Blogbrief uit Rotterdam-West (4)

Dag Henk,

Er zijn nog twee onderwerpen van mijn kant half-afgemaakt blijven liggen, vandaar dat ik de vrijheid neem 'voor mijn beurt te gaan' en niet te wachten tot er een nieuwe 'blogbrief uit de Zeeuwse hoofdstad' komt.

Het eerste is hoe ik van de financiële administratie terecht ben gekomen op de afdeling Collecties (die sinds een paar dagen, na enkele naamsveranderingen, opnieuw zo heet). Dat zou een lang verhaal kunnen worden, maar omdat ik op mijn blog niet te diep wil ingaan op werkkwesties, zal ik het kort houden. Toen ik bij ProBiblio in Schiedam ging werken was de fusie tussen de bibliotheekcentrales van Noord en Zuid-Holland al een feit, maar beide partijen zaten nog op hun oude locatie: Schiedam of Alkmaar. Mijn aanstelling zou in principe duren tot de verhuizing naar Hoofddorp, maar door allerlei omstandigheden ben ik uiteindelijk toch 'mee verhuisd'. Het werk beviel me goed en ik was blij dat ik kon blijven, al was de nieuwe afstand natuurlijk wel een nadeel. Maar weer werkloos worden leek me toch veel erger.

Eenmaal in Hoofddorp veranderde er zoveel (waar ik niet over zal uitweiden) dat mijn werkplezier flink verminderde. Toen er dan ook een oproepje kwam van afdeling Personeelszaken om je aan te melden als je graag iets anders wilde gaan doen binnen het bedrijf, dacht ik: het zal vast niks worden maar proberen kan altijd, en gaf ik me op als belangstellende. Er volgde een gesprek met iemand van Personeelszaken over wat ik dan eventueel zou willen, en ik verwachtte dat het daar wel bij zou blijven. Ik was dan ook zeer verrast toen me niet al te lang daarna werd gevraagd of ik naar afdeling Collecties wilde om daar wisselcollecties voor zorginstellingen te gaan maken. Ik vroeg of ik dat zonder bibliotheekopleiding wel zou kunnen en het antwoord, dat ik vermoedelijk nooit zal vergeten, was: 'Gezond verstand en liefde voor boeken zijn genoeg.' De afspraak werd dat het van beide kanten een proef zou zijn en dat ik, als het een van de partijen niet beviel, weer terug zou kunnen naar mijn oude plaats. Maar dat bleek niet nodig. Ik had al snel het gevoel 'hier wil ik blijven' en dat kon gelukkig ook. Mijn nieuwe collega's waren, net als ik dat op de financiële administratie was, niet onverdeeld gelukkig met de door de fusie veroorzaakte veranderingen, maar ik wist natuurlijk niet hoe het 'vroeger' op deze afdeling geweest was, dus ik kon er ook niet naar terugverlangen. En ik vond het heerlijk om de hele dag met boeken bezig te zijn. Collecties maken is iets waar je volgens mij vooral een soort 'gevoel' voor moet hebben en dat gevoel had ik geloof ik wel, of in elk geval heb ik het in de loop van de tijd ontwikkeld. Ik vind het nog steeds fijn om te doen, al zijn er inmiddels wel weer dingen veranderd die, enz. (daar heb ik het verder niet over).

Het tweede onderwerp dat er nog ligt is je vraag wat ik had willen worden als ik mijn beroepsleven over mocht doen. Ik had daar eigenlijk nooit over nagedacht tot zo'n anderhalf jaar geleden, toen ik me door de 23dingen en het als gevolg daarvan bijhouden van een weblog, wat meer ben gaan verdiepen in de bibliotheekwereld. Collecties maken voor zorginstellingen staat nogal aan de zijlijn van het bibliotheekwerk en speelt zich bovendien af achter de schermen. Van de rest van de bibliotheekwereld wist ik daarom weinig. Dat veranderde door de 23dingen. Niet zozeer door de 'dingen' zelf, maar vooral door wat bloggen teweeg bracht: het lezen van andere blogs en het meer gespitst raken op informatie over de bibliotheek, b.v. in de krant, zowel om blogstof te verzamelen als omdat het me interesseerde.

Denkend en bloggend over de bibliotheek en over het belang van lezen en verwante zaken, kwam ik tot de conclusie dat een van de belangrijkste taken van de bibliotheek (misschien is het zelfs wel de allerbelangrijkste) volgens mij is om kinderen met boeken in aanraking te brengen. En toen dacht ik: jeugdbibliothecaris zou misschien wel een baan geweest zijn waar ik plezier in had kunnen hebben. In elk geval lijkt het me werk waarbij je je niet hoeft af te vragen of het wel 'nuttig' is wat je doet. Dat heb ik bij wat ik nu doe trouwens ook niet: ik ben er van overtuigd dat het nuttig is en dat er mensen zijn die er plezier aan beleven dat ik boeken voor ze uitzoek, en dat geeft een soort 'intrinsieke motivatie', die ervoor zorgt dat het in elk geval toch altijd (althans tot nu toe) tamelijk prettig werk blijft, ook al zijn de 'randvoorwaarden' wel eens wat minder motiverend, om het zo maar te zeggen.

Dit was slechts een berichtje tussendoor en ik laat het daarom bij deze twee onderwerpen. Het weekend is weer eens veel te snel voorbij gegaan om er in te doen wat ik moest en/of wilde, maar déze achterstand is in elk geval weggewerkt!

Hartelijke groet en tot schrijfs, schrijverdezes


Foto: Hans Karssenberg, hier gevonden.