GDMW 2

Rien Vroegindeweij: 'Mijn wortels', gevonden op zijn website/blog),
foto: Rommert Boonstra

Gisteravond begaf ik mij wederom naar het GDMW-festival. Ik had een beetje moeite om binnen te komen omdat op de eerste avond mijn passe-partoutkaartje verkeerd was afgescheurd, maar waarschijnlijk mede dankzij mijn onschuldige uiterlijk liep het goed af. Ik had thuis al mijn eigen programma samengesteld. Het was lastig kiezen tussen de twee openingsvoorstellingen: ofwel de première van een film over Rien Vroegindeweij, ofwel een voorvertoning van een stuk over Bukowski, gespeeld door John Buijsman. Met Bukowski heb ik een paar maanden geleden kennis gemaakt door het lezen van zijn boek Postkantoor, dit omdat op ZB Digitaal Bukowski werd aangeprezen, en ik ZB Digtaal was gaan lezen omdat ik de 23dingen aan het doen was en Edwin van ZB Digitaal een van onze docenten was, waaruit je maar weer ziet dat alles altijd wel ergens goed voor is als je het maar wilt zien, want ik vond het een geweldig boek (dames, alleen op je lijstje zetten als je geen moeite hebt met niet al te nette & niet al te feministische boeken). Maar waar had ik het over, o ja: een dilemma. Ik loste het op door te bedenken dat ik die voorstelling later eventueel nog zou kunnen zien en die film misschien wel nooit meer.

Bovendien had ik aan Vroegindeweij een oude herinnering: zo'n jaar of 30 geleden had je in R'dam ook al literaire programma's en toen ging ik daar ook al wel eens naartoe. Het was toen nog veel kleinschaliger, maar ook heel leuk. Vroegindeweij las daar een keer gedichten voor die me wel aanspraken, al las ik in die tijd uit mezelf nooit een gedicht. Ook ontdekte ik een paar dagen geleden dat Vroegindeweij uit een dorp komt waar ik als kind een aantal jaren gewoond heb. Alles bij elkaar besloot ik naar zijn film te gaan. D.w.z. het is een film óver hem, gemaakt door zijn zoon Victor. Van deze keus heb ik geen spijt gekregen: ook dit was, net als die over Benali, een erg aardige film over een erg aardige man. Hij bleek geboren te zijn in dezelfde straat waar mijn opa & oma gewoond hebben. Ik overwoog even, toen ik in de pauze vlak langs hem liep, om dat tegen hem te zeggen, maar dat durfde ik toch niet.

Na de film ging ik naar Hagar Peeters, die gedichten voordroeg met pianobegeleiding. Ik begreep er helaas weinig van, maar het was toch leuk om mee te maken. Toen naar Arthur Japin, die uitlegde waarom het best mogelijk is van twee mensen tegelijk te houden en er mee samen te wonen (zoals hij doet). Vervolgens las hij een paar dingen voor, o.a. een stuk uit zijn nieuwste boek, Overgave. Hij is acteur geweest en kan (dus) prachtig voorlezen. Hij riep ons op om op hem te stemmen voor de NS-Publieksprijs. Schrijvers zijn ook maar mensen, zo blijkt maar weer.

Na de pauze trad gitarist en zanger Gabriel Rios op, bekend van een film van Theo van Gogh en van een Appelsientje-reclame, maar voor mij geheel nieuw. Best leuk om te horen, maar niet iemand waar ik nog eens heen hoef. Vervolgens kwam Tommy Wieringa, die een aanvankelijk rommelige zaal prachtig wist te bespelen en te boeien, waarover in een volgende 'post' nog iets meer. (Een beetje blogstof in petto hebben voelt wel prettig.)

Tot slot Hans Teeuwen. Aangezien ik zelden tv kijk was hij voor mij slechts een naam. Een van mijn wel tv-kijkende huisgenoten had me gewaarschuwd: die is nogal grof hoor. Ik ging er dus eens goed voor zitten, maar het bleek 'Hans Teeuwen Zingt' te zijn en van cabaret o.i.d. was geen sprake. Dus dat viel mee (of tegen natuurlijk). Het verband met literatuur ontging me, maar ik was behoorlijk onder de indruk van zowel Teeuwen zelf als van zijn band.

Om 1.15u verliet ik De Rotterdamse Schouwburg om in de stromende regen tegen de wind in door slechtverlichte straten huiswaarts te fietsen. Maar dat vermocht de pret niet meer te drukken.