zondag 21 februari 2010
Poëtisch postje
DEMOCRAAT
In deze kamer ben ik eindlijk thuis.
Ik zal geen vers meer schrijven dat mijn leven
uiteen moet rukken om te zijn geschreven.
Ben ik een dichter, dan is 't per abuis.
Ik lees het nieuwe boek. De kachel suist.
Geertruida staat een overhemd te strijken.
Ik heb maar van de bladzij op te kijken
om te beseffen welk geluk hier huist.
Zo zal het door de jaren blijven duren.
We krijgen straks een kind en mijn pensioen
zal voor onze ouwe dag het zijne doen.
We hoeven niet voortijdig te verzuren.
Ook leven wij in vrede met de buren.
De ene heet Van Brakel, de ander Griffioen.
Gerrit Achterberg
Foto hier gevonden.
Labels:
Democraat,
Gerrit Achterberg
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten