Mensen die in bibliotheekboeken schrijven vind ik asociaal, laat ik dat even vooropstellen. Maar aangezien misschien wel de meeste mensen als het erop aankomt asociaal zijn zal ik er verder niets van zeggen en kan ik bekennen dat ik er soms wel plezier in heb, in wat mensen in boeken schrijven. Zoals deze keer. En vandaag ook.
Ik ga vrijwel elke zaterdagmiddag, tussen het kopen van brood en kaas in, naar de bibliotheek en zit daar dan wat te lezen, meestal gedichten, op zoek naar een citeerbare regel voor twitcit, dat helaas sinds enige tijd niet meer in mijn zijbalk verschijnt (weet iemand een oplossing?) maar nog wel bestaat.
Vandaag las ik in de Verzamelde gedichten van Reve, een goede keus qua citeerbaarheid en verder eveneens een genoegen. Er waren met balpen bij diverse gedichten uitroeptekens geplaatst en hier en daar stonden strepen. Er was ook een bladzij verdwenen of uitgescheurd, maar die had een gewetensvolle bibliotheekmedewerker vervangen door een fotokopie. Dat vond ik wel ontroerend, vooral in het licht van de ongebreidelde weggooidrift die momenteel in de bibliotheek de dienst lijkt uit te maken. (Elke week ogen de kasten op de romanafdeling weer ietsje leger.)
Bovenstaande bijgeschreven opmerking kan ik wel volgen. Maar wat ik dan weer niet begrijp zijn die uitroeptekens elders in het boek, want die lijken met dezelfde pen gezet. Wonderlijk. Misschien zijn het toch twee mensen geweest. Daar kom je dus nooit meer achter.
Hoewel ik gewend zou moeten zijn aan gekrabbel en gekras in bibliotheekboeken, krijg ik toch altijd een schokje als ik het ontwaar. Omdat eruit blijkt dat onverdraagzame andersdenkenden veel dichterbij zijn dan je denkt?
BeantwoordenVerwijderenSoms heb ik zin om dergelijke streken uit te gaan halen in mij onwelgevallige christelijke romans, maar als ik die echt helemaal moet gaan lezen? Dat breng ik niet op.
Dan hebben krassende andersdenkenden toch duidelijk veel meer over voor de in hun ogen goede zaak.
Ha Piet,
VerwijderenIk schrik ook altijd een beetje van die strepen. Ik heb veel streekromans uitgeleend en daar stonden ze ook wel eens in. Het viel me dan wel op dat mensen vaak toch het hele boek lazen en niet bij de eerste vloek (of wat zij daartoe rekenden) stopten. Dat vond ik altijd een beetje merkwaardig. Ze zouden ook een briefje voorin kunnen plakken met 'dit boek bevat vloeken' ofzo erop. En het vervolgens dichtslaan.
Groet, schrvrdzs