Een 10 voor 6+

Wat ik nu toch weer meemaakte. 'Ik wist wel dat je lief was,' zei een klein meisje dat me voor het eerst zag na een paar minuten. En een ander klein meisje zei: 'Je ziet er leuk uit!' Dat was natuurlijk tof, maar er was meer.

Het kwam zo. Ik leerde onlangs de juffen van mijn voorleeskinderen kennen en die nodigden me uit om te komen kijken naar een presentatie van de groepen waar de kinderen in zitten (groep 3 en 4). Ik werd toen ik op school was aangekomen eerst naar de klas van een van hen gebracht. Toen de kinderen naar de aula liepen kreeg ik, wachtend om achter aan te kunnen sluiten, in het voorbijgaan bovenstaande complimentjes. Ik had vorige week van de juffen gehoord dat de kinderen op hun school leren hoe je complimentjes geeft en in ontvangst neemt, maar hier keek ik toch wel even van op. (En ik vergat helemaal om 'dankjewel' te zeggen...)

In de aula kwam al snel een mevrouw op me af: 'U bent toch van de VoorleesExpress?' En ze gaf me een beker thee. Ik was alwéér verrast, het is een grote school en het was daar vol mensen, hoe kon dit? Ik zei snel iets als: 'Ik ben niet echt van de VoorleesExpress hoor, ik lees alleen maar voor vía de VoorleesExpress.' De mevrouw, die coördinator van de groepen 3 en 4 bleek te zijn, vertelde me in een paar zinnen iets over het programma, dat het een beroep deed op de talenten van de kinderen, dat er veel talenten zijn en dat zingen en dansen het kinderen soms makkelijker maken om vervolgens een moeilijke rekenles aan te kunnen.

Het deed me denken aan wat ik wel eens gelezen heb over 'de bibliotheek van de 100 talenten' en ik vermoed dat hier dezelfde filosofie achter zit. Voor de bibliotheek heb ik er altijd wat twijfels bij gehad, hoe mooi het er vaak ook uitziet. Het leek mij iets teveel 'grensoverschrijdend'. Natúúrlijk is goed kunnen lezen niet het enige waar kinderen wat aan hebben, maar de bibliotheek gaat (voor mij) nou eenmaal in de eerste plaats over boeken en lezen. En ik dacht: doe dát nou maar zo goed mogelijk, dat is al moeilijk genoeg.

Voor een school zou je misschien hetzelfde kunnen zeggen: leer de kinderen lezen en schrijven en rekenen en geschiedenis en nog een paar dingen, daar heb je je handen aan vol. Ik sluit niet uit dat, als ik erover nagedacht zou hebben, dit een paar dagen geleden nog mijn mening zou zijn geweest. Ik dacht er overigens niet over na, want scholen staan ver van me af, nu mijn eigen kinderen er allang af zijn.

Maar nu denk ik er in ieder geval niet meer zo over. Ik zag kinderen dansen en zingen en ik zag wat ze geschilderd en geknutseld hadden en wat ze op de computer hadden gemaakt. Het thema was vakantie, de liedjes gingen daarover en de werkstukken waren erop geïnspireerd. Ik vond het erg leuk om naar te kijken en wat belangrijker is: de kinderen vonden het zo te zien ook erg leuk om er aan mee te doen. Kinderen in alle soorten en maten en van ongetwijfeld vele nationaliteiten stonden vol overtuiging en overgave te dansen, durfden in de microfoon te praten en te zingen, zaten rustig naar hun klasgenootjes te kijken als die aan de beurt waren, applaudiseerden voor elkaar, hadden rugzakjes geknutseld en portretten getekend en nog veel meer.

Ik dacht: waarom vind ik lezen eigenlijk zo belangrijk? Dit is veel leuker! Hier leer je veel meer van: samenwerken, durven, dingen verzinnen, een ander waarderen en zichzelf laten zijn. En ook nog vanalles over kunst ('dit is pointillisme,' zei een jongetje uit groep 4, wijzend op een door hem gemaakt portret met stippen).

Gelukkig besefte ik toen ik weer thuis was dat je er in de wereld toch niet alleen met dansen en zingen en schilderen komt. Dus ging ik 's avonds gewoon weer met overtuiging voorlezen. Maar dit '6 plus'-programma, zoals het heet, leek me in elk geval naast erg leuk ook erg zinvol en net zo belangrijk als rekenen en taal.

De school waar het allemaal gebeurt staat in wat wel een 'achterstandswijk' genoemd wordt en is een zogeheten 'zwarte school'. Daarom krijgt die school extra subsidie en kunnen ze er dit soort dingen doen. (Het is een programma van de SKVR.) En daarom zijn ze er nu een beetje bang dat het misschien weer wegbezuinigd wordt. Want zo gaat dat tegenwoordig helaas nogal eens. Kunst, dat is maar franje nietwaar.

Dus zou het misschien niet zo gek zijn als kon worden aangetoond dat het meedoen aan dergelijke activiteiten leidt tot hogere Cito-scores. Dat overtuigt misschien een wethouder of andere subsidieverstrekker. Want plezier en creativiteit, die laten zich niet zo makkelijk meten en worden ook niet door iedereen belangrijk gevonden. Maar ze waren in elk geval wél gewoon met het blote oog waar te nemen.

Schilderij: Emil Nolde, Wildtanzende Kinder