Nesteldrang

Bron: Flickr, foto: Janielle Beh

In de vensterbank van onze badkamer staat een rechthoekig zwart-wit mandje van gevlochten plastic. Er zitten knijpers in. Vorig jaar vertoonden twee duiven veel belangstelling voor dit mandje en leken er een nest in te willen maken. Een van hen werd zittend in het mandje aangetroffen, de ander zat er bij te kijken en ze waren maar moeilijk tot wegvliegen te bewegen. Dit konden wij uiteraard niet tolereren, ook al vonden we het best een beetje schattig. Maar ze kakten op het opgehangen wasgoed en een duivennest stinkt behoorlijk, zo weet ik uit ervaring. Dus voerden wij een ontmoedigingsbeleid (raam niet te ver open, paar flessen wasmiddel in het verleidelijke mandje, luidkeels 'wil je wel eens gauw wegwezen' roepen en in de handen klappen, enz.). Dat werkte uiteindelijk en wij vergaten de duiven weer.

Maar zij ons, d.w.z. ons mandje, niet. Een paar weken geleden zette ik, omdat het lekker weer was, het raam van de badkamer een flink stuk open. En wie zaten er na enige tijd op de vensterbank dromerig naar het knijpermandje te staren? Juist ja. Het ontmoedigingsbeleid is weer van start gegaan en er staat een plastic doos met wasmiddel in het mandje, maar gisteren zaten ze saampjes bovenop de kast die aan de andere kant van de badkamer staat, vlak achter de deur. Gelukkig was niet ik maar een minder schrikachtige huisgenoot degene die dit ontdekte.

Een rolhor lijkt de enige oplossing. Het mandje uit het zicht zetten (een mogelijkheid waar ik gek genoeg nu pas opkom) zal wel niet meer helpen. De duiven houden de ontwikkelingen vanaf een balkon aan de overkant nauwlettend in de gaten.