WELKOM OP MIJN WEBLOG

Dit blog is in de loop der jaren veranderd. Ooit ging het vooral over de bibliotheek, nu gaat het meer over lezen en taal. (Wie denkt: de bibliotheek gaat toch óók over lezen en taal, ziet dat anders dan ik.) Ooit werd het elke dag bijgehouden, nu minder regelmatig. Wat hetzelfde gebleven is: opmerkingen zijn van harte welkom.

woensdag 11 juli 2012

Wat ik las 54

En zo lezen we voort. Weer dik 500 pagina's achter de kiezen. En om nou te zeggen dat het me een genoegen was, nee. Ik zit vrees ik weer eens in zo'n periode van tegenvallende boeken en ik zal er wel nooit achter komen of dat nou aan mijn stemming of aan die boeken ligt.

Bonita Avenue, het debuut van Peter Buwalda, is in veel recensies geprezen. Ik had me er dus wel wat van voorgesteld en me erop verheugd het te lezen. Mijn dochter had het en na een paar vriendinnen was ik aan de beurt om het lenen: ha! En ik moet zeggen: die Buwalda kan schrijven. Sterker nog, die Buwalda kan fantastisch schrijven. Wat een vaart, wat een zinnen, wat een beelden, wat een woordkeus. En dan de kennis die hij heeft over allerlei milieus, de universiteit, de pornofilmindustrie, de judowereld. En hoe hij situaties kan beschrijven, een vechtpartij, de rotzooi in de kamer van een psychotische man, ongelooflijk. 'Verbijsterend vakmanschap' werd het in de NRC genoemd (dat staat althans op de achterflap) en dat is geheel terecht.

Ook als een verhaal je niet zo aanspreekt, en dat was hier voor mij het geval, kun je een boek toch waarderen vanwege de stijl. Maar nu dacht ik, toen ik op viervijfde van het boek was, ineens 'verbaal geweld'. Aan mij was het allemaal niet besteed, ik werd er eigenlijk nogal moe van. Dat denderde maar door, mooie vondsten, knappe zinnen, fraaie beelden. Maar in plaats van opgetogen te worden raakte ik eerder opgejaagd, ik voelde me niet meegesleept maar meegesleurd. Golven taal spoelden over me heen, ik kreeg geen kans om adem te halen. Ik begon te verlangen naar een kort zinnetje zonder beelden, zonder verrassend gekozen bijvoeglijke naamwoorden, gewoon een eenvoudig zinnetje waar niks aan te ontdekken was, een rústig zinnetje.

Het verhaal is al net zo dynamisch als de stijl. Ook dat kan hij, een verhaal bedenken, een ingewikkeld verhaal met allerlei lijnen die elkaar raken. Reken maar dat ik dat knap vond. Ik vertel het niet na, ik word al moe als ik eraan denk... Het is allemaal op internet te vinden. Dit vind ik bijvoorbeeld een mooie bespreking (uit Knack), van iemand die al die dynamiek juist wél kon waarderen.

Voor wie van een flitsend, goed geschreven en ook hier en daar spannend boek houdt, is dit beslist een aanrader. Ik kan me best voorstellen dat je er van kunt genieten. Maar mij deed het jammergenoeg weinig. Al die verwikkelingen, al die drama's, ze lieten me onberoerd. En om onberoerd te blijven, daar lees ik niet voor.

12 opmerkingen:

  1. Ik ben het met je eens. Het is teveel. De helft was mooi genoeg geweest. De rest in een ander boek.
    p.s. leuk dat je weer blogt.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ha Rein,
    Leuk je hier te zien! Jij schreef ook over dit boek, zag ik in het voorbijgaan op internet. Dat ga ik nu eerst eens even lezen. Met de helft zou ik ook overigens ook niet blij zijn geweest, het was gewoon geen verhaal voor mij. Het raakte me nergens.
    Groet, schrvrdzs
    p.s. Ik blog al weer een tijdje, maar slechts mondjesmaat. Ik beleef te weinig...
    p.s.2 Je recensie gelezen. Mooi gevonden, die vergelijking met de knot theory!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Dit boek staat al een tijdje op mijn lijstje. Ik ben nu natuurlijk nog nieuwsgieriger om het te lezen. Een rijke taal en een beeldende stijl vind ik vaak wel erg belangrijk, maar ik ga toch vooral voor het verhaal. Ik laat nog wel eens horen naar welke kant mijn Buwaldaweegschaal overhelt! Dank in elk geval voor de eerlijke bespreking.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ha Theetante,
    En jij dank voor je reactie! Ik hoor graag tzt wat je van het boek vond. En, nu ik je toch spreek, heb je misschien een leestip voor me of zal ik daarvoor maar gewoon op je blog kijken?
    Groet, schrvrdzs

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Uiteraard op mijn blog kijken hè ;-) Op dit moment lees ik "Stilte in oktober" van Jens Christian Grondahl en ik vind het adembenemend. Dus dat wordt volgende week beslist een enthousiaste bespreking.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ha Theetante,
    Ja, zal ik doen, op je blog kijken (en deed ik ook al). Stilte in oktober las ik lang (12 jaar ofzo?) geleden en ik herinner me (vaag) dat ik het onderwerp boeiend vond maar de stijl irritant. Ik ben benieuwd naar jouw bespreking.
    Groet, schrvrdzs

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Een half jaartje geleden noteerde ik in mijn schriftje: Hooggeprezen en niet ten onrechte, want:interessante thema's en hoofdfiguren, dramatische gebeurtenissen in dramatische stijl en gewelddadige gebeurtenissen in gewelddadige stijl en dat ook allemaal nog eens op "eigen terrein" (Enschede) ten tijde van de vuurwerkramp. Maar is het niet een beetje teveel? Porno, psychose, drugs, judo, wetenschap op hoog niveau, relatieproblematiek, moord en zelfmoord? Het lijkt Twente ten tijde van WO111. Als dat de tijdgeest is, wordt het tijd dat ik uit de tijd kom (= prachtig twents voor doodgaan).

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Ha AvA,
    Als ik dat zo lees hebben wij het boek ongeveer hetzelfde ervaren. Ik geloof overigens niet dat het de tijdgeest weergeeft. En als dat wel zo zou zijn, dan kun je je daar toch nog wel aan onttrekken?
    Groet, schrvrdzs

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Ik heb het boek enkele maanden geleden weggelegd na ongeveer 1/3e deel te hebben gelezen. Dat is géén goed teken, in mijn geval.
    En jouw stuk en de reacties erop slaan de hoop de bodem in dat het volgende 2/3e deel wel beter zal worden.
    Maar het maakt me ietwat beschaamd omdat ik zo gráág het boek ademloos zou willen lezen. Ik vind het namelijk een fantastische prestatie die Buwalda heeft geleverd; een soort literaire kathedraal is het geworden (voorzover ik nu kan oordelen tenminste).
    Zó'n rijke roman en inderdaad: je staat erbij en kijkt ernaar. Onberoerd.
    Iets klopt er niet.
    Op een of andere manier moet ik ineens denken aan wat ik ooit in een 'Kronkel'las:
    "Ze huilen van ontroering voor een Picasso en zeggen als de zon ondergaat: 'Kijk eens, wat een kitsch'. En ik vrees dat ik van de kitsch ben en dat idee bevalt me maar matig.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Ha Piet,
    Ik dacht: er zijn muziekstukken waarvan je wel beseft (voor zover je dat kunt beoordelen dan) dat ze heel knap gecomponeerd zijn, maar die je toch niks doen. Zo is het met sommige boeken misschien ook. Het gaat er ook om wat je graag wilt ervaren als je leest: spanning, ontroering, het gevoel 'ja, zo is het!'. Dat is voor iedereen anders natuurlijk.
    En: een kathedraal kan imponeren, een klein kerkje soms ontroeren.
    Zoiets?
    En dat je van de kitsch zou zijn, dat lijkt me onzin. Trouwens: wat ís kitsch? Een zonsondergang niet, lijkt me toch.
    Groet, schrvrdzs

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Ha Schrijver,
    Dit boek kennen we omdat er telkens naar gevraagd wordt in de bibliobus. Een mevrouw zei tegen de chauffeur: 'Heeft u Bokito Avenue?' Toen deed de chauffeur alsof hij niet moest lachen.
    Groet, Anna

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Ha Anna,
    En is het de chauffeur gelukt?
    Groet, schrvrdzs

    BeantwoordenVerwijderen