Zalig lezen

Gisteravond hoorde ik iemand een verhaal vertellen over maatschappelijke overwaarde en de economie van het delen, at ik heerlijke kerriesoep en erg lekkere tabouleh, luisterde naar een stemkunstenaar en een bas-saxofonist, keek de Volkskrant in, maakte een praatje met een paar mensen, dronk een kopje thee, en zag verschillende boeken die ik wel zou willen lezen.

Verder zag ik: een piepkleine baby, een mevrouw met mooie rode lippenstift, een stel Marokkaanse jochies, een paar heren in pak, een mevrouw met een sleutelbos om haar hals, een groepje Ethiopiërs (denk ik), twee kleine meisjes met roze nagellak die aandachtig naar de stemkunstenaar luisterden, een klein hondje, en ook nog een heleboel mensen die me wat minder opvielen dan de hiervoor genoemde.

Waar was ik? Drie keer raden. De boekhandel? Nee. De bibliotheek? Ook mis. Een buurtfeest? Hm, komt in de richting.

Drie keer fout maar jullie hebben toch allemaal een boek gewonnen. Dat kun je gaan ophalen in Leeszaal Rotterdam West. Want dáár was ik gisteravond en daar zijn heel veel boeken en die mag je zomaar meenemen. Het is fijn als je er een ander boek voor terugzet, maar het hoeft niet. En geloof me, ze hebben er goeie boeken. Het Verzameld werk van Bloem en Achterberg waren aan het eind van de avond weg, maar Franca Treur en Vestdijk en Maarten 't Hart en Siebelink en Cees Buddingh' en Hella Haasse, die stonden er allemaal nog. Ik kan niet zo goed schatten maar ik denk dat ik met duizend boeken niet te hoog zit.

Hoe die boeken daar komen? Dat is een lang verhaal dat ik maar zeer ten dele ken. Dit is wat ik er van gehoord heb.

Bibliotheek Rotterdam sluit een groot deel van zijn vestigingen. Ook die in het Oude Westen gaat binnenkort dicht. Een paar buurtbewoners dachten toen: laten we proberen zelf een bibliotheek te beginnen. Dit schrijf ik waarschijnlijk niet goed op, ik denk dat het moet zijn: we gáán zelf een bibliotheek beginnen! Want zulke mensen zijn het, die niet lang en breed piekeren, maar die gewoon beginnen. Het heeft ongeveer een half jaar geduurd, er waren heel veel vrijwilligers bij betrokken (de aantallen die ik hoorde noemen liepen uiteen van zeventig tot honderd), er werd een grote (maar kale) ruimte gevonden die een maand lang gratis gebruikt mocht worden, er werd een budget bij elkaar gepraat van vijfduizend euro en er werd hard gewerkt. En toen ik er vorige week zondag voor het eerst langsliep om eens te kijken wat het nou eigenlijk was, die Leeszaal waar ik hier en daar op internet over gelezen had, toen was het klaar en kon de volgende dag het Festival beginnen. Ik mocht binnenkomen, kreeg uitleg en wist niet wat ik zag: zo leuk zag het eruit. Oude caféstoelen, lange leestafels van sloophout, lampjes van Ikea, vloerkleedjes, achterin een filmzaal, een bar, een hoekje voor kinderen. Een rijtje allemaal verschillende computers langs de wand. Allerlei verschillende boekenkasten vol boeken. Planken met tijdschriften. En wie denkt: dat zal wel een rommeltje zijn, die vergist zich. Want het is ingericht door iemand die daar verstand van heeft. En dat zie je.

De boeken en tijdschriften, trouwens, die zijn gewoon ingeleverd door mensen die ze zelf niet meer hoefden. 'Er zijn zoveel boeken schaarloos,' zei een van de initiatiefnemers tegen me. De kunst is natuurlijk om mensen ertoe te bewegen ze te komen brengen. Die kunst verstaan ze daar.

De hele week was er vanalles te doen, workshops, lezingen, auteurs die kwamen voorlezen. Ik heb spijt dat ik pas op de laatste dag gegaan ben want ik denk dat ik heel wat gemist heb. Maar de laatste avond heb ik in elk geval meegemaakt.

Dit lijkt een succesverhaal en dat is het ook. Maar nu komt natuurlijk de vraag: kan het zo blijven? Mag de Leeszaal gratis in dat al jaren leegstaande pand blijven zitten? Wil het energiebedrijf meewerken? Dat moet nog verder geregeld worden. Dus na deze flitsende start is de Leeszaal nu jammergenoeg weer dicht. Maar ze gaan uit van een 'doorstart', begin volgend jaar. Want dat het in een behoefte voorziet, dat is deze week wel gebleken. En de Marokkaanse jochies die – natuurlijk – op de computers afkwamen, hebben zich zelfs ook al als vrijwilligers aangeboden.

Dit staat op de site van de Leeszaal:

Een leeszaal is een plek voor culturele en sociale uitwisseling en verrijking. 

Dat is mooi gezegd en het is nog waargemaakt ook.

Hier vind je de site van Leeszaal Rotterdam West.
En, op zoek naar een foto, zag ik dat ook het Bibliotheekblad aandacht aan de Leeszaal heeft besteed, zie hier (de foto hierboven komt uit dat stuk). En hier staat ook nog een artikel.