Op de eerste verdieping van de Centrale van Bibliotheek Rotterdam zag ik afgelopen woensdag een paar aardige dingen. In de krantenzaal, waar ik in al die jaren dat ik in de Centrale kom nog nooit een vrouw heb gezien, zaten er deze keer zelfs twee. (Voor alle duidelijkheid: er zitten wel altijd mannen.) De vitrine 'de keuze van' was gevuld met favoriete boeken van Rien Vroegindeweij. Een heleboel een beetje verfomfaaide, stukgelezen boeken, boeken waar zo te zien mee 'geleefd' was. Ik dacht meteen: hoe kunnen mensen toch van een e-boek houden? (Er eentje lezen is tot daar aan toe, maar er is meer mogelijk tussen mens en boek.)
In het midden van de ruimte stond precies zo'n multi-touchtable als bij ons op het werk 99% van de tijd onaangeraakt op de gang staat te verstoffen (zonde van het geld als je het mij vraagt, maar niemand vraagt het), met een 'omhulsel' van Jan David Hanrath, waar TOUCH ME op staat, waardoor je er tegenwoordig tenminste zonder pijn in je rug op kunt spelen (of hoe men wil dat ik het noem, je erop kunt informeren misschien?). Ik keek eens even wat de tafel te bieden had en zag foto's van het Lezersfeest. Ik wist inmiddels dankzij die tafel op het werk hoe je foto's erop kunt verschuiven en vergroten en voelde me even geheel van deze tijd toen een paar jongens over mijn schouder meekeken naar mijn verrichtingen (niet langer dan 5 seconden maar toch). Er stonden ook mooie foto's op (of zeg je er zaten mooie foto's in?) van 'Lezen in China'. Toen ik weer naar huis ging wilde ik die nog een keer bekijken, maar ik kon ze niet meer vinden. Een lijstje met 'wat zit er in deze tafel en hoe krijg ik het te zien' zou wel handig zijn geweest.
Er zaten blijkbaar ook spellen in, want toen ik er een tweede keer langs kwam stond er een stel jochies van een jaar of tien omheen, die iets aan het spelen waren. Een bibliotheekfunctionaris kwam voorbij, keek even mee en zei 'ssst', terwijl die jongetjes nauwelijks geluid maakten en er bovendien in de buurt van die tafel verder niemand was. Merkwaardig, het leek wel een soort reflex...
Dat laatste was iets minder leuk (hoewel opmerkelijk), maar de rest beviel me wel. En op de tweede en derde verdieping zaten her en der groepjes scholieren te werken en wat studenten te studeren en niemand maakte herrie. En ik zag twee meisjes die toen ze weggingen hun afval in een prullenbak gooiden. En er zat een man te slapen boven z'n boek.
Het 'klikte' die middag zowaar weer 's een beetje tussen mij en Bibliotheek Rotterdam.
Foto van de site van Hanrath.
De foto geeft wel een beetje een desolate indruk van de tafel maar je verslag is mooi!
BeantwoordenVerwijderenHa Edwin,
BeantwoordenVerwijderenDe foto is dan ook niet van mij ;-) Ik heb de indruk dat hij wel in Bibliotheek Rotterdam gemaakt is, maar daar staat de tafel er inmiddels toch wel wat 'gezelliger' bij, ik geloof zelfs op gekleurde tapijttegels (ik zal het vandaag nog even bekijken). Wat ik er zelf jammer aan vond is dat er nergens een bordje staat met 'Speel hier een spel/bekijk foto's van het Lezersfeest' o.i.d. Er kan dan wel groot TOUCH ME op staan, maar dat 'verleidt' m.i. toch onvoldoende.
Overigens ben ik nog niet meteen in een warm voorstander van deze tafels veranderd. Maar ik denk wél: als hij er toch staat, zorg dan dat mensen er iets aan hebben.
Groet, schrvrdzs
Ik zou willen dat wij hem hadden!!!!!
BeantwoordenVerwijderenDag Annie,
BeantwoordenVerwijderenEén part-timer minder gedurende een jaar en je hebt hem...
Ja, ik ben een beetje sceptisch t.a.v. de tafel, al zie ik heus wel dat het leuk is wat er mee kan. Vanmiddag deed-ie het niet trouwens.
Groet, schrvrdzs
Je schreef: "Ik dacht meteen: hoe kunnen mensen toch van een e-boek houden? (Er eentje lezen is tot daar aan toe, maar er is meer mogelijk tussen mens en boek.)"
BeantwoordenVerwijderenIk ben het niet helemaal met je eens. Ik denk er ongeveer over als Marcel Reich-Ranicki: Mich interessiert die Litteratur, nicht das Buch. Ik hou ook wel van sommige gedrukte boeken, maar in mijn kast staan héél veel boeken die ik gemakkelijk weg zou kunnen doen als ik wist dat ik er online in zou kunnen bladeren. Veel boeken worden snel geel en muf, zelfs als ze alleen maar op de plank staan. Of ze vallen na één lezing uit elkaar. Mijn lievelingsboeken wil ik graag op papier houden, als het kan in een mooie editie, of, als het een boek is waar ik speciaal aan gehecht ben, met beschadigingen, wormgaten en wat niet al. En mooie bandjes of bijzondere uitgaven koop ik ook wel, mits niet te duur. Maar is door digitalisering zoveel moois beschikbaar gekomen en vaak ook te downloaden dat een mens nooit in zijn eigen boekenkast zal kunnen hebben. Ik kom iedere dag nieuwe schatten tegen op mijn beeldscherm. Ik heb alleen nog geen e-reader omdat ik nog geen keuze uit het aanbod heb kunnen maken en ze nog tamelijk duur zijn...