Bron: Flickr, foto: studiocurve
Vandaag las ik een paar verslagen (o.a. hier en hier) van deelnemers aan UGame-ULearn en daardoor werd een vage gedachte waar ik al een paar paar weken mee rondloop wat minder vaag. Het is deze gedachte: er is een kloof tussen mij en een deel van de bibliotheekwereld. Of ik de enige ben aan mijn kant van de kloof weet ik niet en ik denk eigenlijk van niet, maar ik weet niet hoeveel mensen aan mijn kant zich van die kloof bewust zijn. Evenmin weet ik dat van de overkant, al lees ik daar wel af en toe 'dat anderen nog niet zover zijn' e.d., wat op een kloofbewustzijn wijst. Maar dat ik zelf een kloof ervaar is zeker. Ik heb het afgelopen jaar geprobeerd die kloof over te steken en er zijn me daartoe ook wel enige helpende handen toegestoken, maar ik realiseer me meer en meer dat het me niet is gelukt.
Het zou makkelijk zijn om te zeggen: dat ligt aan jezelf, je bent nu eenmaal conservatief en tegen de vernieuwing want je houdt niet eens van twitter en je wilt ook al niet netwerken, en ik zou dat ook best willen toegeven als het zo was, maar ik denk toch dat het dat niet is. Het zijn, in elk geval voor mij, de omstandigheden, te weten het werk dat ik doe, de status ervan en de waardering die ervoor is, en vooral: dat algemeen gedacht wordt dat dit werk (het maken van collecties voor zorginstellingen) iets is waar vernieuwing niet aan besteed is.
Vroeger, d.w.z. vóór ik de 23dingen-cursus moest en ging volgen, was ik een tamelijk tevreden collectiemaker. Toen kwam de cursus, die voor mij vooral als effect had dat ik nieuwsgierig werd naar wat zich elders in de bibliotheekwereld afspeelde. Hoewel lang niet alles wat ik ontdekte me beviel, waren er wel degelijk dingen die me enthousiast maakten. Inmiddels is me duidelijk geworden dat je met enthousiasme pas ergens komt als het past bij wat in de politiek en bij de bibliotheekdirecties in de belangstelling staat en om die reden (extra) subsidie kan krijgen teneinde verder ontwikkeld te worden. En collecties voor zorginstellingen staan nu eenmaal (net als b.v. bibliobussen) niet erg hoog op de prioriteitenlijstjes. Niemand ontkent rechtstreeks het belang van bewonersbibliotheken, maar ook niemand heeft het over de mogelijkheden tot innovatie ervan. Nou ja, ik wel af en toe, maar dat zet geen zoden aan de dijk.
Wat wil ik hiermee zeggen? Dat ik meer en meer de neiging voel me terug te trekken aan mijn kant van de kloof. Het voelt inmiddels alsof ik me halverwege een wiebelende hangbrug bevind, en dat voelt niet prettig. De overkant zal ik niet halen, dus wat moet ik? Teruggaan nu het nog kan lijkt de enige oplossing.
Is dit teveel in metaforen geschreven? Of snapt toch iemand het?
Ik denk wel dat ik je snap. Ik ben (ook) een relatieve buitenstaander, maar verheug me wel over de ontstane mogelijkheden, die ik overigens zeker niet allemaal omarm. Ik ben eenmaal geen informatiemedewerker die het allemaal moet/ wil ontwikkelen; ik kijk graag de kat uit de boom en pik lekker de krenten uit de pap. Niemand die me dat kwalijk zal nemen en ik op mijn beurt hoef niemand verdwaasd aan te kijken van: waar hebben ze het over? Waar ik overigens wel warm voor loop, zijn alle dingen die met onderwijsvernieuwing te maken hebben, deels omdat ik kinderen in opgroeiende leeftijd heb, deels omdat het docentschap mijn vroegere job was en ik er misschien ooit toch nog eens iets mee wil doen. E-learning bijvoorbeeld vind ik prachtig. Zo sta ik lekker op het eilandje in de stroom (bij Rome in de Tiber of zo). Dat is toch ook mogelijk? Op het bibliotheekpalet moeten we volgens mij zo veel mogelijk kleuren hebben!
BeantwoordenVerwijderenHa Festina,
BeantwoordenVerwijderenIk zou ook graag krenten uit de pap willen halen en zelfs wel grote borden pap willen eten om die krenten mee te pikken, maar daar is geen geld voor en geen tijd, dat is het probleem. Ik kon a.s. maandag (morgen dus) naar een game-middag voor ouderen gaan 'als het werk het toeliet'. Die voorwaarde is terecht natuurlijk, maar helaas laat het werk het niet toe. Waarom zou ik dan überhaupt nog warm lopen voor zoiets? Niemand schiet er wat mee op en ik word er zelf alleen maar treurig van.
Groet, schrvrdzs
p.s. Ik ben het helemaal met je eens dat het bibliotheekpalet zo veel mogelijk kleuren zou moeten hebben.
Ha Schrvrdzs,
BeantwoordenVerwijderenJe weet het weer prachtig te formuleren. Niets vaags aan. Jouw constatering dat er een kloof is tussen verschillende medewerkers binnen de bibliotheekwereld klopt helemaal. En jouw vergelijking met de hangbrug vind ik een vondst. Want ja… het voelt altijd wat wiebelig… de eerste schreden op een nieuw pad.
Ik weet nog goed dat, weet ik hoeveel jaar geleden, een oud-collega mij vertelde dat die nieuwe niveau indeling bij de leesboekjes echt niets nieuws onder de horizon was. In haar tijd (…) deden ze dat ook allang. Maar dan net iets anders uiteraard. Ik vond het toen zo´n lam gezeur en bedacht mij toen dat ik dat echt noooooooit zou zeggen/denken/schrijven/doen. Maar ziet....met het voortschrijden van de jaren komt blijkbaar ook een soort voortschrijdend inzicht ;)
Die kloof is er volgens mij altijd al geweest en zal ook niet verdwijnen. Alleen per generatie ziet die kloof er gewoon weer iets anders uit…. Dat bedoel ik zeker niet zo negatief als zo zwart op wit staat. Vernieuwingen en innovaties gaan volgens mij altijd gepaard met kloofjes. Bij degenen die een verandering in gang zetten jeuken de handen om aan de slag te gaan terwijl bij de volgers (en daar reken ik mijzelf gemakshalve ook maar toe) diezelfde kloofjes af en toe een stekend gevoel geven. Want wat kan ik van die leuke dingen en ontwikkelingen nog leren en gebruiken. En dat is meer dan ik van te voren bedacht had. Zowel voor mijn werk als privé. En als er dan af en toe nog iemand is die een handje toesteekt….
Ik volg de dingen, pas ze toe waar ik kan en met veel enthousiasme… maar ik hoef niet voorop te lopen. Dat kan en wil ik niet, mijn kwaliteiten en passies liggen ergens anders. En daar wil ik kleur aan geven zodat het palet inderdaad niet teveel overheerst wordt door 1 of 2 kleuren.
Groetn Wies
Ha Wies,
BeantwoordenVerwijderenMijn 'probleem' is niet dat ik nieuwe ontwikkelingen niet zou aandurven, maar dat ik op een plaats in de bibliotheekwereld zit waar ik er geen kant mee opkan. En dat ik me daarom meer en meer afvraag waarom ik er eigenlijk nog van op de hoogte zou moeten (of willen) zijn. Aan de 'overkant' is men ook niet erg geïnteresseerd in collecties voor bejaarden.
Groet, schrvrdzs
Ha Schrvrdzs,
BeantwoordenVerwijderenen wil je ook niet gewoon op de hoogte blijven ter verrijking van je eigen kennis, of gewoon voor je plezier? Dus ongeacht of je het voor je werk kunt gebruiken. Is er geen ding bij dat bruikbaar is voor jouw werk? Ach.. domme opmerking eigenlijk want ik denk dat er vrijwel geen bewoner van een zorgcentrum te vinden is die blogt, twittert of iets met You tube doet, om maar eens wat dingen te noemen.
Maar jouw laatstgenoemde reden vind ik in ieder geval geen motivatie om er mee te stoppen. Want wat als `de overkant` wel geinteresseerd is in collecties voor bejaarden...ga je dan wel door?
Groetn Wies
Ha Schrijver,
BeantwoordenVerwijderenEigenlijk ben ik best geïnteresseerd in collecties van bejaarden. Ik kan me daar n.l. helemaal niets bij voorstellen. Zijn die beperkt tot een paar genres of zoiets? Waarschijnlijk veel grootletter- en luisterboeken schat ik in. Aan de inlichtingenbalie ontmoet ik regelmatig oudere klanten (80+) die zeer gericht zoeken. Dat zijn soms computerboeken, en dan echt niet die voor Dummies. Ze vragen om uittreksels, biografieën en recensies. Sommige vertellen zo enthousiast over wat ze hebben gelezen dat zij mij adviseren over romans i.p.v. dat ik dat doe. Zo is mij afgelopen week dringend aangeraden nu toch eens eindelijk "de jongen met de gestreepte pyjama" te gaan lezen door een dame die mij al eerder warm maakte voor Ian McEwan.
Dit staat los van een inhoudelijke reactie op de hangbrug. Dat vind ik moeilijk. Ik ben al een tijd bezig met een poging tot ordening van wat ik er nu van vind. Ik lees festina, ik lees wies, ik lees soms teveel en ik blijf nog even broeden.
Groet
Ha Wies,
BeantwoordenVerwijderenIk merk dat 'op de hoogte blijven' moeilijk is als het nergens bij aansluit. Ik begin meer en meer te denken dat informatie pas 'beklijft' als je er ook iets mee kunt doen. Ik lees veel dingen op b.v. ZB Digitaal die voor mij geen enkel raakvlak met de praktijk van alledag hebben. Dat bedoelde ik met die kloof. Het is lastig uit te leggen en ik merk nu al dat het niet helemaal is overgekomen zoals ik het bedoelde. Dat komt ervan als je in een impuls zoiets opschrijft...
Ja, als 'de overkant' meer geïnteresseerd was in bewonersbibliotheken zou dat me zeker motiveren om over vernieuwing te blijven denken. Ook in bewonersbibliotheken kan vernieuwd worden, daar ben ik van overtuigd.
Groet, schrvrdzs
p.s. Wat dingen voor mezelf betreft: bloggen zie ik als een privé-ding waar ik plezier in heb (zij het de ene keer meer dan de andere). Ook het uitstapje naar twitter maakte ik alleen voor mezelf.
Ha WvS,
BeantwoordenVerwijderenWorden door de bibliotheken waar jij werkt geen collecties aan zorginstellingen geleverd?
De collecties die ik samenstel zijn vrnl. voor hoogbejaarden en bestaan daarom inderdaad voor een groot deel uit GLB. Maar er zijn ook instellingen waar men boeken in 'gewone druk' leest. Wat betreft de genres worden familie-/streekromans het meest geleend, maar detectives, thrillers en literatuur en wat er verder nog is wordt ook allemaal gevraagd. Het is per instelling verschillend en kent uitersten van 'alleen Nederlandse streekromans van prot.chr. signatuur' tot 'alleen literatuur'.
Groet, schrvrdzs
p.s. Vorig jaar schreef ik dit stukje over mijn werk.
Ha Schrijver,
BeantwoordenVerwijderenIk heb je stukje gelezen en sorry voor mijn onwetendheid. Dit soort collecties worden w.s. centraal geregeld vanuit de ZB en dat valt buiten mijn gezichtsveld. Is het zo dat die bewoners het dan ook maar te doen hebben met die collectie of kunnen zij zelf een boek aanvragen (al dan niet tegen betaling)? De mensen waar ik het over had zijn dan wel oud maar weten precies wat ze willen. Ze zijn ook handig in zelf zoeken en zo. Omdat zij nog mobiel zijn komen ze naar de bieb. Ik hoop van harte dat de niet-mobiele maar nog wel geïnteresseerde mensen ook aan hun trekken kunnen komen. Ik ben bang dat dat neerkomt op vrijwilligerswerk. Niks mis mee hoor, als de klant maar geholpen wordt.
Ha WvS,
BeantwoordenVerwijderenIk bedoelde mijn vraag niet als verwijt hoor! Ik vroeg me gewoon af hoe het bij jullie gedaan wordt.
De mensen in instellingen zijn vaak inderdaad veroordeeld tot de boeken die in hun bewonersbibliotheek(je) staan, denk ik. Speciale titels aanvragen kan hopelijk bij de plaatselijke bibliotheek. Bij ons (ProBiblio) kan het niet, al houden wij bij het maken van de collectie uiteraard rekening met wensen. Maar als een boek er op dat moment niet is wordt het niet gereserveerd en nagestuurd.
Voor dit soort dingen ben je in een tehuis afhankelijk van anderen: de mensen die de uitlening doen, activiteitenbegeleiders, familie of kennissen die met of voor je naar de bieb willen gaan. Zo stel ik het me althans voor.
De uitlening in zorginstellingen gebeurt in Noord-Holland meestal door iemand van de plaatselijke bibliotheek, in Zuid-Holland door vrijwilligers. Dat is blijkbaar historisch zo gegroeid.
Groet, schrvrdzs
Dag schrijver,
BeantwoordenVerwijderenEen doorwrocht artikel waarin voor mij veel herkenbaars duidelijk wordt geformuleerd. Dat je blogt, twittert en nieuwe dingen volgt tot persoonlijke zelfontplooiing (is dat wel met 2xi?)is natuurlijk hartstikke leuk, maar je zou graag wat relevantie zien met je werk. In "mijn" wijkbibliotheek denken de medewerkers er wel een beetje over zoals jij, hetggen ZB vast jammer zou vinden. Zelf merk ik dat ik door jullie blogs te volgen ga twijfelen hoe ik daarover denk: vind ik dat ze zich gelukkig vooral tot de core business beperken of vind ik dat ze niet inzien dat de core van de business verandert?
Ik vind dit ook een lastige hoor Schrijver. Ik volg de ontwikkelingen zelf omdat ik er in de eerste plaats veel plezier en heb en er allerlei mogelijkheden in zie, zowel binnen als buiten mijn werk.
BeantwoordenVerwijderenDat de verbinding met jouw takenpakket er niet is weet ik inmiddels maar ik vraag me nog steeds af of er dan geen taakverschuiving ofzo mogelijk is. Ik ben wat jonger en dan is het makkelijk om zoiets te zeggen, maar er liggen misschien veel meer kansen dan je denkt.
Je legt vaak de nadruk op de dingen die je niet ziet of wilt doen of begrijpt maar in mijn ogen ben jij veel van je leeftijdgenoten voor. Je hebt al met veel dingen geëperimenteerd, je schrijft leuk en enthousiast en je stelt (terecht) veel kritische vragen. Veel bibliotheken zouden baat hebben bij iemand als jij, op een functie die veel meer aansluit bij alles wat je volgt en doet in je vrije tijd.
"De overkant haal ik toch niet", zeg je.
De eerste gedachte die bij mij opkomt is dan: "heb je het al geprobeerd?"
Misschien is er ook wel geen weg terug meer en moet je gewoon toch verder. Vallen s geen optie in ieder geval.
Het klinkt allemaal wat makkelijk, maar je weet dat ik het echt positief bedoel, hoop ik.
Ha schrijver,
BeantwoordenVerwijderenMet wat ik nu ga zeggen loop ik het gevaar dat ik een open deur intrap, maar ik doe het toch maar.
"aan de overkant van de kloof zijn ze toch niet geinteresseerd in collecties voor ouderen" zeg je. Als jij dat zegt zal dat wel zo zijn maar als jij die kloof niet oversteekt worden ze ook nooit geinteresseerd. Want iemand zal "de overkant" duidelijk moeten maken wat er zo belangrijk is en dat innovatie ook daar best mogelijk is. Uit zichzelf komen ze er blijkbaar niet op. Je kunt daar best boos of teleurgesteld over zijn maar dat verandert het gegeven van de desinteresse niet.
En andersom is het ook zo: iemand moet als eerste die kloof over om aan de rest te laten zien dat het best mogelijk is om die hangbrug over te gaan. Goed voorbeeld en zo.
Overigens, wie bepaalt er "of het werk het toelaat"?
@ Edwin & Tenaanval
BeantwoordenVerwijderenDank voor jullie reacties en goede bedoelingen, die ik zeker waardeer. Er blijkt uit dat ik nog e.e.a. zal moeten uitleggen, want zoals jullie het begrijpen was het niet bedoeld. Die uitleg komt, maar nu even niet.
@ Tenaanval
Op je vraag 'Overigens, wie bepaalt er "of het werk het toelaat"?' is dit het antwoord: het werk zelf. De afspraak wanneer een collectie bezorgd wordt is zes weken van tevoren gemaakt en het zou buitengewoon klantonvriendelijk zijn om die te veranderen omdat ik naar een game-middag wil. Bovendien heb je dan ook nog met de Vervoersdienst te maken die zo'n collectie óók heeft ingepland. Ik hoopte natuurlijk om een voldoende grote voorsprong te krijgen in mijn werk om wél die middag te kunnen missen, maar dat is niet gelukt omdat onze marges altijd heel krap zijn en er de laatste tijd nogal wat factoren zijn waardoor het werk niet erg opschiet. Jammer maar helaas.
Groet, schrvrdzs
Dag AvA,
BeantwoordenVerwijderenVerrassend dat mijn stukje 'doorwrocht' overkwam, want ik heb het, hoewel het gevoel erachter me al langer dwars zat, nogal impulsief geschreven. Dat het ook niet écht doorwrocht was blijkt uit de reacties van Edwin en Tenaanval, die het hebben opgevat op een manier die ik niet had voorzien en ook niet had bedoeld. Dus dat moet ik weer uitleggen. Wat kan een mens het zich toch moeilijk maken.
Groet, schrvrdzs