zaterdag 7 februari 2009
Meanderen
Bron: Flickr, foto: magicsmile
Wie nooit in Afrika is geweest mist ongetwijfeld heel wat, maar wie nooit in de tram zit loopt toch ook het e.e.a. mis. Vanmorgen zaten in de R'damse lijn 23 twee Schiedamse dames (ik schatte hen iets ouder dan ik zelf ben, maar daar vergis je je wel eens in) achter mij. Veel conversaties in de tram zijn niet te volgen vanwege het taalverschil, maar deze verliep in duidelijk R'dams en was me een genoegen. Ik heb geprobeerd hem te onthouden en zal nu proberen hem op te schrijven. Dame 2 was mijn favoriet. Dame 1 was meer de aangever, zogezegd.
Dame 1: Er waren op de Groenelaan helemaal geen chrysanten meer. Toen heb ik maar tulpen gekocht.
Dame 2: Ik ben vanmorgen nog even naar Albert Heijn geweest, ik was al geweest maar ik had nog een paar dingen nodig en ik moest ook nog een staatslot hebben want het is alweer de zevende en ook nog een kaart voor Joke, die is ook alweer 50 geworden.
D1: Joke?
D2: Joke van de Berg.
D1: O ja, die.
D2: Ik ben wel een beetje te laat maar ik heb erop gezet sorry dat ik te laat ben, maar wat wou ik nou, o ja, toen heb ik roosjes gekocht.
D1: Hadden ze daar ook geen chrysanten?
D2: Dat weet ik niet, ik koop nooit chrysanten.
D1: O, ik wel, die kleine gele, die vind ik wel leuk staan in die vaas.
D2: Ik heb van die kleine roosjes gekocht, die waren nog best duur, gisteren op de Groenelaan waren die grote 3,95 maar deze waren 5,95.
D1: Van die kleine roosjes, daar heb ik ook nog mee in m'n handen gestaan maar die dorst ik niet te kopen want die hebben van die dunne steeltjes.
D2: Ja dan ben je bang dat die koppies gaan hangen hè, maar we zien wel.
D1: Ik heb toen maar tulpen gekocht. Die op de Groenelaan, is dat eigenlijk een echtpaar?
D2: Ja. Nee, niet die ene, die donkere, dat is z'n zus, maar die andere met dat sluike blonde haar, dat is z'n vrouw. Met kerst had ik daar ook wat gekocht en toen kreeg ik een zakje chocolaatjes van d'r, dan doen ze wel vaker, eitjes ofzo, van die kerstballetjes weetjewel.
Toen stapten de dames uit en realiseerde ik me ineens dat lijn 23 helemaal niet naar de markt gaat en moest ik er bij de volgende halte snel uit en nog een stuk lopen, maar ik had er toch geen spijt van dat ik niet op 21 gewacht had.
Een aardig boek over een tramavontuur (in het Frans is het een busavontuur) is Stijloefeningen van Raymond Queneau, vertaald door Rudy Kousbroek, waarin hetzelfde verhaaltje op 99 verschillende manieren wordt verteld.
Labels:
conversatie in de tram,
Observaties
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Ha Henk,
BeantwoordenVerwijderenAlle dagen zijn raar, maar sommige zijn raarder dan andere...
Dat je het tramgesprek leuk vond is natuurlijk in de eerste plaats de verdienste van de dames zelf, maar ik ben tevreden dat ik het zó heb weergegeven dat het ook inderdaad als leuk overkwam.
Dat 'oog en oor voor de kleine dingen' herken ik wel. Niet omdat ik zelf ziek was, maar door wat zich afspeelde in mijn nabije omgeving. 'Niets is alleen maar negatief' is sindsdien mijn gedachte, al realiseer ik me dat dat niet altíjd opgaat. Ik hoop dat het voor jou wél geldt.
Hoe werd Stijloefeningen gebruikt in die cursus?
Groet, schrvrdzs
Ha Henk,
BeantwoordenVerwijderenDat vergelijken lijkt me interessant.
Met 'niets is alleen maar negatief' bedoelde ik o.a. het (soms onverwachte) meeleven van mensen. En ook het relativeren van wat je voorheen nog een probleem vond. Overigens is het ook wel een goed teken als je die kleinere dingen weer als een probleem gaat zien...
Groet, schrvrdzs
Het leven is verrukkeluk!!
BeantwoordenVerwijderenHa WvS,
BeantwoordenVerwijderenZo zou je het kunnen zien.
Groet, schrvrdzs
ha schrvrdzs,
BeantwoordenVerwijderenblij dat je toch nog blogt. Ik heb nauwelijks tijd gehad om blogs te lezen laat staan te reageren of zelf te bloggen. Alleen zo af en toe mijn reisblogje want dat wil ik klaar hebben voordat ik met vakantie ga.
Tsja...er is al veel gereageerd op jouw wel - niet bloggen. daar heb ik niet veel aan toe te voegen. Ik denk dat discussieren via blog maar relatief weinig mensen aantrekt. Ook al gezien het medium...het vraagt toch weer nadenken, goed formuleren...etc. En dat kost tijd. Persoonlijk vind ik IRL discussies ook prettiger, ik kan dan beter inschatten hoe iemand iets wel of niet bedoeld. Ik merk het nu ook alweer.... het is zo´n klein reactieveldje... heen en weer lezen, scrollen, na lezen nog een keer lezen en dan heb ik alweer zoiets van...laat maar. En dit staat dan ook meteen weer zo `hard´op papier, moet ik weer woorden vinden om het te nuanceren....
Praten gaat sneller en vind ik leuker. maar ja... dat is persoonlijk natuurlijk.
Nog even een tip voor een boek...
5 strippen van Wiegertje Postma.
Groetn
Wies
Ha Wies,
BeantwoordenVerwijderenIk dacht eigenlijk dat je misschien al in Afrika zat, omdat je al een tijd niet op je blog hebt geschreven. Maar zover is het dus nog niet. Wanneer ga je en kan ik dat reisblog ook lezen?
Wat betreft discussie & gesprek: de meeste mensen die wel eens op mijn blog reageren (zoals jij) spreek ik nooit en de meeste mensen die ik wel eens spreek reageren zelden of nooit op mijn blog. Het een vult het ander aan dus. Ik verkeer nog in tweestrijd of ik zal doorgaan; wat ik nu doe is een soort tussenoplossing: wel wat publiceren maar zonder het per se over 'bibliotheekgerelateerde dingen' te hebben. De verslaving weet je...
Als je al bijna vertrekt: goede reis en heel veel plezier en interessants enz. toegewenst!
Groet, schrvrdzs
p.s. Dank voor de leestip!
Ha schrvrdzs
BeantwoordenVerwijderenwe vertrekken 25 februari, dus vanaf dat moment wordt het ruim twee weken rustig op mijn blogje. Op mijn reisblogje (retourtjehengelo) komt sowieso dagelijks een kort berichtje te staan met info over waar we zijn. Daar ben ik nu dus druk mee bezig om te schrijven. Als ik online kan komen schrijf ik uiteraard een post(je) over onze belevenissen.
Ben net begonnen met het lezen van Witte zuster in donker Afrika, speelt zich af in Oeganda.
Groetn Wies