Lezen moet

Foto (via Google-afbeeldingen) hier gevonden.

Op LibraryLingo las ik een stuk over 'Boekstart', een initiatief van de VOB en de Stichting Lezen. Het verkeert nog in een experimenteel stadium en zal eerst op kleine schaal getest worden, maar het plan is het over heel Nederland 'uit te rollen'. Hoe het precies werkt kun je op LibraryLingo en via de bijbehorende links, naar o.a. een artikel in De Telegraaf, lezen. Het komt er op neer dat je als je een baby hebt gekregen binnen een paar maanden een brief krijgt waarin je wordt aangemoedigd je kind lid te maken van de bibliotheek. Gratis was dit al, maar nu krijg je ook nog een paar cadeautjes. Op het consultatiebureau, waar (in principe) alle baby's komen, wordt na enige tijd gevraagd hoe je op de brief gereageerd hebt. Ook zal het belang van lezen daar nog eens benadrukt worden.

Mijn eerste gedachte toen ik dit las was: mooi! Ik ben er van overtuigd dat lezen en voorlezen heel belangrijk zijn en dat elk kind er mee in aanraking zou moeten komen, liefst zo veel mogelijk. Maar toch kreeg ik even later een beetje de kriebels. Vooral door dit stukje uit De Telegraaf (Langendonk is de projectleider):

De verwachting van Langendonk is dat de wat meer belezen ouders meteen met de brief van de gemeente lid worden van de bibliotheken. "De groep ouders die we dan niet bereiken, gaan we aanspreken op het consultatiebureau.

In deze bureaus zullen speciale leeshoekjes worden ingericht. Vervolgens zullen er vragen worden gesteld zoals 'Heeft u de boekjes gezien?'; 'Bent u al met de cadeaubrief in de bibliotheek geweest?' of 'Wilt u alsnog lid worden?"

Ik vind dit nogal betuttelend overkomen. Het zal er wel aan liggen hóe het gevraagd wordt, maar als ik het zo lees denk ik toch: dat maken wíj wel uit (ik bedoel met wij nu even 'de jonge ouders', wat ik zelf dus niet ben). Straks krijg je ook nog een folder van de sportclub en moet je kind zo snel mogelijk op babygymnastiek. En een paar rekenlesjes zijn ook nooit weg. En ik kreeg ook opeens het akelige visioen dat de arts of verpleegkundige zou zeggen: 'Ik zie hier in het elektronisch kinddossier dat uw kindje nog geen lid is van de bibliotheek. Kunt u dat verklaren?'

Ik moest ook denken aan wat mijzelf is overkomen, zo'n 25 jaar geleden toen mijn oudste kind ongeveer 2 1/2 was en ik met haar op het consultatiebureau kwam. De dokter vroeg wat mijn kind leuk vond om te doen en ik zei: 'Ze vindt het leuk om voorgelezen te worden en boekjes te bekijken en ze kent al hele stukken van Jip & Janneke uit haar hoofd.' Ik was daar als 'jonge ouder' wel een beetje trots op, maar die dokter zag dat anders en zei berispend: 'Er zijn ook nog wel andere dingen dan lezen hoor.' Ik kreeg het gevoel dat ze dacht dat ik elke dag met mijn kind een stuk Jip & Janneke zat in te studeren. Enigszins beledigd ging ik naar huis en ik kan er nóg kwaad om worden...

Op de een of andere manier geeft de nieuwe benadering, hoewel hij anders gericht is, me toch een beetje hetzelfde onaangename gevoel als ik toen had. Dat klinkt misschien gek, maar het zit hem waarschijnlijk in het betuttelende van beide.

Maar ik vind het toch óók een mooi initiatief en ik hoop dat het veel kinderen de genoegens van het lezen zal leren kennen.