Inspiratie

Bron: Flickr, foto: J>Ro

Het gaat de laatste tijd op sommige blogs die ik lees over inspiratie. Dat brengt me ertoe iets te zeggen over wat míj inspireert m.b.t. mijn werk. Laat ik voorop stellen dat ik werk omdat ik geld nodig heb en dat ik voordat ik mijn huidige werk ging doen meer dan 20 jaar met plezier op een financiële administratie heb gewerkt; dus van een grote drang & diepe overtuiging om 'bibliothecaris' te zijn kan niet gesproken worden. Maar nu ik het eenmaal ben vind ik het wel veel leuker dan financieel administreren. En dat heeft een paar redenen.

In de eerste plaats houd ik (wat voor een bibliotheekmedewerker niet per se een aanbeveling schijnt te zijn, maar ik kan het ook niet helpen) nogal van lezen. Daardoor ben ik mij er van bewust wat lezen voor iemand kan betekenen. Ik denk ook dat het voor mensen in een situatie van afhankelijkheid nog meer kan betekenen dan voor wie vrij is in het kiezen van alternatieven. Lezen geeft immers, als het lichaam b.v. aan een bed gekluisterd is, in elk geval de geest nog de vrijheid naar andere streken af te reizen. Het bevalt me daarom dat ik eraan mee kan werken mensen in dergelijke situaties van boeken te voorzien. (Eerder schreef ik hier dit al over.)

Wat me ook inspireert is de zin 'De bibliotheek is er voor iedereen.' Als dat als bibliotheek je credo is moet je het ook waarmaken lijkt mij, en ik probeer daar vanaf mijn plaats zoveel mogelijk aan te doen. Dat je daarin soms beperkt wordt door beslissingen van anderen (b.v. politici) is iets waar je je uiteraard vaak bij neer moet leggen, maar er blijft gelukkig altijd wel wat ruimte om je te verzetten of iets nog maar eens te benadrukken en vooral: om met de mogelijkheden die je hebt er het beste van te maken. In mijn geval betekent dat laatste: met de boeken die in de kast staan een zo mooi mogelijke en zo goed mogelijk op de wensen van de klant afgestemde collectie maken. Dit klinkt waarschijnlijk voor menigeen weinig opwindend, maar ik doe het met plezier en vind het zo nu en dan zelfs enerverend.

Met onze 'klanten', d.w.z. de bibliotheken, heb ik weinig contact omdat alles volgens een vast stramien verloopt en er dus nauwelijks overleg nodig is (wensen bereiken ons schriftelijk). Met de uiteindelijke lezers van de boeken die ik uitzoek heb ik nooit contact. Ik heb dus slechts een vaag beeld van de plaats waar de boeken terecht komen, en de mensen die die boeken lezen krijgen slechts wat reliëf door een enkel gesprekje met degene die de boeken uitleent (en die mij soms belt omdat een boek niet in de doos zat of om een datum te verzetten, o.i.d.). Zo herinner ik mij dat een uitlener me vertelde: 'We gaan om 2 uur open, maar om kwart voor 2 staan ze al met hun rollators voor de deur te dringen.' Tja, zo'n beeld is dan voor mij wel inspirerend. Hiermee wil ik overigens níet zeggen dat ik iemand ben die ook in een verzorgingshuis zou kunnen of willen werken, maar wél dat het voor mijn gevoel niet meer dan rechtvaardig is dat ook mensen in zorginstellingen de gelegenheid hebben 'bibliotheekboeken' te lenen. Sterker nog: ik denk dat juíst die mensen die gelegenheid moeten hebben omdat je in zo'n instelling meestal geen plaats neer hebt voor een eigen boekenkast.