Voor wie behoefte heeft aan een kwartiertje melancholie heb ik hier de ingrediënten. Het werkt denk ik het beste als je tussen de 55 en de 65 bent, maar ook anderen kunnen het proberen. Met veel dank aan Ton de Kruyff, die het filmpje over Dylan op het Witte Huis, dat me anders zeker ontgaan zou zijn, op zijn blog zette.
NACHTHEMEL
Onder de eenvormigheid der laatre jaren
Gebogen tot een warse en schriele deugd -
Hoe zou 't onluisterende hart bewaren
De jeugd, en de vervoering van de jeugd?
Totdat we een avond, onverwachts getogen
Door onvrede, of door 't sterrenlicht misschien,
Heengaan en als een knaap met heldere ogen
Den onuitsprekelijken hemel zien.
J.C. Bloem
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Dat is een mooi oud Dylan filmpje Schrijver, Ik kende het niet. Denk ik. Maar er is zoveel Dylan. En zo weinig tijd.
BeantwoordenVerwijderenDag Ton,
BeantwoordenVerwijderenHet gekke is dat ik het al eens eerder op mijn blog had gezet en dat het daar toen verdwenen is, maar dat ik het nu toch weer gewoon kon vinden op YouTube.
Zoveel Dylan en zo weinig tijd, ja, wat je zegt (en het geldt voor heel wat meer dingen). Maar ik heb ook heel veel Dylan gewoon onbeluisterd gelaten. Dat was misschien stom. Een écht muziekmens ben ik nooit geweest, daarom is mijn liefde voor Dylan wel bijzonder en waarschijnlijk vooral te verklaren uit het moment van kennismaking. Misschien kan ik daar nog 's een blogpostje aan wijden.
Trouwens, kleine anekdote: pas had ik op mijn werk wat karren met boeken om me heen staan en een collega (1 jaar ouder dan ik) moest er langs. Hij zong daarom 'Don't stand in the doorway, don't block up the hall.' Ik moest vragen: van wie is dat ook alweer? Erg hè.
Groet, schrvrdzs