Naar het Lezersfeest

Plaatje van Boekendingen.

Voor wie de reacties op dit blog niet leest: mijn 'reactieprobleem' is opgelost, dankzij advies van Edwin. Het zat 'm in het accepteren van cookies. Ik vraag me af waarom men het bij Blogger nodig vindt je te dwingen tot het accepteren van 'cookies van derden' terwijl het vroeger zonder ging, maar dat zal wel aan mijn argwanende aard liggen.

Gisteravond was ik op het Lezersfeest in de centrale van Bibliotheek Rotterdam. Het was het twaalfde Lezersfeest en ik was er voor de derde keer bij. Daaruit blijkt al dat ik niet zo'n fan van dit feest ben. De twee voorgaande keren dacht ik dan ook: hier ga ik nooit meer naartoe, maar na enkele jaren word je dan blijkbaar toch weer nieuwsgierig. Deze keer zag het programma er aantrekkelijk uit, maar ik ging eigenlijk vooral om een beetje participerende observatie te bedrijven, d.w.z. om eens rond te kijken naar wie er allemaal waren en naar wat men er leek te zoeken.

En ja hoor, daar waren ze weer: de honderden hip geklede, trendy bebrilde, net van de kapper komende, elkaar kennende en omhelzende wijndrinkende vijftigers. Twee weken geleden waren ze nog bij de Nacht van de geschiedenis en nu weer hier. En volgende week kom je ze b.v. tegen bij een expositie. Dit klinkt misschien niet zo aardig, maar ik bedoel er niks slechts mee. Er zijn heel wat gezelschappen te bedenken waarin ik me minder op mijn gemak zou voelen. Per slot zijn het leeftijdgenoten, ook al kende ik er verder niemand (nou ja, ik kwam geheel toevallig naast een echtpaar uit mijn eigen straat te zitten, maar daar bleef het bij) en moet ik al weken naar de kapper.

Het is duidelijk dat er behoefte bestaat aan avonden als deze, want het is er elk jaar erg druk terwijl het toch niet goedkoop is. Een heleboel mensen staan gerust een half uur in de rij voor de 'workshop humor' om er vervolgens niet meer in te kunnen (ik hoorde bij die mensen) en er zitten er honderden naar interviews met schrijvers te luisteren (daar was ik ook bij). Daarom vind ik het heel mooi dat de bibliotheek elk jaar een dergelijke avond organiseert.

Toch heb ik er een beetje gemengde gevoelens over. Rotterdam is de armste stad van Nederland en meer dan de helft van de inwoners is allochtoon. En wie zie je op het feest: de blanke bovenlaag. Ik moet, om eens een wat minder politiek-correcte uitspraak te doen, eerlijk zeggen dat ik het, als bewoner van een wijk waar die blanke bovenlaag nogal in de minderheid is, wel prettig vind af en toe eens ergens te zijn waar het niet zo multi-culti is. Maar ik vind óók dat de bibliotheek er voor iedereen is en ik zou het fijn vinden als ze ook eens een feest wisten te organiseren waar een andere groep door werd aangetrokken en dat óók een groot succes was. En dan vind ik zo'n iftarmaaltijd waarover Wies schreef beslist een prachtig inititatief, dat voor Rotterdamse wijkbibliotheken volgens mij ook zeker een idee zou zijn, maar ik zou in de centrale bibliotheek toch liever iets multicultureels zien dat met literatuur en lezen te maken heeft. En ook een keer iets dat jongeren leuk vinden. En iets voor bejaarden. En iets voor streekromanlezers. Dat idee. (Gewoon elk kwartaal een ander feest...)

Maar goed, ik zag Mulisch en Siebelink en nog een paar schrijvers en dat was heus heel aardig en om Herman Brusselmans heb ik erg gelachen. Maar net als de beide voorgaande keren dacht ik: aan mij is het eigenlijk niet besteed. Veel te druk en je hoort niks nieuws. Jammer dat ik niet meer bij de 'spoedcursus humor' van Geleijense en Urgert naar binnen kon, dan zou ik er vast meer plezier aan beleefd hebben.