In de wetenschapsbijlage van NRC Handelsblad van dit weekend las ik in de rubriek 'kort nieuws' een stukje dat als kop heeft 'Boeken in huis stimuleren kinderen tot leren, met of zonder geleerde ouders'. Het gaat over een internationaal onderzoek dat zich uitstrekt over 20 jaar en waar 70.000 gezinnen bij betrokken waren.
Ongeacht inkomen, beroep of opleiding van de ouders blijkt dat als er thuis boeken zijn, kinderen gemiddeld drie jaar langer naar school gaan dan leeftijdgenoten uit gezinnen zonder boeken. Dit verschijnsel gaat op voor zowel westerse landen als voor China en Zuid-Afrika en geldt voor het heden en het verleden (voor zover het onderzoek strekt).
De onderzoekers maken onderscheid tussen het opleidingsniveau van de ouders en wat zij een 'scholarly culture' noemen, te vertalen als een huiselijke sfeer die nieuwsgierig maakt en aanzet tot leren. Zij beschouwen die als een zelfstandige grootheid en gebruiken het aantal boeken in huis als maat.
(...)
Het effect is onderaan de opleidingsladder het grootst en zwakt naar boven toe af. Bij kinderen van universitair geschoolde ouders is het effect gering.
Dat laatste snap ik niet goed (ik bedoel hoe dat invloed heeft op het gemiddelde van drie jaar), zoals er wel meer in het stukje staat dat me niet helemaal duidelijk is. Maar de conclusie dat boeken in huis iets te maken hebben met prestaties op school is natuurlijk wel erg leuk en ik denk dat die 'sfeer die nieuwsgierig maakt' er voor kinderen ook in de bibliotheek zou kunnen (of zelfs moeten) zijn. Als een soortgelijk onderzoek nou toch eens zou kunnen aantonen dat ook het regelmatig bezoeken van de bibliotheek, ongeacht opleiding e.d. van de ouders, zou leiden tot langer leren, dan zou dat subsidiegevers misschien kunnen beïnvloeden. Twintig jaar is wel een beetje lang, maar misschien kan het sneller.
Google bracht me bij het onderzoeksrapport, zie hier. Het kost helaas $ 31.50, anders had ik de conclusie wel even willen inkijken.
Foto: Flickr, gemaakt door: mliu92.
Hier in huis staat de kast ook vol boeken en de keukentafel ligt altijd bezaaid met boeken. De jongens van mijn vriendin willen er niets van weten. Van de week pakte er wel een het boek over de Warcraft Beschaving op, en vroeg 'ga je dat allemaal lezen?'. Hij voegde daar later aan toe: 'boeken zuigen. Ze zijn saai. Ik lees wel van het web'. De invloed van boeken hier in huis is vooralsnog gering...
BeantwoordenVerwijderenHa Edwin,
BeantwoordenVerwijderenJe eigen situatie kán leerzaam zijn, maar dit was een onderzoek onder 70.000 gezinnen ;-)
Ik denk achteraf dat mijn kopje 'Lezen&leren' een beetje verwarrend is (ik had gisteren ook al het gevoel dat het niet helemaal klopte maar ik had geen zin om er al te lang over na te denken).
Ik vermoed dat deze regels belangrijk zijn:
'De onderzoekers maken onderscheid tussen het opleidingsniveau van de ouders en wat zij een 'scholarly culture' noemen, te vertalen als een huiselijke sfeer die nieuwsgierig maakt en aanzet tot leren. Zij beschouwen die als een zelfstandige grootheid en gebruiken het aantal boeken in huis als maat.'
Men heeft niet onderzocht of de kinderen van lezende ouders zelf ook gaan lezen, althans die indruk kreeg ik niet uit de samenvatting in de krant. Men heeft onderzocht of kinderen van lezende ouders langer (door)leren. En vond toen dat dat gemiddeld drie jaar langer was. Dat heeft dan te maken met die 'scholarly culture', waarvoor boeken-in-de-kast een goede indicator bleken te zijn. (Ik zou ook wel willen weten of men onderzocht heeft of die boeken ook echt gelezen werden).
En als bij jullie in huis die 'scholarly culture' heerst, wat die kast en die keukentafel dus doen vermoeden, zullen de er opgroeiende kinderen gemiddeld drie jaar langer naar school gaan dan kinderen uit een vergelijkbaar gezin zónder boeken. (Om het gemiddelde even op één gezin van toepassing te verklaren, wat eigenlijk helemaal niet kan natuurlijk.) Het zegt dus nog niets over hun leesgedrag. Dat is een ander 'probleem'.
Wat volgens mij de enig-juiste methode is om kinderen aan het lezen te krijgen, is ze van jongsafaan voorlezen en dat blijven doen tot ze het echt niet meer willen. Wat bij jongens ook invloed schijnt te hebben (las ik onlangs ergens), is als ze hun vader (of andere mannelijke opvoeder neem ik aan) zien lezen.
Pubers zijn meestal niet het meest enthousiaste leespubliek. Later kan dat soms nog goedkomen: mijn kinderen lezen alledrie, zij het in verschillende mate.
Ik vraag me af of zo'n boek als dat van Philip Huff door een van jouw puber-huisgenoten beschouwd zou kunnen worden als 'wel doorheen te komen', d.w.z. als je hem ertoe kon brengen het te proberen. Wil je geen experiment doen, dat hij b.v. een week niet hoeft af te drogen als hij bereid is dit boek te lezen, dit ten behoeve van mijn inzicht in deze materie? Maar het moderne kind zal wel niet meer afdrogen zeker? Tja, dan houdt het op ;-)
Groet, schrvrdzs