Bij ons op het werk wordt de zogeheten peuterbus ingericht en bemand/-vrouwd. Die bus rijdt (op verzoek) naar peuterspeelzalen en biedt de peuters daar een programma over het Prentenboek van het jaar (dit jaar De wiebelbillenboogie). Je hebt ook de themabus, voor oudere kinderen. Ik spreek wel eens een collega die op die bussen werkt en wat ze erover vertelt is erg leuk. De achterliggende gedachte is natuurlijk leesbevordering. Ik neem aan dat het om die reden ook gesubsidieerd wordt: een bezoek van de peuterbus of themabus kost maar weinig.
Ik vind dat prachtig. Hoe meer kinderen met boeken in aanraking komen, hoe mooier ik het vind. Maar omdat ik zelf voor de andere kant van het menselijk spectrum werk, nl. voor (hoog)bejaarden, mijmer ik wel eens wat over een bus voor díe doelgroep. Ik geef toe: leesbevordering heeft daar misschien niet zoveel zin meer. Als je 85 bent en nog steeds niet wil lezen mag je dat inmiddels zelf weten. Maar de bibliotheek is er niet alleen voor de leesbevordering, maar streeft er o.a. ook naar mensen een 'belevenis' te bieden. Hoe je daar ook over mag denken, een feit is inmiddels dat die 'belevenis' er bij hoort: lezingen, films, lezersfeesten, high-tea's met een schrijver, game-evenmenten, enz.
Dat gebeurt allemaal in de bibliotheek, maar wie in een zorginstelling woont kan daar meestal niet meer naartoe. Dat is treurig. Maar de bibliotheek heeft tegenwoordig nóg een devies: zijn waar de klanten zijn. Zo zijn we als bibliotheek soms op het strand, soms bij een festival, komen we met de bus naar de peuterspeelzaal, zitten we op hyves en twitter en straks misschien op het station of het vliegveld.
Ik heb het wel eens eerder gezegd, dus ik hou het nu kort: helemaal eerlijk vind ik het niet, dat je als je in een zorginstelling woont van de bibliotheek weinig meer merkt. Misschien 150 boeken in een kast en een aardige mevrouw die ze aan je uitleent. Maar belevenissen? Vergeet het maar. Waarom niet ook 's een lezing in een zorginstelling of een schrijver die daar langskomt?
En, waar ik door die bussen aan moest denken: waarom ook niet een bus die leuk is voor ouderen? Die voor kan rijden bij een zorginstelling? Bijvoorbeeld ingericht in jaren '50-stijl met boeken uit en over die tijd, en filmpjes en liedjes en radioprogramma's? Of een bus over de school van vroeger? Ik weet zeker dat daar iets leuks van te maken is. Ik weet ook bijna zeker dat er mensen zijn die je er een plezier mee zou doen. Natuurlijk zijn er problemen op te lossen: kun je zo'n bus in met een rollator bijvoorbeeld? Maar waar een wil is, is een weg nietwaar. En kan een beetje leesbevordering voor ouderen eigenlijk ook niet heel nuttig zijn? Als andere bezigheden zijn weggevallen kan lezen (of het luisteren naar gesproken boeken) ineens tóch iets zijn om nog of weer aan te beginnen. Maar dan moet je daar misschien eerst even op gewezen of enthousiast voor gemaakt worden.
'Voor een goed idee is altijd geld,' zei onlangs op mijn werk iemand die het weten kan tegen me. Ik vind dit zelf best een goed idee eigenlijk.
Foto: De Stem, hier gevonden.
Ik ook!
BeantwoordenVerwijderenHoi Schrijver. Goed idee om naar de zorginstelling te gaan. Er zijn diverse initiatieven zoals boek aan huis(cq zorginstelling), voorleesgroepen die het boek of het lezen naar de doelgroep brengt.Ook in het kader van het zo lang mogelijk thuis kunnen blijven wonen ontstaan er nieuwe (digitale)diensten. Ik pleit voor een goeie samenwerking met de zorginstellingen maar dan moet daar wel tijd voor beschikbaar zijn en die is er nauwelijks helaas.
BeantwoordenVerwijderenHa Bertie,
BeantwoordenVerwijderenDankjewel, dat zijn er dan al twee.
Nu dat geld nog.
Groet, schrvrdzs
Ha Annie,
BeantwoordenVerwijderenAl die dingen die je noemt zijn mooi en de moeite waard. Maar er kan altijd nog meer. Maar inderdaad, die tijd hè (en dat geld).
Groet, schrvrdzs
Doet me opeens denken aan die keer dat een collega me had gevraagd voor te lezen in een bejaardencentrum. Ik nog flink nerveus maar bij het voorlezen bedaarde ik snel. De een zat te slapen, de ander een liedje te zingen, enz. Een buitengewone sessie. Maar wel dankbaar, ondanks die eerste indruk.
BeantwoordenVerwijderenHet is een prima idee.
BeantwoordenVerwijderenIk vraag me wel af waarom bewoners niet zelf aan de bel trekken. Mocht ik ooit eindigen in een tehuis dan zal ik me toch echt wel laten horen. Als ik daar toe in staat ben natuurlijk. Er komen ook bij de bibliotheek vragen binnen via de persoon die de collectie beheert voor het bejaardenhuis en dat zijn echt niet de simpelste vragen. Wat denk je van een aanvraag voor:
Aus de Akasha-Forschung : das fünfte Evangelium : achtzehn Vorträge, gehalten
1913 und 1914 in verschiedenen Städten / Rudolf Steiner
Voor een 80 plusser?
De bibliotheek is er voor iedereen maar stel wel je vragen en geef aan wat je wilt. Anders krijg je wat andere mensen voor je zitten te bedenken.
Nog even terugkomend op mijn 2e zin; het moet wel duidelijk zijn wat de bibliotheek kan doen.
@Edwin
BeantwoordenVerwijderenLeuk om dit te lezen. Ik zou er zelf ook zeker zenuwachtig voor zijn, maar het is me gelukkig nooit gevraagd ;-)
@Henk
Die mooie kast spreekt me zeer aan. Ik denk dat men het vaak met minder moet doen.
@WvS
Ik denk dat bewoners van zorginstellingen vaak niet weten hoe ze bij de bibliotheek aan de bel moeten trekken.
Die aanvraag die je noemt is mooi. Er zijn natuurlijk altijd mensen die pas na hun tachtigste de tijd vinden om zich in een bepaald ondewerp te gaan verdiepen. Maar de groep 'ouderen' is gevarieerd en voor veel mensen is 'reminiscentie' waardevol, vandaar dat ik aan zo'n bus dacht.
@Allen
Groet, schrvrdzs
Goed idee inderdaad schrijver! Zo goed dat we (van voorheen de bibliobussen) het al eens geprobeerd hebben. Dezelfde bus die nu peuterbus is hebben we ooit ingericht met materialen waarvan wij dachten dat ouderen die zouden willen gebruiken. Inclusief informatie over leeshulpmiddelen en gesproken boeken. Lekkere stoeltjes er in en we hadden zelfs een koektrommel voor de gezelligheid. Daarmee zijn we naar de bibliotheken gegaan (we zijn letterlijk voorgereden) om te vragen of ze zo'n bus zouden willen inhuren voor hun instellingen. De meeste bibliotheken vonden het enig maar zagen voor hun eigen werkgebied geen mogelijkheden. Dus het is nooit verder gekomen dan een poging. We noemden hem overigens de Plusbus.
BeantwoordenVerwijderenHa Tenaanval,
BeantwoordenVerwijderenDe term Plusbus doet (heel zachtjes) een belletje rinkelen: dat weet ik nog, maar héél erg vaag.
Blijkbaar was het dus toch niet zo'n goed idee, want anders was het wel gelukt. Of zou de tijd er nog niet rijp voor zijn geweest?
Waar ik aan denk is overigens niet iets over leeshulpmiddelen e.d. Dat doet me meteen aan steunkousen en andere narigheid denken, wat zeker niet wil zeggen dat ik vind dat de bibliotheek geen taak heeft op het gebied van informatie m.b.t. leeshulpmiddelen, maar wel dat ik vind dat zo'n bus iets plezierigs zou moeten hebben, iets van een uitstapje.
Die koektrommel mag blijven, maar dan wel een uit de jaren '50 ;-)
Groet, schrvrdzs