boeken ook zelf weer uit de kast halen om ze in een wisselcollectie voor een zorginstelling te doen, vinden wij waarschijnlijk meer dan anderen (want meestal zien we dan pas dat er wat in zit). En dat de boeken ook uit zo'n wisselcollectie kómen zal het aantal te vinden voorwerpen vermoedelijk (maar zeker weet ik dat niet, omdat ik geen vergelijkingsmateriaal heb) ook vergroten. Feit is dat vondsten bij ons vooral in grote-letter-boeken gedaan worden. Dat kan zijn omdat mensen die GLB lezen vergeetachtiger zijn dan mensen die nog 'gewone druk' kunnen lezen; het kan ook komen doordat een grote-letter-boek door het formaat meer kan verbergen. Misschien is het een combinatie van beide factoren. Diepgaand onderzoek hiernaar zal wel nooit gedaan worden.

Wat we in GLB vaak aantreffen zijn 'echte' boekenleggers van allerlei aard: geknutseld, door kinderen getekend, geborduurd, afkomstig van bibliotheken of boekhandels en vaak van christelijke organisties met bijbelteksten erop, souvenirs, enz. Daarnaast veel als bladwijzer gebruikte andere dingen: formulieren om wensen voor de maaltijd op aan te kruisen, liturgieën, afspraakkaarten voor b.v. de fysiotherapeut, uitnodigingen voor modeshows, programma's van de activiteitenbegeleiding, kaarten van mensen die met vakantie zijn, verjaardagskaarten, beterschapkaarten, rouwkaarten, geboortekaartjes, brieven, foto's, papieren zakdoekjes, stoffen zakdoekjes, haarspelden, scorebriefjes van Rummikub, lijstjes met telefoonnummers, briefjes met uitleg van hoe b.v. de telefoon werkt, enz. Soms sturen we wel eens wat terug (daar heb je dus een adres voor nodig), soms bewaren we het om er nog eens naar te kunnen kijken, de echte boekenleggers gaan naar een collega die ze spaart, de kaarten uit het buitenland naar een collega die postzegels spaart, de rest gooien we weg.

Pas werd ik gebeld door een activiteitenbegeleidster: een mevrouw had een boekenlegger waar een viool op stond in een boek laten zitten en was daar erg verdrietig over omdat het een herinnering was aan haar overleden man die violist was. Ze wist de titel van het boek en ik heb hem gevonden.

Er is ook een gedicht over. Alles wat daarin genoemd wordt hebben we wel eens gevonden, behalve het plakje ham. En het theelepeltje was niet van zilver en de veer niet van een gans.


SIGNETS SAUVAGES

Onvermoede boekenleggers:
kassabonnen, kledingmerkjes,
blaadjes uit vergeten herfsten,
pleisters (niet zo'n goed idee),
ganzenveren, bankbiljetten,
nieuwe veters, enveloppen,
vloeitjes, foto's, tafelzilver,
uitgedroogde plakjes ham,
dubbelzacht toiletpapier,
wikkels van de chocola,
elastiekjes, ezelsoren,
paperclips et cetera.

Ingmar Heytze