Blogbrief uit Rotterdam-West (9)

Dag Henk,

Het is vandaag echt (lekker) weer om een brief te schrijven. Wederom zeer bedankt voor je blogbrief!

Daarnet heb ik om deze brief te illustreren mijn op de koninginnedagrommelmarkt gekochte vaas op de foto gezet. De bloemen heb ik gisteren bij AH gekocht, omdat de kleur mooi bij de vaas past en ik ze daarnaast ook een jaren '70-uitstraling vind hebben. De vaas is denk ik uit die tijd (of misschien ook wel uit de jaren '60, niet dat het me iets uitmaakt). Door op 'West Germany', wat op de bodem staat, te googelen merkte ik dat dergelijke vazen veel verzameld worden en dat er b.v. ook een Flickr-groep van is. De meeste vind ik vreselijk lelijk (en ik ben dan ook niet van plan er een verzameling van te beginnen), maar deze vind ik leuk. Ik kocht hem (zoals ik nu denk wel voor een 'vriendenprijsje') van mensen die vroeger bij ons in de buurt woonden en een paar jaar geleden naar Zuid-Limburg zijn verhuisd maar die nu hier op de rommelmarkt bleken te staan met jaren '60- en '70-spullen die ze op Limburgse rommelmarktjes inkopen.

Ik was in jaren niet meer naar de koninginnedagrommelmarkt geweest en het viel me op dat hij veel kleiner was dan vroeger en dat de spullen veel minder leuk waren. Mijn dochter dacht dat dat wel aan Marktplaats zal liggen en daar zal ze vast gelijk in hebben. Als je tegenwoordig een tafeltje of een lamp kwijt wilt zet je een advertentie en ga je er niet mee slepen naar een vrijmarkt. Wat er wel in grote aantallen te koop was waren kledingstukken en schoenen, vele honderden paren schoenen. Mijn bescheiden doel was om misschien een vaas(je) te vinden (en verder gewoon even buiten te zijn), en ik was dus tevreden, want ik vond zelfs ook nog een bord (met roosjes erop) en een beker. De dame die me het bord verkocht zei toen ik vroeg wat het kostte: 'Ja, dat is echt wel twee euro, want dat heb ik er zelf ook voor betaald.' Ik vond dat voor een rommelmarkt een nogal merkwaardig argument, maar ik gaf haar toch maar de twee euro want ik vond het een leuk bord (d.w.z. ik dacht vooral dat een van mijn dochters het leuk zou vinden).

Kan ik uit de foto's die op je blog te zien zijn opmaken dat je jij je nog naar het Middelburgse koninginnefeest hebt begeven? Was dat nadat de koningin was vertrokken? Ik heb e.e.a. op de tv gevolgd. Ik beweer wel eens dat ik nooit tv kijk behalve bij rampen en dat is ook echt zo (nou ja, bijna) maar naar koninginnedag kijk ik ook elk jaar. Dit om te zien wat de dames aan hebben (de jas van Máxima vond ik leuk) en om me te verbazen over al die mensen die het ervoor over hebben uren in de regen te staan om erbij te kunnen zijn. Maar ja, als zulke mensen er niet meer zouden zijn was de monarchie natuurlijk helemáál zinloos geworden (vind ik).

Leuk om te lezen dat je van tuinen houdt. Mijn brief-over-de-tuin was een soort noodgreep: ik wilde iets schrijven maar had op dat moment alleen het onderwerp 'tuin' in mijn hoofd, waarvan ik vreesde dat het je misschien wel niets zou zeggen. Ik vond het eerst een beetje vreemd dat je tuinen leuk vindt, want ik had altijd gedacht dat mensen die graag naar tuinen kijken zelf ook graag in de tuin werken. Maar nu besefte ik ineens dat dat onzin is. Zoals je van muziek kunt genieten zonder zelf een instrument te bespelen, naar schilderijen kunt kijken zonder zelf te schilderen en van lekker eten kunt houden terwijl je koken haat, zo kun je natuurlijk ook van tuinen houden zonder dat je de behoefte voelt zelf te tuinieren. Eigenlijk zo logisch als wat, maar ik was er nog niet opgekomen. Wel denk ik dat je, als je zelf in de tuin werkt, iets beter beseft hoe moeilijk het is om een tuin mooi te krijgen en te houden. Maar dat geldt voor schilderen en koken natuurlijk net zo.

Ik heb in Rotterdam verschillende keren tuinen bezocht tijdens de Verborgen Tuinen-dagen. Dat was heel leuk, vooral omdat er ook altijd kleine stadstuinen bij zijn. Die geven het gevoel dat ik zoiets misschien ooit ook nog wel eens zou kunnen bereiken. Dat zou ik bij de Zeeuwse tuinen niet snel hebben. Ik kijk ook graag in tuinboeken en ik heb met veel plezier Buiten de perken van Romke van de Kaa gelezen, een tuinboek zonder plaatjes dat 'leest als een roman'. Mensen die hun tuin openstellen voor bezoekers zijn trouwens bijna altijd erg aardig, is mijn ervaring. Soms krijg je er zelfs ook nog een kopje thee en een koekje. En ik heb nog steeds een pot met bosandoorn, die ik van een oude deftige mevrouw met een grote, beetje wilde tuin bij een groot oud huis in Kralingen kreeg, toen ik haar vroeg welke plant het was omdat hij in de schaduw stond en ik veel schaduw in mijn tuin heb. Ze ging meteen een stuk voor me uitsteken en haar man ging een plastic zak voor me zoeken. Ik was daar toen toch zó door verrast! En ze doen het nog steeds (ik bedoel nu de plantjes).

Wat je vertelde over uitstel om tot actie over te gaan vond ik zeer herkenbaar. Elk argument dat je noemde (de zebravinken, de merels, het geld) vond ik trouwens ook gewoon een goed argument. Toch zou ik denken dat je, als je écht heel graag een nieuwe schuur wilde, die volière wel zou kunnen verplaatsen met vinken en al en die vakantie een keer overslaan en die nieuwe schuur neerzetten zodra de merels zijn uitgevlogen. Als je begrijpt wat ik bedoel. Maar dat je het uitstelt begrijp ik volkomen. Het is helemaal niet leuk om vanalles overhoop te halen. Het wordt pas leuk als het klaar is, en zelfs dan nog niet altijd omdat het resultaat soms tegenvalt en je denkt: heb ik dáár nou zo m'n best voor gedaan? (Iets wat ik heb met m'n blog, maar daarover een andere keer.)

Ik hoop dat je het plan in een volgende blogbrief iets te vertellen over het 'willen genieten zonder er al te veel voor te hoeven doen' zult uitvoeren. Het is zo níet-calvinistisch als het maar zijn kan en ik ben benieuwd hoe het zo gekomen is. (Of was het gewoon altijd al zo?) Toch lijk je me bepaald niet iemand die zich overal makkelijk vanaf maakt. Er zijn vast dingen waar je je wél van harte voor inzet. Wat maakt het verschil? Zijn het misschien dingen die je beter liggen?

Die communicatie met mensen over de hele wereld via MSN e.d. interesseert me ook. Hoe komt zoiets van de grond?

En wat houdt taalcoach zijn in?

Dat je door je activiteiten via de 'sociale media' niet meer aan lezen toekomt, zit dat je niet dwars? Ik weet niet hoe hevig je van lezen hield/houdt, maar ik kreeg toch wel de indruk dat je het tamelijk graag deed. Ik ben zelf, ondanks mijn blogverslaving, toch altijd blijven lezen, zij het minder dan ik wenselijk vond. Daarbij heb ik natuurlijk het voordeel dat ik regelmatig in de trein zit en daar kun je niet veel anders doen dan lezen (of slapen), d.w.z. als je geen iPhone o.i.d. of laptop hebt en die heb ik niet (en dat houd ik ook maar zo geloof ik). Als ik een paar dagen niks gelezen heb word ik behoorlijk onrustig. Maar misschien went het?

Bloeit de blauwe regen al? Mijn magnolia is nu inmiddels helemaal uitgevallen. Onderstaand nog een tuinfoto van vorige week. Die van vandaag moet ik nog maken. (Ik hoop dat het even droog wordt.)

Hartelijke groet, schrijverdezes

p.s. Vanavond eten we o.a. zeekraalsalade. Klinkt wel Zeeuws hè? (Al weet ik niet waar deze zeekraal vandaan komt, behalve dan van een visboer op de markt.)



















Foto's: eigen foto's uit eigen huiskamer/achtertuin.