Wat ik las 18

Ik was het niet van plan maar ik heb het toch gedaan: ik las De verbouwing van Saskia Noort. Ik was het niet van plan omdat ik i.h.a. niet erg van thrillers hou en omdat ik vermoedde dat ik dit daarnaast ook een te vlot en trendy boek zou vinden. Maar het lag hier in huis, meegenomen door een van mijn kinderen, en ik had niks te lezen (vond ik) en waagde het erop. En ik heb het uitgelezen, want toen ik een eindje gevorderd was wilde ik weten hoe het afliep. Die afloop was onbevredigend, kan ik wel zeggen. Verder was het lezen van dit boek (voor mij) zoiets als het leegeten van een grote zak chips: je beseft al snel dat je beter kunt stoppen maar je gaat toch door. En ach, veel kwaad kan het natuurlijk niet.

Een plastisch-cosmetisch chirurg van 40, Mathilde, heeft net een eigen kliniek geopend en zich daarvoor diep in de schulden gestoken. Haar huis is vrijwel onbewoonbaar door een verbouwing, haar man is depressief en haar zoon van 16 leeft zijn eigen leven. Een vriendje van vroeger duikt ineens op, noemt haar 'pop' en biedt aan haar te helpen, zowel door haar geld te geven in ruil voor aandelen in haar kliniek, als door Poolse arbeiders haar huis te laten afbouwen. Mathilde heeft behoefte aan steun en gaat op zijn voorstellen in al vertrouwt ze de man niet erg. Als ze ontdekt dat hij in een crimineel circuit zit is het te laat. Haar zoon wordt ontvoerd en men wil haar dwingen mee te werken aan orgaanhandel. Het loopt nog net goed af, al vallen er wel een paar doden en trekt haar man bij een ander in.

Ik vond het boek totaal niet spannend en het verhaal onwaarschijnlijk en onlogisch. Wat het boek verteerbaar maakt is het kijkje dat je krijgt in de wereld van de cosmetische chirurgie, en, zij het (mij) minder overtuigend, in die van afpersing en bedreiging. Daarnaast kom je ook nog iets te weten over ecologisch bouwen en over Poolse bouwvakkers. Het Nederlands was niet slecht, al zouden er zonder moeite wat zinnen verbeterd kunnen worden, maar voor mooie zinnen hoef je het boek niet te lezen, evenmin als voor verrassende inzichten.

Dat dit boek tot de meest gelezen boeken van de laatste tijd hoort en daarom in 'de bibliotheek van de toekomst' tot de meest aangeschafte zou moeten horen bevalt me niet erg. Maar ik vrees dat het zo zal gaan met het nieuwe 'retail-concept': de bibliotheek als een soort Bruna. En ach, wie ben ik om de mensen te vertellen wat ze moeten lezen...

Ik vraag me af waarom dit boek zoveel succes heeft. Ik denk dat het nuttig is dat te weten, maar ik kom er niet uit. Als het om spanning gaat zijn er betere boeken, als het om 'lifestyle' gaat ook (neem ik aan). Maar wat is het dan?