Wat ik las 10

In een van de tijdschriften die ik op mijn werk af en toe voorbij zie komen (ik denk dat het //Collectie was, maar daar kan ik me in vergissen) las ik een tijdje geleden iets over een boek van een Franse leraar die ooit zelf een slechte leerling was. Ik dacht: dat boek zou ik wel willen lezen, maar vergat het weer. Door een stukje in NRC Handelsblad (niet aanklikbaar) werd ik er weer aan herinnerd en inmiddels heb ik het boek, Schoolpijn van Daniel Pennac, gelezen. Ik vond een mooie (wel aanklikbare) bespreking van Aleid Truijens uit de Volkskrant en het lijkt me daarom onzin te proberen er zelf ook een te maken.

Een paar dingen die me troffen:
1. De schrijver bracht een bezoek aan een school in een troosteloos industriegebied. Hij vroeg daar aan een leerling wat hij aan zijn voeten had en kreeg als antwoord een merknaam. Pas na enige moeite kwam iemand op het woord 'sneakers' en na nog meer moeite viel eindelijk het woord 'schoenen'. Gevraagd naar een trui ging het net zo: weer een merknaam.
2. Een leerling kun je zien als een ui: bedekt met een heleboel lagen die je af moet pellen om bij de kern te komen, elke les opnieuw.
3. Eigenlijk zou je leraar moeten worden in het vak waar je op school de meeste moeite mee hebt gehad. Omdat leraren meestal juist het vak gestudeerd hebben waar ze het beste in waren, kunnen ze zich niet verplaatsten in een leerling die er niets van snapt.

Een citaat:

Grammaticale pijntjes genees je met grammatica, spelfouten met spellingsoefeningen, de angst voor lezen met lezen, de angst om iets niet te begrijpen door helemaal in een tekst te duiken en de gewoonte om niet na te denken met het rustig verstevigen van je verstand door je strikt te beperken tot het onderwerp dat ons hier en nu bezighoudt in deze klas, in dit lesuur, zolang we er zijn.

(Het 'er' staat cursief omdat het verwijst naar een zin als 'ik snap er niks van', die hij met zijn klas ontleedt.)

Aldus een leraar die ooit een leerling was die niets begreep en niets kon onthouden, maar die 'gered' werd door vier bijzondere docenten (en door de ontdekking van de liefde).

Een zeer lezenswaardig boek, zeker voor wie zich bezighoudt met informatieoverdracht aan middelbare scholieren, maar ook voor wie daar niets mee te maken heeft. Naar een eerder boek van Pennac ben ik inmiddels, dankzij een bespreking van Occy, ook erg nieuwsgierig geworden.