Oppervlakkig?

Gisteren was op ZBDigitaal een verslag te lezen van de lezing die Francisco van Jole hield op het symposium over digitaal erfgoed en de bibliotheek, dat in de Zeeuwse Bibliotheek gehouden werd. Ik las dat verslag en verbaasde mij over twee dingen.
1. Over de uitspraak van Van Jole 'Wat niet digitaal is bestaat niet'. Ik begrijp de bedoeling, maar je zou b.v. ook kunnen zeggen 'De belangrijkste dingen in het leven zijn niet digitaal'. Dat lijkt me (minstens) net zo waar.
2. Over dit stukje tekst:

Een van de toepassingen die Enno Meijers en Edith Zuiderent vanochtend presenteerden, was een toepassing voor de Surface Tafel die vandaag gedemonstreerd wordt op de infomarkt. Dat is precies waar van Jole op doelt: daar kom je straks nog voor naar de bibliotheek en niet voor boeken die je ook op je iPhone bij je draagt.

Ook dit meen ik te begrijpen, maar op het eerste gezicht vind ik het toch een beetje korte-termijndenken. Dat de meeste mensen geen surface-tafel van 13.000 euro voor zichzelf kopen lijkt me logisch. Maar wat je ermee kunt doen zal vermoed ik over een paar jaar ook op je pc of je tv (of een combinatie daarvan) kunnen of wie weet zelfs al op een huiskamerversie van de tafel, misschien ietsje minder mooi, maar je hoeft er de deur niet voor uit en je kunt er met het hele gezin of al je vrienden gezellig voor of omheen gaan zitten en intussen ook nog wat eten en drinken. Wat men dan van de bibliotheek verwacht is dat je alles wat daar aan 'digitaal erfgoed' te vinden is gewoon thuis met je eigen apparatuur kunt zien en gebruiken, net zoals je boeken die je wilt lezen op je iPhone kunt zetten. Dus denken dat de surface-tafel of iets anders digitaals dat misschien over een jaar of wat ontwikkeld wordt de bibliotheek zal redden lijkt me eigenlijk een beetje naïef omdat het altijd na een tijdje verouderd zal zijn. En gezien de snelheid waarin bibliotheken op nieuwe ontwikkelingen inspelen zullen we altijd achter lopen.

Ik zou denken: zet in op díe dingen die niet door technische ontwikkelingen kunnen worden ingehaald: een lezing over evolutie, het voorlezen van kleuters, praten over literatuur, advies over kinderboeken, een prettige leestafel met kranten en tijdschriften en koffie, enz. Simpele dingen misschien, maar niet in digitale vorm verkrijgbaar en min of meer uniek voor de bibliotheek. Doe vooral iets voor kinderen en voor ouderen, want dat zijn de groepen die voor hun leesplezier het meest van de bibliotheek afhankelijk zijn en daarom het 'dankbaarste' publiek vormen.

Dat menigeen dit een conservatief stukje zal vinden besef ik. Maar dat is het aardige van een weblog: je kunt er zo conservatief op zijn als je wilt. (Ik bedoel overigens niet dat je zo'n surface-tafel niet zou moeten aanschaffen, al heb je voor hetzelfde geld natuurlijk ook 750 prentenboeken, maar alleen dat je er volgens mij niet te veel van moet verwachten als publiekstrekker voor de langere termijn).


Illustratie hier gevonden.