Foto hier gevonden.
Het gaat niet goed met mijn zelfbeeld. Naast de jaartallen van Bach, de fout in de VPRO-quiz en de confrontatie met mezelf op twitter (waarover later) beklemt het mij ook al een tijdje dat ik eigenlijk niet goed weet wat ik onder 'informatie' moet verstaan, terwijl ik die term toch elke dag tegenkom. En daar kwam vandaag nog 's het opvoeden in mediawijsheid bij. Ik las bij Erno Mijland, die ik heb leren kennen door de 5A's, dat je je kinderen zou moeten begeleiden in het mediawijs worden. Hij schrijft daar een stuk over op zijn weblog, waar o.a. dit in staat:
Mediawijsheid is meer dan alleen goed kunnen Googlen. In een ander artikel in COS ga ik in op de vijf belangrijkste vaardigheden waaraan het onderwijs (en ouders) kinderen mee op weg zouden moeten helpen:
1. Kritisch media consumeren.
2. De weg weten in informatieland.
3. Keuzes maken in communicatiemiddelen en informatiebronnen op basis van persoonlijke doelen.
4. Wijs media produceren.
5. Sociaal vaardig zijn de de virtuele wereld.
Ik heb kinderen. En ik schrok een beetje, want wat hierboven staat heb ik nooit gedaan. (Ik zou ook niet weten hoe het moest.) Komt dat omdat wij de tijd waarin dat nodig was nét voor waren? Mijn jongste kind is 21. Was er 10 jaar geleden al sprake van (de noodzaak van) mediawijsheid? Als het zo was heb ik het niet gemerkt. Een computer hadden we wel, maar zaten mijn kinderen daar wel eens achter? Dat zal vast wel, maar ik moet tot mijn schande bekennen dat ik het niet meer weet. Ze maakten werkstukken voor school, maar waar ze hun 'informatie' vandaan haalden? Dat weet ik ook al niet meer. Die zal wel uit de mediatheek van de school zijn gekomen. Maar misschien toch ook wel van internet. Google bestond net, maar googlen was nog geen begrip. Nou ja, hebben hun diploma gehaald, dus wat ze deden was blijkbaar goed genoeg.
Het enige media-achtige waar ik m'n best op heb gedaan is voorlezen. Ik las ze voor tot ze een jaar of 10 waren. Heel wat kinderboeken hebben we zo doorgewerkt. Toen lazen ze zelf nog een paar jaar verder en toen leerde de school ze het lezen weer af. (En nu lezen ze weer.) Maar ik las alleen 'leesboeken' voor, geen boeken met 'informatie'.
Ik zat zelf op de middelbare school in de jaren '60: de jaren van Dylan en Provo, van de 'God is dood-theologie, de hippies en Vietnam. De jaren waarin je wat het gezag (ouders, leraren, kerk, regering, de krant) beweerde altijd met enig wantrouwen bekeek. Sinds je wist dat men je met Sinterklaas voor de gek had gehouden bleef je altijd op je hoede als iemand je ergens in wilde laten geloven. Zou dat nu niet meer zo werken? Geloven kinderen nu zomaar alles?
Die mediawijsheid voor kinderen, hoe goed bedoeld het streven ernaar ongetwijfeld is, doet me toch een beetje denken aan wat onlangs te lezen was n.a.v. dat jongetje in New York dat van zijn moeder alleen met de metro en de bus mocht. Ja, natúúrlijk waarschuw je je kinderen tegen de belangrijkste gevaren en probeer je ze daar zo goed mogelijk tegen te wapenen en/of beschermen, maar ze moeten toch ook de kans krijgen van hun fouten te leren? En bovendien: weten ouders alles zo goed? Ik niet in elk geval.
Nou ja, ik moet er misschien nog maar 's wat langer over nadenken...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten