Het blad was tot nu toe aan mijn aandacht ontsnapt, maar toen het deze keer op zijn rondreis over onze afdeling op mijn bureau terecht kwam nam ik het mee voor in de trein en bleek ik het een leuk en informatief blad te vinden. Ik bedoel het blad //collectie, uitgegeven door nbd/biblion en omschreven als 'mediavakblad voor bibliotheekmedewerkers'.Artikelen over het boek in zowel zijn papieren verschijningsvorm als als e-book, interviews, een column van Maarten 't Hart, ik las het allemaal met genoegen. Maar ik las ook iets dat me in het geheel niet beviel en omdat het me al een paar dagen dwarszit schrijf ik het nu maar even van me af.
Jan Klerk, o.a. bekend van zijn blog en zijn artikelen over bibliotheek 2.0 in het Bibliotheek-blad, schreef in //collectie een artikel met als titel 'Wereldwijd samenwerken in de wereld van Wikinomics'. N.a.v. het boek Wikinomics van Tappscott en Williams en nog enkele andere boeken houdt de auteur een pleidooi voor een nieuwe, innovatieve en grensoverschrijdende vorm van samenwerking tussen bibliotheken onderling en tussen bibliotheken en andere instellingen.
Dit pleidooi lijkt me prima, al is het ongetwijfeld voor discussie vatbaar. Maar zo zal het misschien ook bedoeld zijn. Maar wat me er in hinderde was deze zin:
Het schaarse talent in bibliotheken is over heel Nederland verspreid en het kan goed werken als die versnipperde talenten in de gelegenheid worden gesteld om gezamenlijk aan vernieuwing te werken.
En dan niet de zin op zich, maar het woord 'schaarse'. Hoezo schaarse talenten? Wie zegt dat? Hoe weet de auteur dat? Is het aardig om dat van je collega's te zeggen? En ik geloof er ook helemaal niks van: volgens mij is er juist veel talent te vinden onder bibliothecarissen. Dat dat talent over het land verspreid is zal zo wezen en dat het nuttig kan zijn het te bundelen geloof ik ook, maar dat het schaars is lijkt mij een aanname waar niks van klopt. Wéér zo'n voorbeeld van een bibliothecaris die de eigen beroepsgroep niet al te veel vindt voorstellen. Kunnen we daar nou niet eens mee ophouden?? YES WE CAN! Als we maar willen.
Wat nu het vervelende is in iedere beroepsgroep, in iedere sport, is dat talent per definitie schaars is. Het turntalent van Yuri van Gelder zit niet in ieders genen, maar weinigen kunnen schrijven als Mulisch.
BeantwoordenVerwijderenDus als Jan Klerk stelt dat het talent in bibliotheken schaars is, dan zegt ie daarmee echt niets schokkends, niets nieuws.
De aanname die jij vervolgens doet kan ik niet dan niet volgen, volgens jou is Jan door die constatering 'een bibliothecaris die die de eigen beroepsgroep niet al te veel vindt voorstellen'.
Ik denk dat juist het omgekeerde het geval is. Ik weet eigenlijk het wel zeker.
Dag Gerard,
BeantwoordenVerwijderenDank voor de correctie. Zo had ik het nog niet bekeken en het is goed dat je me er op wijst.
Ik geloof wel dat waar jij het over hebt eigenlijk toptalent is (hoewel ik dat zelf m.b.t. Mulisch zou willen betwisten, maar dat is natuurlijk een kwestie van smaak en hier niet aan de orde) en dat is toch iets anders dan 'gewoon' talent, en inderdaad per definitie schaars.
Was het hoe dan ook dan niet beter geweest die zin zo te schrijven:
'Het talent in bibliotheken is over heel Nederland verspreid en het kan goed werken als die versnipperde talenten in de gelegenheid worden gesteld om gezamenlijk aan vernieuwing te werken'?
Dan was het misverstand bij mij (en wie weet ook bij anderen) in elk geval niet ontstaan.
Groet, schrvrdzs
p.s. Als je, zoals jij blijkbaar, Jan kent kun je weten wat hij bedoelt, wie hem niet kent moet op zijn woorden afgaan.
Dag schrijver,
BeantwoordenVerwijderenHad ik de zin van Jan gelezen en was ik werkzaam geweest in de bibliotheek, dan zou ik zwaar beledigd zijn geweest: ik vind jouw interpretatie van de zin voor de hand liggen. De redenering van Gerard is natuurlijk fraai, maar m.i. toch een voorbeeld van rechtbreien wat krom is. Als talent per definitie schaars is, kun je het woord schaars beter weglaten, op pleonasmes zitten we niet te wachten.
Dag AvA,
BeantwoordenVerwijderenIk was niet beledigd hoor, ook al omdat ik mezelf niet tot de talenten reken, maar ik werd er wel een beetje treurig van.
Inderdaad, zonder dat 'schaarse' was die zin beter geweest, pleonasme of niet.
Groet, schrvrdzs
Het blijkt maar weer dat teksten altijd anders geïnterpreteerd worden als daar de ruimte voor is. Ik merk zelf ook regelmatig dat lezers mijn uitspraken anders uitleggen dan ik ze bedoelde. Dat is mijn eigen schuld natuurlijk maar als je iedere zin op die manier moet bekijken (vanuit alle mogelijke perspectieven) verdwijnt het tempo wel uit het medium. Dat is het lastigste denk ik nog.
BeantwoordenVerwijderenOver die schaarste en het gebruik van die term: op het werk stuurde een leidinggevende onlangs een mail naar collega's over de mate waarin een beroep kan worden gedaan op de medewerking van een kleine groep medewerkers. Het ging om de medewerkers die goed thuis zijn in de digitale wereld.
Er stond iets in in de trant van 'hun competenties zijn schaars en moeten dus met beleid benut worden'.
Dat is denk ik precies waar Jan op doelt. Iedereen heeft talenten en competenties maar het is ook zo als Gerard zegt: voor sommige werkzaamheden kun je slechts bij een kleinere groep terecht, die verspreid over het hele land zitten.
In landelijke overleggen wordt dat probleem al jaren onderkend en vergadert men al lang over het samenbrengen van die mensen. Tot op heden met beperkte resultaten maar de intenties zijn er nog steeds.
Dat was (op digitaal vlak) ook de gedachte achter de happe.ning.
Nog niet zo eenvoudig allemaal maar wel belangrijk, als je een digitale vuist wilt maken.
Maar goed, dat is weer een heel andere discussie.
Ha Edwin,
BeantwoordenVerwijderenNiet gek, als je vrienden hebt die je verdedigen. Ik geloof jou en Gerard ook onmiddellijk dat Jan het anders bedoeld heeft dan ik het las, maar het staat er nu eenmaal wél zoals het er staat.
Als je een stuk schrijft voor een blad dat in principe alle bibliothecarissen onder ogen komt, kun je beter niet formuleren voor een incrowd.
Dat, zoals je zegt, het tempo uit het medium verdwijnt als je eerst elke zin van alle kanten moet bekijken voor je hem publiceert kan waar wezen voor b.v. een weblog, maar geldt m.i. niet voor een artikel in een blad dat 4x per jaar verschijnt. Dat is nl. geen snel medium en bovendien kun je er niet op reageren, zoals op een blog wel kan. Dus een vraag als 'hoe bedoel je, schaars?' kun je in dit geval niet stellen en daarom kun je hem als auteur beter voorkomen. Je zou b.v. je stuk eerst kunnen laten lezen aan iemand die i.h.a. andere opvattingen heeft dan jijzelf om eens te zien of alles overkomt zoals je het bedoelt.
Sorry.
Groet, schrvrdzs