Zoek een boek 2

Bron: Flickr, foto: tdietmut

Nog een klein verhaaltje over de bibliotheek. Een paar weken geleden was ik in de Centrale van Bibliotheek Rotterdam om daar een paar boeken te zoeken waaruit ik misschien een marathoncitaat (d.w.z. een citaat over een marathon) kon halen. Hoewel ik wel iets weet van zoeken in een catalogus, of misschien juist omdát ik er iets van weet en daarom teveel gewend ben aan een bepaalde manier van zoeken, hoe het ook zij: ik kon niet ontdekken op welke verdieping ik het boek dat ik wilde inkijken kon vinden. Dat vroeg ik daarom aan de aanwezige bibliothecaris, die mij liet zien waar dat stond (ik bedoel nu de plaatsing, niet het boek). Nu ik toch iemand had aangesproken gooide ik er meteen nog maar een vraag tegenaan: wat betekent 'De exemplaren van de Centrale worden benadrukt'? Die zin stond namelijk boven het lijstje titels dat ik tevoorschijn had gebracht met mijn zoekactie. Ik kreeg uitleg en begreep dat het betekende dat de exemplaren van de Centrale als eerste vermeld werden. Daaronder kwamen dan die van de filialen. In een filiaal zou dus waarschijnlijk iets staan als 'De exemplaren van Blijdorp worden benadrukt'.

Af en toe heb ik de irritante neiging de mensen iets te willen bijbrengen. (Zo zei ik pas nog tegen een meisje dat -zachtjes- was aangereden door een auto omdat ze aan de verkeerde kant fietste: je moet ook aan de andere kant rijden. 'Dat is nou echt zo'n opmerking waar ik niks mee kan,' zei dat meisje.) Ook nu liet die neiging zich even niet onderdrukken en ik vroeg: kan er dan niet beter staan 'De exemplaren van de Centrale staan bovenaan'? Mij leek dat nl. toch wel een stukje duidelijker. Het antwoord was: je kunt het toch nooit iedereen naar de zin maken, dat zie je ook bij de uitleenautomaten, de een raakt ervan in paniek en de ander kan er prima mee overweg, en dat ligt niet aan leeftijd, pas was er nog een jong meisje dat helemaal in de war raakte en geholpen moest worden maar een oude dame wilde het gewoon alleen doen.

En daar kon ik niks tegenin brengen: je maakt het nooit iedereen naar de zin, dat is waar.

Trouwens, ik kon in de catalogus nergens het literaire hardlooptijdschrift '42' vinden, waarvan ik toevallig wist dat het bestond, maar toen ik het boek waarvan ik nu wist waar het moest staan ging zoeken (en het vond), stonden daar opeens ook een paar exemplaren van '42', dus dat was weer een meevallertje. ('Je moet het maar deur mekaar nemen,' zei mijn oma dan.)