Het boek is hoekig

Het schijnt dat we de komende drie maanden overspoeld gaan worden door sport. Vandaag zat een huisgenoot tennis te kijken en dan krijgen we nog het EK, de Tour en de Olympische Spelen. Nou kijk ik zelden tv, maar ook als je dat niet doet kan het je nauwelijks ontgaan. Het komt ook in de krant. En al dat oranje overal, bah. En dat overdreven gedoe over de Olympische Spelen, aan mij is het niet besteed. Vroeger, ten tijde dat Cruijff bij Ajax en Van Hanegem bij Feyenoord speelde (dus érg lang geleden), hield ik nog wel van voetballen, ik bedoel van ernaar kijken. En op school zaten we op zaterdagochtend als er schaatsen was stiekem onder de les naar de radio te luisteren en 's middags zat ik dan de hele middag voor de tv, met de gordijnen dicht. Ik heb zelfs een keer met een groepje verpleegsters-in-opleiding 's nachts naar boksen gekeken. Dus ik zou het moeten begrijpen. En misschien doe ik dat ook wel. Een gevoel van saamhorigheid, iets om naar uit te kijken, iets om op te hopen, iemand om te bewonderen, iets wat afleidt van de dagelijkse zorgen, dat kan een mens soms goed gebruiken. En flink gillen is ook wel eens lekker.

En toen dacht ik zomaar ineens: als het nou ook eens over literatuur ging! Of liever: over lezen, 'literair' of niet. Als er eens drie maanden lang wedstrijden waren tussen schrijvers, wie het mooiste schreef of om wie je het hardst moest huilen of lachen. En dat er net zoveel mensen waren die zich er druk om maakten als bij sport. Of 10% daarvan, zelfs dat zou al veel zijn. En dat zo'n wedstrijd een stadion (nou ja, een kleintje) vol bezoekers trok. En dat we t-shirts aantrokken met de naam van onze lievelingsauteur op de rug, of nog beter natuurlijk met een paar regels uit zijn werk. En dat AH schrijversplaatjesbij de boodschappen gaf, met een fotootje erop en een stukje tekst. En dat we met een hele groep in het café gingen zitten als er een schrijver voorlas op de tv en dat we elkaar na afloop juichend en huilend in de armen vielen. En ga zo maar even verder.

Soms denk ik rare dingen.

Foto: Flickr, gemaakt door: Pop Culture Geek