Vandaag sprak ik iemand die in een openbare bibliotheek in een middelgrote stad werkt. Mijn werk levert zelden zo'n ontmoeting op en dit was dan ook een privé-afspraak, maar dat verhinderde ons niet om uitgebreid over de bibliotheek te praten. Mijn gesprekspartner vertelde over die bibliotheek in die middelgrote stad: 's middags komen er vaak Marokkaanse jongens van een jaar of 15 op de Wii spelen. Ze laten chipszakjes en colablikjes achter en maken een hoop herrie. De mensen die naar de bibliotheek komen om rustig te lezen ergeren zich eraan, en die jagen we er misschien wel mee weg. Als je die jongens vraagt of ze hun troep willen opruimen zeggen ze 'natuurlijk ruimen we alles op!' maar als ze weg zijn ligt het er nog. Op deze manier wordt de bibliotheek toch een buurthuis? Een bibliotheek is er toch om het lezen te bevorderen? Maar het wordt vooral belangrijk gevonden dat we zoveel mogelijk bezoekers binnenkrijgen. Nederlandse jongens zie je overigens nooit bij de Wii. Meisjes ook niet.
Ik was het eigenlijk wel eens met de gedachte dat de bibliotheek op deze manier op een buurthuis gaat lijken. Maar ik probeerde er een positieve draai aan te geven: is het dan de bedoeling om die jongens als ze eenmaal binnen zijn ook nog voor iets anders te interesseren? Waarop mijn gesprekspartner zei dat ik niet moest denken dat je die jongens ertoe zou kunnen bewegen een boek te lezen. Dat ze wel naar meisjes bellen die ze buiten zien lopen om te vragen of ze binnenkomen. En dat die meisjes dat dan doen en dat dat nog meer herrie en rotzooi oplevert. En dat er soms ook wel meisjes zijn die in de bibliotheek zitten te lezen en dat de jongens daarom als ze binnenkomen roepen: zijn de bibliotheeksletjes er vandaag? En dat die meisjes dan zeggen: jullie moeten toch óók voor school een boek lezen? En dat die jongens dan reageren met: ja, we zijn daar gek.
En toen begon ik een beetje te filosoferen over wat je zou kunnen doen om hier nog iets goeds uit te halen. Daar kwam ik niet erg ver mee. Ik haalde nog wel het verhaal van Edwin aan, over die jongetjes die op de game-middag eigenlijk ook wel graag wilden tekenen. Die waren wel een stuk jonger (én uit de provincie...) maar volgens mij zit daar toch de sleutel. D.w.z.: als er een sleutel ís, wat me de vraag lijkt, maar wel een belangrijke vraag. Mijn gesprekspartner en ik kwamen in elk geval tot de conclusie dat de bibliotheek niet meer weet wat ze wil en waar ze heen moet.
Over die positieve draai, die me nog niet loslaat, later misschien meer.
Foto nrc handelsblad/Rien Zilvold, hier gevonden.
Dag schrijver,
BeantwoordenVerwijderenOnlangs vertelde ik je van mijn teleurstellende ervaring bij mijn (wijk-)bibliotheekbezoek waartoe ik me min of meer door jouw blog had laten inspireren. De dag erop stopte ik nog een brief in hun ideeënbus met dezelfde kritiek: veel lectuur, weinig literatuur, veel horizontaal, kleine collectie etc. Vorige week kreeg ik een mailtje van iemand van de centrale bibliotheek: o maar mevrouw, wij passen ons aanschafbeleid aan aan het uitleenpubliek (zo'n lelijke zin met 2x 'aan' achter elkaar maakte hij overigens niet) en u kunt in de "grote"stadsbibliotheek meer vinden en kunt vragen om reservering en een idee voor een aanschaf kon indienen. Ik heb hem maar vriendelijk bedankt voor de moeite en gezegd dat ik dan wellicht beter naar een andere wijk, resp. stad kon verhuizen met een ander leenpubliek.
Kortom: het effect in "mijn" wijkbibliotheek dat jouw gesprekspartner ook meldde.
Om het te completeren ben ik gisteren ook naar de centrale bibliotheek geweest, ook al vanwege een fototentoonstelling en ik was ook daar teleurgesteld: een fors uitgedunde collectie, veel afleidende tafels die m.i. de duidelijkheid van de indeling niet ten goede komen. En ook dáár (ook in Hengelo) de terreur-van-de-bladen. Onbegrijpelijk, honderden (nou ja, ruim honderd) dure en minder dure weekbladen en glossy's die blijkbaar week in, week uit aangeschaft kunnen worden (of misschien wel gratis geplaatst worden t.b.v. de reclame). En toch blijf ik lid.............
Dag AvA,
BeantwoordenVerwijderenEen duidelijk verhaal. Overigens heb ik het met mijn 'gesprekspartner' niet over de collectie gehad, alleen over de Wii en de jongens die daardoor aangetrokken worden, en over het 'buurthuiseffect'.
Dat je een mailtje met uitleg kreeg vind ik netjes en zoals het hoort. Dat van dat aanpassen aan het publiek van een bepaalde wijk kan ik me wel voorstellen, maar dat je dan vervolgens in de hoofdvestiging nog steeds niet vindt wat je zoekt is toch wel een beetje treurig (en dan zeg ik het nog voorzichtig).
Die tijdschriften zullen wel bedoeld zijn om mensen te 'verleiden'. Dat de bibliotheek ze gratis krijgt geloof ik niet. De tafels zullen vast ook tot de verleiding moeten bijdragen.
'En toch blijf ik lid', ik hoop maar dat veel mensen er zo over denken.
Groet, schrvrdzs
p.s. En ben je nu overgegaan tot het aanvragen van boeken elders? Zo ja, dan ben ik wel benieuwd naar je ervaringen daarmee. Zelf schrok ik de eerste (en tevens laatste) keer dat ik daar hier in R'dam aan dacht meteen terug van de prijs: 7 euro. Ik heb het bewuste boek toen maar gekocht.
Het is inderdaad niet eenvoudig om hier een positieve draai aan te geven. Met zulke gasten bereik je misschien alleen wat je wilt als je er van jongs af aan goed contact mee hebt en ze ook verantwoordelijk en betrokken maakt. Dat kost enorm veel tijd en energie, en je moet je afvragen of je dat wilt als bibliotheek.
BeantwoordenVerwijderenDenk echter wel dat het ook heeft te maken met de veranderende samenleving in het algemeen. De bibliotheek staat midden in de samenleving...
Ha Edwin,
BeantwoordenVerwijderenDat de bibliotheek midden in de samenleving staat zou haar kracht kunnen zijn. Maar ik vraag me af óf de bibliotheek wel zo midden in de samenleving staat. Die Wii in de bibliotheek is dan wel iets 'van deze tijd', maar ik zie er toch een beetje een zwaktebod in.
Maar ik pieker er nog wat over door ;-)
Groet, schrvrdzs
Tsja, die discussie hebben we al een beetje gevoerd rondom die naaimachine. Wat is nu precies de sterke kant en wat zijn de zwakteboden? Wanneer moet je denken aan een openbare instelling met allerlei functies en wanneer toch maar liever aan een leeszaal of verzamelplaats van boeken?
BeantwoordenVerwijderenIedereen kijkt er anders tegenaan...
Ha Edwin,
BeantwoordenVerwijderenAls iedereen er anders tegenaan kijkt, is het dan zinloos om er verder over na te denken?
Groet, schrvrdzs
p.s. Zinloos of niet, het houdt me toch nog even bezig ;-)
Ik heb nog heel wat mooie nadenksels in laden liggen maar nadenksels zijn niet zinloos. Als de tijd daar is kun je ze ook weer omzetten in meedenksels.
BeantwoordenVerwijderen@Edwin,
BeantwoordenVerwijderenHet enige wat daar dan nog voor nodig is, is dat men je láát meedenken...
Groet, schrvrdzs