Vanmorgen in de trein, tussen Leiden en Hoofddorp, las ik in Sprakeloos van Tom Lanoye. En wat ik las beviel me zó dat ik vanzelf begon te glimlachen. Ik dacht: als iemand me nu ziet ben ik misschien wel reclame voor lezen. Naast me, aan de andere kant van het gangpad, zat een man die ook las: Verzameld werk van Plato, deel 17. De man was jong en had een leren jekje aan met een capuchon met bontrand. (Dit even i.v.m. de beeldvorming.) In Nieuw-Vennep stapte een vrouw in (ook jong) die een boek in haar hand had, waar ze meteen (naast de man van Plato) in ging zitten lezen. De titel was Het Geluk Project. Ik dacht: het gaat steeds meer op leesreclame lijken.
Omdat ik moest (glim)lachen om het gedeelte uit Sprakeloos, kwam me een ander boek in gedachten waar ik ook onderweg om heb gelachen (wat inmiddels alweer twee jaar geleden is, het overkomt me maar zelden): Postkantoor van Bukowski. In Hoofddorp moest ik eruit. Tegen de deuren hing een lezende jongeman, die enigszins verdwaasd opkeek en een stap opzij deed, zodat de deur openkon, en daarna meteen verder las. Hij las Bukowski. (De titel kon ik niet zien, maar gezien de kaft moet het Notes of a Dirty Old Man geweest zijn).
Wat ik hiermee wil zeggen? Eigenlijk niks. Of misschien dat het soms net lijkt of er samenhang bestaat tussen de dingen. Of dat het best leuk kan zijn in de trein. Of dat er nog altijd mensen lezen. Of dat ik nog steeds niemand met een e-reader heb gezien in de trein. Of dat ik erg benieuwd ben naar de rest van Sprakeloos. Of dat ik wel zou willen weten of die man de voorgaande 16 delen van Plato ook gelezen heeft. En of die mevrouw het geluk zal vinden. En of die jongeman Postkantoor kende. Maar verder eigenlijk niks.
...en verder eigenlijk niets.
BeantwoordenVerwijderenMaar daarmee is het wel een hele poëtische overweging geworden. Mooi hè, boeken.
Mooi stukje, deed me glimlachen. :-)
BeantwoordenVerwijderenEn daarmee zeg je alles!
BeantwoordenVerwijderenSoms is het leven even verrukkeluk :$
@Astrid, Occy en WvS,
BeantwoordenVerwijderenDank voor jullie vriendelijke woorden. Het blijft verrassend om te merken dat stukjes die ik zelf maar zo-zo vind soms van die onverwachte complimentjes opleveren.
@Occy, dat ik Sprakeloos lees komt ten dele doordat ik de schrijver er uit heb horen voorlezen, maar voor een groter deel door jouw bespreking van het boek.
Groet, schrvrdzs
Naar aanleiding van dit stukje heb ik er vanochtend op gelet, maar in de trein van Amsterdam naar Hoofddorp worden alleen maar gratis krantjes gelezen. Als er al gelezen wordt. Misschien omdat het een stoptrein is en iedereen er al snel weer uitmoet? Of zouden in Leiden gewoon betere lezers wonen?
BeantwoordenVerwijderenHa schrijver,
BeantwoordenVerwijderenMisschien leest men 's morgens in de trein kranten omdat in de vroege ochtend het hoofd nog niet staat naar literatuur? 's Avonds zie ik regelmatig medereizigers met een boek in bus of trein. Zelfs een keer iemand met een e-reader, maar misschien telt dat niet, want dat was toevallig een collega.
Groet!
Irene
Als je op zondag 14 maart in de trein stapt, zul je daar heel veel lezers van het boekenweekgeschenk aantreffen!
Je hebt veel geluk met zoveel literatuurliefhebbers in een en dezelfde coupe op een ochtend in maart.
BeantwoordenVerwijderenEens (en nooit weer) ging ik met een nog uit te moeten lezen boek (een sprinter) een dagje treinen.
Het werd dreinen met de kraan open. Overal die dag had men besloten mobiel te werken in de trein. Ambtenaren, politici en ander gespuis waren druk in de weer het ergst denkbare jargon de coupe in te jagen.
Hoe ik ook wisselde van wagon, het hielp niet. Zelfs de stiltecoupe ten lange leste opgezocht bood geen soelaas.
Dus als jij in je coupe zit tussen een plato lezer etc. is er alle reden om een grote innerlijke glimlach te voelen! Of het nu van de tekst van het boek dat jij zelf op dat moment leest komt of de sfeer: een mooi begin van de dag.
Ha Tenaanval,
BeantwoordenVerwijderenIn 'mijn' trein op de heenweg (dat zijn in feite meestal twee treinen: een sneltrein en een stoptrein, waarbij de sneltrein vaker stopt dan de stoptrein) worden ook vrnl. gratis kranten gelezen. Daarnaast zie ik soms een nrc.next. Maar toch ook altijd wel hier en daar een boek. Drie boekenlezers naast elkaar is wel een uitzondering hoor.
Op de terugweg neem ik meestal de internationale trein die naar Brussel gaat. Daarin worden denk ik wat meer boeken gelezen, maar dat zal ook wel komen doordat de gratis kranten dan niet meer op het station liggen.
Leuk dat je door mijn stukje ging opletten wat de mensen lazen, maar vreemd dat je dat niet altijd al deed. Ik dacht dat dat standaard-bibliothecarissengedrag was...
Groet, schrvrdzs
Dag Irene,
BeantwoordenVerwijderenMisschien ligt het er ook gewoon aan dat je die kranten 's morgens kunt pakken? Ik lees meestal van R'dam tot Den Haag in De Pers en daarna neem ik mijn boek.
Groet, schrvrdzs
p.s. Op de terugweg val ik vaak na een tijdje lezen in slaap (of halfslaap).
p.s.2 Ja, dat boekenweekgeschenk moet ik natuurlijk wel even op tijd bemachtigen. Ik heb zelf een OV-jaarkaart, dus voor mij maakt het niet uit, maar dit jaar moeten we (mijn man en ik) toch echt eens naar het Groninger Museum gaan (plan van elk jaar voor de gratis-reizen-dag, maar nog nooit gelukt...).
Dag Katharina,
BeantwoordenVerwijderenMisschien had jij wel gewoon pech en was de situatie die je meemaakte uitzonderlijk. Na 'eens en nooit weer' kan je dat natuurlijk nog niet zeggen. Ik denk dat het 's morgens vroeg, als de mensen naar hun werk gaan, in de trein het rustigst is. Dan worden er veel gratis kranten gelezen en wordt er weinig gepraat. Als er wél gepraat wordt in mijn buurt kan ik daar meestal niet bij lezen, d.w.z. een boek, want een gratis krant lezen lukt me eigenlijk altijd wel. Het is ook afhankelijk van het boek, want soms gaat het ook wel. Daarvoor moet het boek voldoende boeiend en niet te moeilijk zijn.
Het ligt ook aan het traject natuurlijk. Als daar ook veel scholieren op reizen kun je je rust wel vergeten. Die maken nl. altijd een enorme herrie. Gelukkig kom ik ze weinig tegen. Wel studenten, maar die zitten vaak te leren, hoewel ze soms ook heel hard praten.
Pieter Steinz schreef eens dat hij vroeger als hij een boek moest recenseren de intercity van Haarlem naar Maastricht en terug nam. In Maastricht had hij dan net genoeg tijd om even een vlaai te gaan kopen en onderweg las hij het boek. Hij beklaagde zich erover dat na een wijziging van de dienstregeling niet meer mogelijk is. Maar ik vermoed hierbij wel dat hij 1e klas reisde.
Toch moet je het misschien nog eens proberen; zelf lees ik vrijwel uitsluitend in de trein (en in bed).
Groet, schrvrdzs
Volgens mij is het standaard bibliothecarissen gedrag om als mensen een boek lezen, te kijken of het bibliotheekboek is. Of eigenlijk, om te kijken van welke bibliotheek het afkomstig is, dat het een bibliotheekboek is zie je vrijwel meteen. Dat geldt tenminste voor mij, ik weet niet hoe representatief ik ben...
BeantwoordenVerwijderenMaar dat is iets anders dan kijken naar wat mensen lezen.
Overigens zie ik wel eens iemand met een e-reader in de trein, is volgens mij wel steeds dezelfde man.
Ha Tenaanval,
BeantwoordenVerwijderenWaaruit maar weer blijkt dat standaard-bibliothecarissengedrag niet bestaat. Gelukkig maar. Ik probeerde soms ook wel eens te zien van welke bibliotheek een boek afkomstig was (vooral als het een oud & vies boek was), maar dat is toch eigenlijk niet te zien? Of je moet er met je neus op zitten. Maar de titel van het boek interesseert met toch het meest.
Groet, schrvrdzs
Dag schrijver,
BeantwoordenVerwijderenHeel erg leuk stukje. Zo'n aantal lezers bij elkaar dat geeft toch het wijgevoel van de anti-kernwapensdemonstraties in het verleden. 'Sprakeloos' staat bij mij nog in de wacht, ik kijk er nu met des te meer verlangen naar uit. Maar Updike en Gröndahl (ik weet niet hoe je zo'n o met een streepje erdoor maakt) zijn ook zeer de moeite waard.
Dag AvA,
BeantwoordenVerwijderenHet leek inderdaad wel een beetje een demonstratie voor het lezen.
Ik heb ook meestal wel wat boeken op mijn 'lijstje' (dat niet echt bestaat) staan, maar ik vind niet alles de moeite waard, achteraf. Maar ja, hoe schat je dat van te voren in?
Groet, schrvrdzs