Het is vrijdagmiddag en zoals elke week klinkt van ongeveer 13.42u tot 13.45u vanaf de moskee op de hoek de oproep tot gebed door de straat. Ik denk aan bidden en dan ineens aan een voorval van alweer lang geleden.
Het is 1987 en een van mijn kinderen ligt in het kinderziekenhuis. Ik verblijf er ook zoveel mogelijk, je mag ook 's nachts blijven en (proberen te) slapen op een stretcher. Op een avond zegt een gehoofddoekte moeder die daar ook haar kind gezelschap houdt tegen me: iek ga pieten. En ze loopt weg met een dekentje onder haar arm. Ik denk dat ze bedoelt dat ze gaat slapen en zeg: welterusten.
Een tijdje later dool ik wat over de gang en zie daar de moeder op haar knieën op het dekentje liggen en realiseer me wat ze écht zei: ik ga bidden.
(Dit speelde zich af in het oude, inmiddels afgebroken, kinderziekenhuis. Ik neem aan dat in het nieuwe wel een gebedsruimte zal zijn.)
Plaatje hier gevonden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten