Wat ik las 54

En zo lezen we voort. Weer dik 500 pagina's achter de kiezen. En om nou te zeggen dat het me een genoegen was, nee. Ik zit vrees ik weer eens in zo'n periode van tegenvallende boeken en ik zal er wel nooit achter komen of dat nou aan mijn stemming of aan die boeken ligt.

Bonita Avenue, het debuut van Peter Buwalda, is in veel recensies geprezen. Ik had me er dus wel wat van voorgesteld en me erop verheugd het te lezen. Mijn dochter had het en na een paar vriendinnen was ik aan de beurt om het lenen: ha! En ik moet zeggen: die Buwalda kan schrijven. Sterker nog, die Buwalda kan fantastisch schrijven. Wat een vaart, wat een zinnen, wat een beelden, wat een woordkeus. En dan de kennis die hij heeft over allerlei milieus, de universiteit, de pornofilmindustrie, de judowereld. En hoe hij situaties kan beschrijven, een vechtpartij, de rotzooi in de kamer van een psychotische man, ongelooflijk. 'Verbijsterend vakmanschap' werd het in de NRC genoemd (dat staat althans op de achterflap) en dat is geheel terecht.

Ook als een verhaal je niet zo aanspreekt, en dat was hier voor mij het geval, kun je een boek toch waarderen vanwege de stijl. Maar nu dacht ik, toen ik op viervijfde van het boek was, ineens 'verbaal geweld'. Aan mij was het allemaal niet besteed, ik werd er eigenlijk nogal moe van. Dat denderde maar door, mooie vondsten, knappe zinnen, fraaie beelden. Maar in plaats van opgetogen te worden raakte ik eerder opgejaagd, ik voelde me niet meegesleept maar meegesleurd. Golven taal spoelden over me heen, ik kreeg geen kans om adem te halen. Ik begon te verlangen naar een kort zinnetje zonder beelden, zonder verrassend gekozen bijvoeglijke naamwoorden, gewoon een eenvoudig zinnetje waar niks aan te ontdekken was, een rústig zinnetje.

Het verhaal is al net zo dynamisch als de stijl. Ook dat kan hij, een verhaal bedenken, een ingewikkeld verhaal met allerlei lijnen die elkaar raken. Reken maar dat ik dat knap vond. Ik vertel het niet na, ik word al moe als ik eraan denk... Het is allemaal op internet te vinden. Dit vind ik bijvoorbeeld een mooie bespreking (uit Knack), van iemand die al die dynamiek juist wél kon waarderen.

Voor wie van een flitsend, goed geschreven en ook hier en daar spannend boek houdt, is dit beslist een aanrader. Ik kan me best voorstellen dat je er van kunt genieten. Maar mij deed het jammergenoeg weinig. Al die verwikkelingen, al die drama's, ze lieten me onberoerd. En om onberoerd te blijven, daar lees ik niet voor.