Cartoon hier gevonden.
Vandaag heb ik besloten niet meer te twitteren. Het was leuk voor zolang het duurde en het was beslist een uitdaging om die 140 posities zo goed mogelijk te gebruiken, maar ik begon me er langzaamaan toch ongemakkelijk bij te voelen. Over mijn werk ben ik snel uitgetwitterd, een netwerk heb ik niet en over de rest van mijn leven valt ook niet veel te vertellen: ik sta op en ga naar bed, tussendoor ga ik 's naar Albert Heijn en af en toe lees ik een boek. Het lukt misschien vijf weken om e.e.a. een beetje afwisselend te formuleren, maar dan begint de herhaling toch echt toe te slaan.
Mijn twitcit probeer ik nog wel een tijdje vol te houden, want de literatuur is gelukkig aanzienlijk veelzijdiger dan mijn bestaan. (Vandaar ook dat ik zo graag lees.)
Toen ik in het begin van mijn twitterbestaan me een keer afvroeg hoe het sommige mensen toch lukt om honderden anderen te 'volgen' wees Tenaaval mij op dit artikel. En toen wist ik het eigenlijk al: ik ben geen twitteraar. Dat kwam door deze regels:
De vraag van iedere niet twitteraar is dus ook: waarom zou ik dat willen weten? En waarom zou ik dat zelf met de wereld willen delen? Lijkt logisch, maar afkomstig van hetzelfde soort mensen dat bij de opmars van de mobiele telefoon uitriep: “Waarom zou ik overal bereikbaar willen zijn? En als ik zelf wil bellen loop ik wel even naar een telefooncel!”.
En tot dat soort mensen hoor ik inderdaad: ik heb wel een mobiele telefoon, maar ik heb hem zelden aan staan en vrijwel niemand weet mijn nummer. Dus waarom zou ik via twitter opeens met tientallen mensen in contact willen komen?
Ik ga in de lunchpauze nooit in de kantine eten omdat ik geen zin heb om te praten. En nu zat ik ineens elke dag in mijn lunchpauze te twitteren. Toen ik me het paradoxale hiervan realiseerde was het slechts een kwestie van tijd totdat ik, in mijn lunchpauze, besloot er weer mee op te houden. Ik zal binnenkort nog wel eens uitleggen waarom ik het toch vijf weken leuk heb gevonden.
Naar dat laatste, waarom je het toch leuk hebt gevonden, ben ik dan wel benieuwd!
BeantwoordenVerwijderenVind het in elk geval goed dat je het geprobeerd hebt; je weet nu in elk geval wat het is. Mijn 23 (politie)Dingen-cursisten gaan het volgende week ook uitproberen om vervolgens te ontdekken of het wat voor ze is! ;-)
Af en toe moet je het raam even open zetten om te beseffen dat je het eigenlijk liever dicht hebt. :-)
BeantwoordenVerwijderenEn ook ik ben wel benieuwd wat je er dan wel leuk aan vond.
Ha Schrijver,
BeantwoordenVerwijderenKnap dat je het toch 5 weken geprobeerd hebt. Zelf heb ik het 1 x gedaan en was toen al uitgetweetert. Het scheelt misschien dat er in mijn tuin veel getweet te horen valt. Daar heb ik kennelijk genoeg aan. Ik bel ook zelden mobiel. Alleen voor de ANWB maak ik een uitzondering omdat ik nogal eens met een lege accu sta. Ik eet meestal in mijn auto dan kan ik nog even lekker lezen. En dan kan het gebeuren dat ik iets vergeet uit te zetten omdat de tijd ineens weer om is :-)
uitgetweetert???
BeantwoordenVerwijderenSorry, een raar stukje. Ben een beetje moe geloof ik.
Ik kan alleen maar zeggen: ik denk dat je groot gelijk hebt! Verhalen zijn nu eenmaal leuker dan mededelingen toch? Maar ook ik ben benieuwd naar wat je er dan wel leuk aan vond.
BeantwoordenVerwijderenHa Festina,
BeantwoordenVerwijderenIk heb nog niet vaak in mijn leven groot gelijk gehad, dus dat zal nu ook wel niet het geval zijn. Het is een klein gelijk en vooral míjn gelijk vermoed ik.
Ik ben al een half uur aan het proberen om op te schrijven wat me aan twitter beviel, maar het lukt niet. Misschien morgen.
Groet, schrvrdzs
p.s. Of verhalen altijd leuker zijn dan mededelingen weet ik nog zo net niet. Er zijn toch ook heel vervelende verhalen en heel leuke medelingen?