Wat ik las 62

Rond mijn dertigste heb ik een periode van jaren doorgemaakt waarin alles wat ik aanvatte een mislukking werd. Mijn huwelijk liep op een scheiding uit, mijn werk als schrijver liep spaak en ik had overweldigende geldzorgen.

Zo begint Van de hand in de tand - Een kroniek van vroeg falen van Paul Auster. Als lezer weet ik inmiddels dat Auster later een huwelijk zal sluiten dat wél standhoudt, dat hij als schrijver bewonderd zal worden en dat zijn geldzorgen niet altijd zullen duren. En toen Auster dit boek schreef wist hij dat zelf ook. Daarmee zijn de scherpste kantjes er een beetje af en vraag je je al lezend niet voortdurend af of het nog goed zal komen. Blijft over een onderhoudend, goed geschreven boek, dat ik met plezier en belangstelling gelezen heb, maar dat niet erg veel indruk maakte.

Auster weet als hij een jaar of zestien, zeventien is al dat hij schrijver wil worden. Om in leven te blijven is het daarnaast nodig dat hij geld gaat verdienen. Als hij net van school is gaat hij een tijdje varen op een olietanker. Hij schrijft gedichten. Later schrijft hij ook recensies en maakt vertalingen en verdient daar wat mee. En hij geeft bijlessen. Hij krijgt gedurende enkele jaren een studiebeurs. Voor de oorlog in Vietnam wordt hij uitgeloot. Hij had zich voorgenomen dienst te weigeren en zou dan de gevangenis in moeten, maar dit probleem lost zich tot zijn opluchting dus vanzelf op.

Als hij getrouwd is en een zoontje heeft worden de geldzorgen nog nijpender. Hij herinnert zich dan dat hij als jongen van een jaar of tien eens een kaartspel heeft uitgedacht waarmee je een honkbalwedstrijd kon naspelen. Hij werkt dat idee verder uit en probeert het spel te verkopen aan een spellenfabrikant. Hoewel hij er complimenten voor krijgt lukt het hem niet het aan iemand kwijt te raken. De pogingen die hij doet leveren wel mooie verhalen op.

Hij bedenkt tijdens een slapeloze nacht het plot voor een detectiveroman. Dat boek schrijft hij en hij probeert er een uitgever voor te vinden. Dat verloopt aanvankelijk ongeveer net zoals bij het honkbalkaartspel, maar uiteindelijk komt er toch een pocketuitgave van zijn boek en is hij even uit de geldzorgen. En daarmee eindigt Van de hand in de tand, dat net als Het spinsel van de eenzaamheid (wat ik las 61), dat er qua tijd min of meer op aansluit, is uitgegeven in de serie Privé-domein.