dinsdag 23 februari 2010
Blogbrief uit Rotterdam-West (1)
Dag Henk,
Hartelijk dank voor je brief. Omdat ik toevallig net een paar dagen vrij heb schrijf ik maar meteen terug. Gisteravond voor het slapengaan dacht ik nog aan ons correspondentieplan en werd er ineens een beetje zenuwachtig van en twijfelde hevig of het wat zou kunnen worden. Een briefwisseling die iedereen kan lezen, hoe doe je dat? Waar trek je de grens tussen wat je wel en niet 'aan de grote klok' wilt hangen? Een van mijn kinderen leest soms mijn blog, mijn vader leest het altijd... Een paar collega's lezen het en daarnaast dan nog 's de mensen die ik maar een beetje of helemaal niet ken.
En toch dacht ik: het is hoe dan ook het proberen waard, maar hoe moeten we in vredesnaam begínnen? Nou, díe vraag is in elk geval opgelost: jij begon en hoe! Als een goed begin inderdaad het halve werk is zijn we meteen een eind op streek. De rest zal ook wel lukken hoop ik en zo niet, dan hebben we het in elk geval geprobeerd. Misschien zijn we wel de eerste Nederlanders die een (openbare) blogbriefwisseling beginnen. Niet dat dat me nou zo veel kan schelen, maar iets doen wat nog niet door 'iedereen' gedaan wordt (wat voor bloggen op zich bepaald anders ligt, want dat doet half Nederland geloof ik), dat heeft toch wel iets.
En nu naar je brief. Ik heb eerst maar eens bij je profiel gekeken hoe oud je eigenlijk bent, want ik kreeg onverwacht het gevoel dat je, omdat je schreef dat je in de jaren '80 een jongvolwassene was, nog heel jong moest zijn (terwijl ik dat zo niet in mijn hoofd had). In de jaren '80 was ik zelf tenslotte al moeder en dat werd ik niet echt jong (over volwassenheid heb ik het even niet...). Nu is alles relatief natuurlijk, maar zó jong blijk je toch ook weer niet te zijn: precies 10 jaar jonger dan ik. Dat geeft dus nog geen generatiekloof, die tegenwoordig trouwens toch al niet meer lijkt te bestaan.
Je heimwee naar de jaren '80 herken ik. Maar ik geloof dat het in mijn geval heimwee naar de jaren '70 is. Dus misschien is het gewoon heimwee naar de tijd dat we jongvolwassenen waren, niet naar een bepaalde periode in de geschiedenis. Misschien is dat ook wat je wilt zeggen: als je jong bent, ben je veel vaster van een aantal dingen overtuigd; later ga je genuanceerder denken en komen de twijfel en de verwarring. Ten dele zal dit zeker zo zijn. Maar helemaal? Ik weet het niet. Volgens mij wás goed en kwaad vroeger gewoon ook duidelijker. Amerikanen uit Vietnam, Pers geen Zuid-Afrikaan uit (Outspan-sinaasappels), Stop de Neutronenbom, Kernenergie? Nee bedankt. Voor mij kwam daar ook nog Fijn dat ik fiets bij, omdat ik een autohater was. En ik werd vegetariër. Over de Palestijnen had ik nooit zo erg een mening, moet ik bekennen. Ik voelde in elk geval ook een zekere solidarititeit met Israël.
Het was, zoals je ongetwijfeld weet, maar misschien toch net niet op alle punten uit eigen ervaring, de tijd van Bob Dylan, van de protestliederen, van de demonstraties, van lang haar ('beter langharig dan kortzichtig') en van verzet tegen het gezag, zowel op school als thuis als in de kerk. Een mooie tijd om jong te zijn, vind ik nog steeds (voor zover jong zijn 'überhaupt' een mooie tijd is). Een tijd waar ik inderdaad wel eens met heimwee aan terugdenk. Maar ik weet niet of dat ligt aan het overzichtelijke van mijn standpunten van toen. Ten dele vast wel, want twijfelen is vermoeiend en soms verontrustend. Maar ik denk toch dat ik vooral heimwee heb naar de hoop die ik toen koesterde. De hoop op een betere wereld, op een schoner milieu, op het doorbreken van het besef van 'small is beautiful', de nieuwe psychiatrie (Foudraine), noem het allemaal maar op wat toen in de mode was. Ik stemde op de PPR en was er zelfs enige tijd lid van, en deed daar verder wel niet zoveel mee, maar het was in elk geval een partij die er net zo over dacht als ik. Wij zouden de wereld wel 's even veranderen, de oude structuren doorbreken. Ik kan nog zingen (voor zover ik zingen kan): 'Nooit, nee nóóit willen wij die N-bom, niet tegen de Russen, niet tegen onszelf, rot óp met dat wapentuig!' En dat dan met duizenden mensen tegelijk, mooi was dat. (Dit was al jaren '80 trouwens.)
Natuurlijk was het, zoals je schrijft, ook een beetje kortzichtig allemaal. Ik zal je een anekdote vertellen. Ik ben sinds ik een jaar of 18 was altijd nogal anti-auto geweest. Op een keer was ik op bezoek bij mensen met een auto en had daar mijn anti-auto-theorieën weer eens uit de doeken gedaan. Toen ik naar huis wilde gaan bleek de laatste bus net weg te zijn. Ik moest dus terug om te vragen of ze me thuis wilden brengen... Je begrijpt dat dit leerzaam was.
Met wat je schrijft over het volgen van Verhagen op twitter ben ik het helemaal eens. Ik heb het van het begin af aan belachelijk gevonden dat mensen hem, alleen omdat hij twittert, een interessante politicus vinden. Dat hij door te twitteren toegankelijker (of nog erger: 'transparanter') zou zijn lijkt me pure nep en nou juist geschikt om de aandacht af te leiden van wezenlijker zaken (wat ik overigens wel weer slim van hem vindt). Politiek gaat over inhoud zou ik zeggen, niet over de vorm waarin die inhoud je bereikt. Maar ik vrees dat dat misschien een standpunt uit de jaren '80 is.
Tot zover voor deze keer. Ik hoop dat ik een paar aanknopingspunten heb gegeven voor een volgende brief, al heb ik daar niet speciaal naartoe gewerkt. Een vraag die ik wel beantwoord zou willen zien is hoe je van onderwijzer (ben je dat ook echt nog geweest?) bibliothecaris bent geworden.
Met hartelijke bloggroet en tot schrijfs, schrijverdezes
p.s. Je noemt Gerard Reve. Hou je van hem, d.w.z. van zijn werk?
Foto: Flickr, gemaakt door: Willem van Bergen.
Labels:
blogbrief
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
@Henk,
BeantwoordenVerwijderenIk wacht af. We moeten de frequentie maar niet al te hoog maken, dan kunnen we langer vooruit ;-)
Groet, schrvrdzs
Aan allebei,
BeantwoordenVerwijderenWat ontzettend leuk en ook zo herkenbaar. Ben echt benieuwd naar het vervolg en hoop dat jullie er nog lang mee door gaan.
De (het?)woordverificatie vind ik erg grappig en klinkt nogal Zeeuws: dorrup
Ha WvS,
BeantwoordenVerwijderenIk ben minstens net zo benieuwd als jij naar het vervolg.
Groet, schrvrdzs
@ schrijver en Henk: ik vind het nu al een succes, jullie briefwisseling! Spannend experiment! Wel leuk dat je elkaar op deze manier ook vragen kunt stellen!
BeantwoordenVerwijderenHa Schrijver,
BeantwoordenVerwijdereneen feest van herkenning die briefwisseling. Erg leuk om te lezen.
ik was lid van PSP, fan van Opland, mijn kinderen vonden het wel stoer dat hun ouders deelgenomen hebben aan demonstraties, zoals Dodewaard dicht, tegen de kruisraketten.
Maar de naam Mient Jan Faber zegt hen weer helemaal niets.
Ik hoop dat het een lange lange briefwisseling wordt.
Groetn Wies / Diane
Ha Festina,
BeantwoordenVerwijderenJa, best een beetje spannend... En een experiment, wat je zegt!
Groet, schrvrdzs
Ha Wies,
BeantwoordenVerwijderenLeuk weer iets van je te vernemen! Ik zie meteen dat mannetje van Opland weer voor me, dat tegen die raket schopt. En ook een keer een boerinnetje geloof ik, klopt dat? Ja, Mient Jan Faber. Van het IKV. Ik herinner me ook nog vaag een toespraak van Sinie Strikwerda. 'Wij vragen,' zei ze en ik riep Niet erg hard geloof ik): 'eisen!'
Groet, schrvrdzs
p.s. Ik heb zo'n tekening van Opland nog eens op mijn blog gebruikt en die net weer even opgezocht: een schoppende vrouw in dit geval, maar de eerste keer was het toch een man of vergis ik me nou?
Voor mij is er ook veel te herkennen in je brief. We zijn vast ongeveer even oud. Ik werd in '84 voor het eerst moeder, op mijn 32e.
BeantwoordenVerwijderenOp http://www.vredesmuseum.nl/t_illeg/vooraf.html staat onderaan een plaatje van Opland waarop een mannetje tegen een kruisraket schopt.
Groet!
Dag Bertie,
BeantwoordenVerwijderenVeel zal het in elk geval niet schelen. Ik kreeg mijn eerste kind in 1981 en werd een maand daarna 29.
Dat geeft ongetwijfeld een aantal vergelijkbare 'jeugdherinneringen', maar veel zal denk ik ook afhangen van plaats en milieu waarin we zijn opgegroeid.
Dank voor de link.
Groet, schrvrdzs
Ha Henk,
BeantwoordenVerwijderenJij bent aan zet, dus de frequentie ligt nu even in jouw handen. Dat ik meteen terugschreef was door het nieuwe van de zaak en omdat ik toch vrij was en ook omdat het antwoord me niet al te veel denkwerk kostte ;-)
Wat de lezers betreft: laat ze maar denken! Ik ben zelf minstens zo benieuwd als zij waar we het nog over zullen gaan hebben. Sinds jouw sterke opening heb ik er wel vertrouwen in, maar ideeën eigenlijk nog nauwelijks. Ik hoop dus maar dat de ene brief gewoon de andere oproept. Of dat jij nu al vol zit met onderwerpen, dat zou helemáál mooi zijn natuurlijk.
Groet, schrvrdzs
Leuke move inderdaad, zo'n briefwisseling!
BeantwoordenVerwijderenEn wat betreft nooit CDA stemmen en toch Verhagen volgen: dat spreekt niet me niet aan natuurlijk. Dat gaat voor mij namelijk ook op :-)
Ha Edwin,
BeantwoordenVerwijderenTja, de term move zou in mij nou niet zo snel zijn opgekomen ;-)
En wat betreft Verhagen, dat vermoedde ik al, dat je die volgde (op twitter). Maar volg je dan b.v. ook Femke Halsema? Ik vind zelf dat politici, áls ze zich al met twitter willen bezighouden (of het gevoel hebben dat ze wel moeten), dat spaarzaam moeten doen. Beleid kun je nu eenmaal niet uitleggen in 140 posities, dus het hoort een randverschijnsel te blijven, net zoals het optreden in quizzen en wat niet al. Maar dat is slechts een mening natuurlijk.
Groet, schvrdzs
@Henk,
BeantwoordenVerwijderenIk vind het vooral verspilde energie, zowel van 'enge gluiperds' als van 'integere politici'. In 140 posities kun je gewoon nooit 'het hele verhaal' vertellen, lijkt mij.
Hier zijn we het dus niet over eens...
Over 'hoe meer communicatie hoe beter' denk ik ook anders. Er kan volgens mij wel degelijk een teveel aan communicatie zijn. Dat maakt dingen soms alleen maar onduidelijker.
Groet, schrvrdzs