Ik stond in de rij voor de kassa bij het Kruidvat. Voor mij stond een jonge Chinese vrouw met een kind van een jaar of anderhalf in een wagentje. De vrouw praatte in het Chinees tegen het kind en dat kwetterde wat terug in babytaal, maar met een onmiskenbaar Chinese klank. Ik dacht: wat leuk, zo klein en het praat al een beetje Chinees! Om meteen daarna te beseffen wat een onzin dat was: natuurlijk praat dat kindje Chinees! En toen bedacht ik hoe wonderlijk taal toch is. Dat kinderen het zomaar vanzelf leren, omdat ze het horen. Een open deur, jawel. Maar je staat er niet elke dag bij stil. Maar soms ineens in de rij bij het Kruidvat wel.
Foto hier gevonden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten