Zagenderwijs

Vanmorgen was ik aan het zagen. Niks bijzonders, wat ouwe balkjes en stammetjes die al jaren onder het balkon en in de kelder lagen klein maken om ze in vuilniszakken te kunnen doen. En een ouwe rieten stoel. Al zagend dacht ik aan taal. Dat kwam omdat ik zomaar ineens het woord 'verstekbak' dacht. En 'klamp' en 'spie'. Ik weet niet eens precies wat een klamp en een spie zijn, maar die termen slapen blijkbaar ergens in m'n hoofd en als ik ga zagen worden ze wakker.

En ik had ook al gedacht aan 'Zagen zagen wiedewiedewagen, Jan kwam thuis om een boterham te vragen.' Een lied dat ik misschien 20 jaar geleden voor het laatst eens zong. En omdat ik tegenwoordig af en toe nadenk over 'taalontwikkeling', vanwege mijn voorleeskinderen, stond ik even stil bij dit verschijnsel. Het zal voor velen wellicht een open deur zijn, maar voor mij was het toch een beetje een ontdekking. Dat je voor je taalontwikkeling ook eens moet zagen. Ik bedoel: dat je taal niet alleen verwerft door te lezen en door voorgelezen te worden, maar dat het ook helpt als je wat onderneemt. Als ik het zo opschrijf denk ik: logisch. Maar ik was er nog niet opgekomen.

Lezen is goed voor de taalontwikkeling en voorlezen is belangrijk voor de woordenschat van kinderen. Daar ben ik van overtuigd. Maar al zagend besefte ik: er is meer dat bijdraagt aan taalontwikkeling en woordenschat. Bijvoorbeeld naar het zwembad gaan. Want dan leer je zomaar ineens de woorden kleedhokje en badmeester en pierenbadje en knipkaart en badmuts, ik noem er maar een paar. Of naar de dierentuin: bedenk zelf maar wat je daar allemaal voor nieuwe woorden kunt leren. Nachtdierenhuis bijvoorbeeld. En olifantsspitsmuis.

Ik ging met mijn kinderen naar zwemles omdat ik vond dat ze moesten leren zwemmen. En naar Blijdorp omdat je hier in de buurt weinig speelruimte hebt en ze daar veilig konden lopen en rennen, zonder auto's en zonder hondenpoep (die in de tijd dat mijn kinderen klein waren nog een groot probleem vormde in onze buurt). Ik dacht er geen moment aan dat het ook goed was voor hun taalontwikkeling. Maar vandaag zag ik dat ineens in.

Wat ik hier verder aan heb weet ik niet, maar ik vond het leuk om het te ontdekken.

Een rieten stoel klein maken is trouwens nog best lastig. En toen ik dacht dat de stukken klein genoeg waren, bleek de vuilniszak niet in het vuilniszakkenweggooigeval te passen en kon ik weer terug om nog verder te zagen. 'Vuilniszakkenweggooigeval', zo heet zo'n ding natuurlijk niet. Hoe dan wel, ben ik dat nou vergeten of heb ik het gewoon nooit geweten?


Foto hier gevonden.