Twitteraardezes 3

Foto hier gevonden.

Aan dit weblog hangen nog allerlei losse draadjes die om verder breien of afhechten vragen. Ik zou b.v. nog vertellen wat ik leuk vond aan twitter (maar niet leuk genoeg om er mee door te gaan). Het leukste vond ik geloof ik de uitdaging om met de beperking van 140 posities toch een fatsoenlijke zin te maken. Het gaf voldoening als dat lukte, net zoals het me vroeger op de financiële administratie voldoening gaf om in een beperkt aantal posities zoveel mogelijk informatie te stoppen. Het verschil is dat ik bij het boeken van facturen precies wist wat nuttige informatie was, terwijl dat bij twitter niet het geval was. Sterker nog: op twitter had ik niets nuttigs te vertellen. Dat hoeft ook helemaal niet en de oorspronkelijke bedoeling van twitter was om een paar keer per dag de vraag 'wat ben je aan het doen?' te beantwoorden, waardoor logisch gezien elk twitterbericht hetzelfde zou moeten zijn: ik zit te twitteren. Zo werkt het natuurlijk niet en mensen vertellen wat ze zojuist of eerder op de dag gedaan hebben, waar ze mee bezig waren en zometeen mee verder gaan, wat ze van plan zijn te gaan doen, wat ze eigenlijk zouden moeten doen, enz.

Ik heb ongeveer 20 instanties gevolgd (bibliotheken, de NRC, Pauw&Witteman e.d.) en zo'n 25 mensen. Daar waren wat collega's bij, enkele min of meer 'bekende Nederlanders', wat grootheden in de bibliotheekwereld en verder mensen die ik op twitter 'ontmoet' heb. Hoe die ontmoetingen gegaan waren wist ik meestal de volgende dag al niet meer: vooral in het begin zat ik vaak hier en daar wat te lezen, klikte 's door en klikte nog 's door, zag een paar aardige regeltjes en dacht: laat ik die persoon maar eens gaan 'volgen'. Soms kreeg ik een melding dat iemand mij volgde en meestal was ik dan, behalve als het b.v. een diepgedecolleteerde Amerikaans dame was die al 5000 ander mensen volgde en schreef 'hi, i like your tweets', wel zo nieuwsgierig om die ander op mijn beurt te gaan volgen. (Die Amerikaanse dames (en heren) leken mij commerciele bedoelingen te hebben, al had ik geen idee welke.)

Aardig aan twitter vond ik de vrijblijvendheid en dat was ook de reden dat ik het geprobeerd heb. Bij andere 'sociale sites' moet je vragen 'wil je vrienden met me worden?' en hoewel ik weet dat dat weinig voorstelt is het iets wat ik me voorgenomen heb nooit te doen omdat ik het als iets onbeschaamds ervaar. (Niemand begrijpt dat geloof ik, maar dat doet er niet toe.) Op twitter hoeft dat dus niet: je kunt geheel vrijblijvend iemand gaan volgen en daar ook gewoon weer mee ophouden en anderen kunnen vrijblijvend een kijkje in jouw twitterleven nemen. En je kunt als je wilt mensen 'blokkeren' van wie je echt niet wilt dat ze je volgen. Je kunt er ook nog voor kiezen alleen mensen toe te laten die zich eerst hebben aangemeld (dat heb ik niet gedaan, want dan dwing je een ander toch weer tot een soort 'wil je vrienden worden?' vragen). Dit alles nam me voor twitter in.

Voor mij is twitter de eerste sociale site die ik er leuk vind uitzien. Hyves b.v. vind ik erg lelijk en dat geldt in mindere of meerdere mate voor alle sites die ik door de 23dingen-cursus heb leren kennen. Dat heeft me altijd verbaasd: waarom moet gratis ook meteen lelijk zijn?

Leuk aan twitter is natuurlijk ook dat je kennis kunt nemen van wat anderen over zichzelf kwijt willen. Wat mensen kwijt willen zegt nog niet zoveel over ze, maar toch wel iets. Dat twitter tot meer 'transparantie' leidt lijkt me in zijn algemeenheid grote flauwekul. Ja, mensen die toch al mededeelzaam zijn over zichzelf worden dat op twitter nog een beetje meer, maar mensen die liefst niet al te veel over zichzelf prijsgeven hebben met twitter een prachtgelegenheid om hun rookgordijn nog wat ondoorzichtiger te maken. Ik heb het al vaker gezegd en ik vind het nog steeds een heel goede (ik zou bijna zeggen: geniale) observatie: internet verandert dingen niet, maar vergoot ze uit. (Ik weet het niet helemaal zeker maar ga er van uit dat het Karin Spaink was die dit zei.)

Ik merk dat dit stuk alweer lang genoeg (of zo je wilt: te lang) is voor een 'posting'. Een volgende keer verder dan maar. Het is beslist een groot wonder dat ik me vijf weken lang hebben weten uit te drukken in 140 posities...