Wat ik las 6

De afgelopen dagen las ik Paradiso van Kees van Beijnum. Voor wie, zoals ik gisteren, nog 's een lange treinreis moet maken in gezelschap van Zeeuwse jongelui die op weg zijn naar Rotterdam om daar uit te gaan en die onderweg met behulp van blikjes bier en een kruikje jenever alvast een beetje indrinken omdat dat immers door de hoge prijzen in de horeca noodzakelijk is geworden, voor diegene dus die een coupé deelt met een dergelijk gezellig groepje maar er toch prijs op stelt wat te lezen, is het een prima boek. Waarmee ik maar wil zeggen dat Kees van Beijnum ook nu weer waarmaakt wat hij eens in een interview gezegd heeft: 'Ik zie het als mijn taak om de mensen te vermaken' (althans zo is het mij bijgebleven). En dat doet hij: hij houdt je aangenaam bezig en is goed gezelschap voor onderweg en ook heel geschikt voor als je te moe bent voor een moeilijker boek.

Hoofpersoon van het boek is Mart, die wetenschappelijk onderzoek doet naar wat mensen zich gelukkig doet voelen. Hij is getrouwd en heeft een dochter van 14. Ze wonen in een mooi vrijstaand huis met een rieten dak in een klein dorp. Mart heeft sinds een jaar een vriendin. Hij helpt haar met verhuizen als ze weggaat bij de vriend met wie ze samenwoont en belooft haar dat hij die avond zijn vrouw over hun verhouding zal vertellen. Als hij het dorp waar hij woont nadert kan hij niet verder omdat er een dijkdoorbraak is. De inwoners zijn onderbracht in de sporthal en het bowlingcentrum. Mart zoekt op beide locaties naar zijn vrouw, maar vindt haar niet. Zijn dochter is ergens aan het logeren. De komende dagen blijft zijn vrouw onvindbaar en Mart ontdekt tijdens zijn speurtocht dingen over haar waar hij geen idee van had. Wat er precies gebeurd is zal ik niet vertellen want dan is het boek voor wie het wil lezen niet spannend meer en juist die spanning maakt dat je blijft doorlezen.

Al met al geen echte aanrader dit boek, maar voor omstandigheden zoals bovengenoemde heel geschikt, en ook voor vertraging op vliegveld of station, voor als de rest van de familie tv kijkt of luidkeels discussieert, voor als je moet wachten bij de kapper, voor al je niet kunt slapen omdat je buren een feestje hebben, enz. enz., kortom een boek voor het moderne leven, waar het ook over gaat. Hou het achter de hand voor deze situaties, maar als je denkt: ik zou nu wel eens iets echt goeds willen lezen, pak het dan niet. D.w.z.: zo denk ik erover.

Op de website van Kees van Beijnum kun je een fragment lezen.

Ik kan hier nog aan toevoegen dat Dan ook maar meteen een jurk aan van Aaf Brandt Corstius, waar mijn reisgenote in las, ook heel leesbaar bleek in de gegeven omstandigheden. Het heeft wellicht zelfs een kiem van nieuwsgierigheid naar literatuur gezaaid in de harten der Zeeuwse jongeren, omdat mijn reisgenote af en toe zat te lachen en een van hen opmerkte: 'dat boek is vast heel leuk'.