Evaluatie van een experiment

Foto: Eva Besnyö (1910-2003), 1931

Nu moet ik toch eindelijk eens iets gaan schrijven om de heren politici die al dagen de kop van mijn blog vormen naar onderen te werken. Dit geeft al aan dat het met mijn ijver om dagelijks iets op mijn blog te zetten gedaan is. Ik ben er een week of zes geleden mee begonnen, om eens te kijken hoe lang je zoiets kunt volhouden. Nou, in mijn geval zes weken dus. De bewondering die ik aan het begin van mijn 'experiment' uitsprak voor twee mensen die het al járen volhouden, Grunberg en Mijnsbergen, is alleen maar groter geworden.

Hoewel het langzamerhand meer een 'psigologies eksperiment' is geworden, was mijn aanvankelijke bedoeling eens te kijken of het bijhouden van een blog-voor-je-werk een haalbare zaak kan zijn. Dit nog afgezien van de vraag of je werk hebt waar regelmatig iets boeiends over te vertellen is, maar alleen gelet op de tijd en de inspanning die het kost. Mijn conclusie is dat je 1. schrijven leuk moet vinden, 2. erg gemotiveerd moet zijn (én blijven) en 3. ofwel tijd van je baas moet krijgen ofwel je vrije tijd er in moet steken of een combinatie van beide. Het is niet iets dat je er zomaar bij kunt doen als je het toch al druk hebt. Reken maar op gemiddeld een uur per dag (inclusief het beantwoorden van eventuele reacties) als je het een beetje leuk wilt doen, met een plaatje erbij en in fatsoenlijk Nederlands. Mij kostte het meer tijd, maar dat kwam ook wel doordat ik vaak eerst moest bedenken waar ik het over ging hebben. Als het goed is, is dat niet nodig als je een werk-blog hebt, want anders kun je volgens mij beter niet aan zo'n blog beginnen. Een boeiend blog, dat mensen echt in de gaten gaan houden, moet het hebben van regelmatig iets nieuws; anders is een website of een nieuwsbrief of misschien nog iets anders naar mijn idee een (veel) beter communicatiemiddel.

Ik ga natuurlijk nog even door met bloggen, want de cursus is nog niet afgelopen. En misschien is er de komende weken ook nog wel eens iets van buiten de cursus dat ik graag wil 'delen' (niets anders dan 'meedelen' naar mijn idee, maar dat is een ander verhaal), maar het 'experiment' (voor de w-wetenschap, zoals meneer Beerta zou zeggen) verklaar ik voor geëindigd. Iedereen die meelas en -leefde: hartelijk dank!

Nu even afkicken, maar dat zal wel lukken. Zelfs ergere verslaafden kunnen een week zonder hun blog, zoals wij onlangs konden lezen. (Al is op dit moment natuurlijk nog niet duidelijk hoe dat gaat aflopen.)

En bovendien ben ik van mening dat de bibliobus behouden moet blijven.