Op bezoek in de Zeeuwse Bibliotheek, slot

Misschien had ik omhoog moeten kijken?
Foto van drhenkenstein's photostream bij Flickr

Dat ik werd uitgenodigd om de Zeeuwse Bibliotheek te komen bekijken was een gevolg van een stukje dat ik schreef over mijn 'droombibliotheek'. Volgens Edwin was waarover ik droomde bijna allemaal in de ZB te vinden, behalve dan de nieuwste boeken. En was het ook zo? Ja en nee. Ja, er waren boeken, boeken en nog eens boeken, zoals ik wenste, er waren fijne hoge kasten en niet van die lage dingen waar je overheen kijkt, er waren tafels waar je aan kon lezen & schrijven, er waren computers (40!) die het allemaal leken te doen, er was zelfs een eigen binder (en dat leek me toen ik het opschreef iets wat ze vast nergens hadden en ik vond het stiekem wel een goed idee van mezelf), je kon er koffie drinken (heb ik gedaan) en broodjes waren er ongetwijfeld ook, al heb ik daar niet op gelet. Als mijn gastheer representatief is voor de klantvriendelijkheid ontbreekt ook daar niks aan. Wat ik hoorde over lezingen e.d. leek me aantrekkelijk en de door Henk gemaakte foto's van evenementen, die ik later op Flickr ontdekte, deden daar nog een schepje bovenop. De catalogus bekeek ik later (in Vlissingen) en daar kon ik zonder al te veel moeite mee overweg.

Tot zover alles prachtig dus. Maar ik schreef 'ja en nee', dus ik heb toch wat aan te merken. In de eerste plaats vond ik het er te stil, zoals ik een paar dagen geleden al schreef. Over mijn 'droombibliotheek' schreef ik destijds: 'Het is er rustig maar niet per se doodstil.' Daarmee bedoelde ik iets als: het is er geen herrie maar je mag er wel praten. Ik zou het nu zo zeggen: het is er rustig, maar er zijn wél mensen; of misschien zelfs: het is er rustig maar wel gezellig.

Want dat is wat ik miste: gezelligheid, sfeer, het gevoel dat het léuk is om in de bibliotheek te zijn, ook op een doodgewone doordeweekse dag en niet alleen als er iets bijzonders te doen is. Dit verbaasde me eigenlijk van mezelf, want een term als 'belevenisbibliotheek' maakte me tot nu toe altijd een beetje kwaad en ik dacht dan: je gaat naar de bibliotheek voor de boeken en dáárin gebeurt het en de rest is flauwekul. Maar opeens dacht ik nu: de omgeving voegt toch wat toe (of niet). Ik vond het interieur van de ZB eerlijk gezegd een beetje te saai & te keurig. Niet echt uitnodigend om er eens lekker een uurtje te gaan zitten lezen. En als je een praatje wilt maken met een andere bezoeker kijkt er vast iemand verstoord naar je (of fluistert 'sssst'...). De 'kinderhoek' heb ik van een afstand gezien en op het eerste gezicht zag ik wel bakken die stampvol zaten met prentenboeken, wat natuurlijk geweldig is, maar verder geen 'leuke dingen', waarbij ik denk aan posters, knuffels van kinderboekfiguren e.d., al zal me ook hier vast wel weer iets ontgaan zijn (zie de foto hierboven).

Ik denk dat ik misschien 10 jaar geleden de ZB een heerlijke bibliotheek had gevonden. Maar inmiddels ben ik blijkbaar veranderd en denk ik: kan het niet wat spannender? En dan niet van dat gewild leuke en 'moderne' want daar ben je zo op uitgekeken, en ook niet al te duur want het geld moet in de eerste plaats aan de collectie besteed worden (vind ik), maar wel mooi & tijdloos & bestand tegen een stootje, maar a.u.b. níet saai! En ik zou het leuk vinden als het restaurant niet zo in een hoekje zat.

Dit bezoek heeft me wel nieuwsgierig gemaakt naar andere bibliotheken. Misschien ga ik eens hier en daar kijken als ik tijd heb. Het is toch eigenlijk te gek dat ik al zo lang collecties maak en maar zo zelden een bibliotheek van binnen zie.